U schrikt zich toch ook dood als je rustig de Volkskrant doorbladert en merkt dat de elite zich het lot van gewone mensen (een beetje) bewust wordt?

Zaterdag tijdens de lunch de Volkskrant doorgebladerd. Guitig stukje van Sylvia Witteman, weer een ‘Ionica ziet een getal” stukje waarin Ionica haar ooit verfrissende toon niet meer kan vinden, twee pagina groot stuk Orange Man Bad. Allemaal niet heel verrassend denk ik, terwijl ik mijn boterhammetje kaas naar binnen werk.

Wat zie ik daar opeens – een column van ene Merel van Vroonhoven. Klinkt niet heel socialistisch, die naam. Eens lezen. O, gaat over een zoontje van een Franse juriste in het Haagse Statenkwartier (een echte expat-buurt) die extra ondersteuning krijgt bij het leren van het Nederlands (logopedie). En privéles, ook dat nog. En dan, oh, hoe vreselijk, aansluitend over een zoontje van een Ghanese vrouw die nauwelijks Nederlands spreekt. In de Schilderswijk of Laakkwartier, daar laat het artikel zich niet over uit. Woont in een grauwe flat, op de 17de etage? Nooit geweten dat er zulke hoge flats in die twee buurten stonden, weer wat opgestoken.

Nu moet u weten dat Merel heel bevlogen is. Ze heeft de ene topfunctie na de andere bekleed en is nu blijkbaar zo rijk dat ze als zijinstromer in het lager onderwijs wil gaan werken. Dat is toch al snel een salarisvermindering van een procent of 80. Niet gering. Dus of ernstig vermogend of getrouwd met een man die een dermate hoog tweede inkomen heeft dat haar inkomen nauwelijks meer relevant is.

Maar goed, terug naar het stukje van Merel. Ze ontdekte dat het ene zoontje een veel zonniger toekomst tegemoet kon zien dan de ander omdat die op een andere plek geboren was. De schellen waren haar van de ogen gevallen! In het Nederland van 2020 bepaalt de plaats waar je woont en opgroeit deels je toekomst. Waarom had ze dat nog nooit eerder gezien?

Nou, dat vond ik wel een aardige vraag om eens over na te denken. Als eerste stel ik vast dat er toch wel gaten zijn gevallen tijdens haar scholing. Wereldoriëntatie, maatschappijleer, het zal allemaal langs haar heen zijn gegaan. Weinig belangstelling voor sociaal maatschappelijke vraagstukken, ook. Als tweede, haar wereldvreemdheid. Dat de plaats van je wieg deels bepalend is voor je toekomst, dat weet toch iedereen?

Dat maakt dat hele zij-instromen van Merel tot een vreselijk narcistisch gebeuren. Merel, je hebt je column, en daarmee aandacht en schijnbaar sociale relevantie in de Volkskrant. Wentel je er naar hartenlust in rond.

Merel maakt al jaren deel uit van een kleine groep Nederlandse beleidsmakers. Een groep waarin de consensus leeft dat het een goede zaak is dat er nog meer kansarme gezinnen in de Schilderswijk en Laakkwartier komen wonen. Nog meer jongetjes en meisjes die geen enkele kans maken omdat ze én de Nederlandse taal niet machtig zijn én uit een analfabetenmilieu komen. Merel heeft geen idee over wat er in dat soort buurten gebeurt, is zo mijn indruk. Ze is er wel medeverantwoordelijk voor dat ze er zijn.

De situatie die Merel zo kwijnend vindt – dat soort situaties bestaan in Nederland al ruim 30 jaar: “internationale schakelklassen”. Ze heeft er zelf aan meegewerkt, maar nu herkent ze pas haar eigen resultaten?.

---

Mustafa Heuvelkamp is een hoogopgeleide oud-Hagenees.