Het conflict tussen Brussel en Wit-Rusland woekert al een jaar, en schot zit er niet in. Toch is de positie van Loekasjenko cs precair aan het worden.

De treiterijen van Loekasjenko cs zijn te effectief voor Brussel om ze te negeren. De stunt om asielmigranten direct uit Bagdad te importeren, en die zonder verdere omhaal de grens met Litouwen over te zetten lijkt zijn beste tijd te hebben gehad. Het relletje in Tokio laat vervolgens zien dat zowel EU als USA bereid zijn elke mug op te blazen tot disproportionele verhoudingen. Het toont dat het westen tot veel bereid is om van het bewind van Loekasjenko af te geraken.

Een bewind, dat nog slechts overeind blijft door de steun van Rusland. De EU gaat er verder over nadenken, het geen impliceert dat er een volgend publiciteitsoffensief offensief komt.

De EU-ministers van Binnenlandse Zaken houden op 18 augustus crisisoverleg over de vele migranten die proberen om vanuit Belarus illegaal de grens met Litouwen over te komen. Volgens de EU wil Belarus met de migranten, voornamelijk Irakezen en Afghanen, Europa onder druk zetten om de sancties tegen het land te laten vallen

Als Brussel zou overwegen alle acties in te trekken zou dat alleen gebeuren door er een jaar of twee niets over te melden, en dan te constateren dat de sancties al een jaar of langer niet meer worden nageleefd. Niets van dat alles lijkt in het vat te zitten:

Aan het video-overleg nemen ook vertegenwoordigers van het grensagentschap Frontex, politiedienst Europol en het asielagentschap van de EU deel, aldus de Sloveense regering vrijdag. Slovenië is momenteel voorzitter van de EU. Volgens een woordvoerder van de regering kampt de EU “met een ernstige veiligheidsbedreiging” en gebruikt Belarus illegale migratie als een wapen.

De EU werkt aan meer internationale samenwerking tegen het bewind in Minsk:

In juli riep Litouwen de noodtoestand uit wegens de plotseling toegenomen instroom van migranten vanuit Belarus. Volgens Litouwse politici zou het aantal vluchten tussen Belarus en Afghanistan zijn opgevoerd, met als doel meer migranten naar Litouwen te sturen. Litouwen bouwt aan een grensmuur en Frontex heeft zijn aanwezigheid aan de Litouws-Belarussische grens verdubbeld. Ook overlegde Brussel deze week met de Iraakse regering over de mogelijkheid om vluchten tussen Bagdad en Minsk te schrappen.

Gaat dat werken? Dat is twijfelachtig. De kans dat Irak af te kopen valt is aanwezig, maar er zijn landen genoeg die graag een deel van hun bevolking naar de EU  zouden sturen. Echt effectief is deze aanpak derhalve denkelijk niet. Brussel lijkt zich op te maken voor een lange belegering. Ook Nederland wordt gevraagd daar een steentje aan bij te dragen:

Vrachtwagens met stapelbedden, dekens en kledinglockers zijn vanuit Nederland onderweg naar Litouwen. Met de spullen wil Nederland het land helpen bij de opvang van migranten. Litouwen heeft al een aantal weken te maken met een stroom migranten, afkomstig uit vooral Irak en Afrikaanse landen, die via Belarus het land binnenkomt.
Nederland stuurt vijfhonderd stapelbedden, tweeduizend dekens en vijfhonderd kledinglockers. Ook wordt bekeken of Nederland Litouwen nog op andere manieren kan ondersteunen.

Anders gezegd: of we nog wat migranten willen opnemen?

Loekasjenko lijkt intussen het stadium van de noodsprongen te hebben bereikt:

Russia’s TASS reports that he’s floated the idea of deeper “integration” and “inter-state” union with the much larger Russian Federation. “Minsk is not opposed to integration with Russia within the Union State but this move must not imply any loss of the republic’s statehood and sovereignty, Belarusian President Alexander Lukashenko said on Monday,” TASS wrote of his words Monday. The reference was to deepening integration based on the so-called “Union State of Russia and Belarus” agreement struck in 1999.

Een soort moderne Comecon? Het heeft er veel van weg. Maar goed, Wit-Rusland zit dan ook volledig klem:

Het idee dat Wit-Rusland in een dergelijke constructie nog volledig soeverein zou kunnen blijven zal men in Brussel ongetwijfeld keihard weglachen. Maar niet zo hard dat men er in Boedapest en Warschau chagrijnig van wordt – men zal daar toch al constateren dat het een constructie is die verdacht veel lijkt op het maximum haalbare tegenover de dwang uit Brussel.

---

Zie ook onze eerdere berichten over Wit-Rusland.