Politici en de Nederlandse overheid hebben het maar al te deugdzaam over wij-zij-denken, maar willen niet weten dat aan de andere kant het zij-wij-denken diep ingebakken zit.

Onderstaande laat de groepsdynamiek zien van onderling sterker verbonden mensen tegen anderen die zij als ‘de anderen’  beschouwen. Hele draadje met totaal drie video’s hier, (eventueel gedownload beschikbaar als Twitter het verwijdert).

Kopschoppende #Marokkaanse jongeren op jacht naar blanke jongeren in #Gorinchem
Meerdere slachtoffers gevallen !

En dit hoor en zie je dan weer niet uitgebreid in de media want het is maar geweld tegen blanke mensen..#marokkanen #geweld #islam #Nederland #pvv #fvd pic.twitter.com/P2Tqjs60JE

— Hark maat (@HarkMaat) November 20, 2019

Op deze laatste video zie je de logische gevolgen als je groepen hun gang laat gaan om outcasts te terroriseren.

Het proces dat hier werkzaam is, is feitelijk heel eenvoudig. Pas je aan of ga ten onder. In Nederlandse scholen werkte dit vijftig jaar geleden subtieler, maar bestond net zo goed. Alle kans dat veel van de mensen die er zo hysterisch over doen zelf tot dergelijke outcasts behoorden (of zich gewoon onvoldoende gewaardeerd voelden), en dachten dat die arme Marokkanen van nu eenzelfde lot wacht als henzelf ooit.

Maar nee.

Want die arme eenzame Marokkanen die het tegen groepen Nederlandse kinderen zouden moeten opnemen bestaan nog nauwelijks – over het algemeen zijn zij van aankomst op school af van een meerderheid. Of in ieder geval lid van de grootste georganiseerde minderheid. Groepsdenken krijgen ze van huis uit mee, en filmpjes als hierboven zijn er het logische gevolg van.

Wel is er één groot verschil met het proces zoals ik dat zelf ooit aan den lijve ondervond[1]: deze Marokkaanse jongeren stoppen niet als ze gewonnen hebben, maar zullen de verliezer instampen dat hij verloren heeft. Zonder genade, zonder remmingen, zonder te stoppen tot de tegenstander nog nauwelijks bewegen kan. Dat dat alles te maken heeft met het gevoel dat de mensen (i.c. de andere – autochtoon-Nederlandse – kinderen) die zij bestrijden niet tot hun groep behoren – en nooit behoren zullen – versterkt dat nog eens.

Tribalisme is een overtreffende trap van collectivistisch mob-gedrag. Als je Wij-zij denken nu beschouwt als de leidende gedachte binnen de Nederlandse schoolcultuur begrijp je niet wat gaande is, maar moedig je het zij-wij-denken nog eens extra aan.

Dat Nederlandse politici dit niet willen begrijpen is een feit, en het zou me bijzonder verbazen van andere dan de usual suspects ooit nog iets over dit filmpje te horen. Hun gevoel voor deugdzaamheid zou het niet verdragen.

---

1. Als kind van bijna 8 verhuisde ik naar een moderne middenklassewijk (nu overigens eveneens een gribus) met ambitieuze jonge gezinnen naar een oudere achterstandswijk in een andere stad waar afwijken van de norm alleen werd getolereerd als je niet teveel opviel. Mijn moeder had me opgevoed in de overtuiging dat het goed was om te laten zien dat je slim was – en dat was ik ook. Dat had gevolgen, kan ik u verzekeren. Het is de reden dat ik een diepe haat heb tegen hersenloos kuddegedrag, hoezeer ik het ook begrijp. wij-zij-denken is de rotting van de moderne samenleving, maar werkt twee kanten uit.