Geert Wilders haalde zojuist zijn tweede wraking in drie processen binnen. De wrakingskamer die het verzoek van de PVV-leider moest beoordelen gaf hem gelijk dat de groep rechters die ditmaal zijn zaak moesten behandelen vooringenomenheid toonden. De zaak wordt nu tenminste een half jaar verdaagd. Wraking is weliswaar geen wraak, maar dit moet Wilders zoet smaken.

Is er iets gebeurd, eigenlijk? Welbeschouwd was die wraking logisch, maar dat zijn zaken als deze achteraf maar al te vaak. De crux was ditmaal dat deze rechters het verzoek van de verdediging afwezen om de – vergelijkbare –  zaak van Alexander Pechtold die werd vrijgehouden van vervolging over een uitspraak over Russen die zeer vergelijkbaar was met die van Wilders over Marokkanen in de beoordeling mee te nemen door haar te analyseren. Het hof zag er niets in, en motiveerde dat klaarblijkelijk zo slecht dat vooringenomenheid niet meer te ontkennen viel. Des te opvallender is het dat de wrakingskamer nog meldde dat deze wraking niet betekent dat het hof verplicht was dat onderzoek toe te staan. Dat is een extra pijnlijke draai om de oren van deze rechters.

Wat nu? Nu gaat het circus weer minstens zes maanden in stasis. Er moeten nieuwe rechters worden gezocht en aangesteld. En de voorstelling moet weer worden ingepland. Het is een hoger beroep, dus kan het OM ook niet besluiten de zaak maar af te blazen. Dit gebed zonder end moet tot het bittere einde worden uitgespeeld. Wel alle tijd nu voor het nieuwe hof om dat verzoek van Knoop namens Wilders alsnog uit te voeren. Gaan ze dat doen? Waarschijnlijker lijkt het dat de motivering concreter zal worden geformuleerd, en dat men de kans neemt een nieuwe wraking opnieuw niet te overleven.

Wilders mag geen gelijk krijgen, zoveel is al duidelijk w=geworden uit de voorgaande versies van dit proces. Het steeds grotere risico dat het OM na afloop van deze processerie volledig aan gezag heeft ingeboet neemt men op de koop toe.

Zelf wacht ik op het moment dat Knoops het volledige korps van de rechterlijke macht in één keer wraakt. Die uitzendingenserie vorig jaar waarin werd gezegd dat het ‘vanzelfsprekend ondenkbaar is’ dat iemand met een PVV-overtuiging ooit rechter wordt benoemd, zou daarvoor voldoend e munitie leveren. Ook een van de gewraakte rechters vandaag – Eliane van Rens, klepte in die serie haar mond voorbij.

En dan kwam nog niets eens ter sprake dat een van de drie gewraakte rechters eerder is gesignaleerd bij een anti-Wilders-demonstratie. Dat dergelijke mensen vinden dat dat zo maar kunnen moet? Je verstand staat er bij stil, maar zij lopen gewoon door. Alsof het allemaal maar normaal moet zijn.