Van tijd tot tijd proberen mensen – die mede verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin het westen met betrekking tot het terrorisme terecht gekomen is – ons te vertellen dat het onze eigen schuld is. Dat klopt nog ook.

De korte versie van het antwoord op deze schuldvraag is eenvoudig: het is de schuld van de gutmenschen. De langere versie vereist een verklaring waarom die gutmenschen schuldig zijn aan wat nu gebeurt. Ook die is eenvoudig, maar vereist wat meer onderbouwing.

Gisteren kwam al het onvermijdelijke artikel waarin de moeder van de Berlijn-terrorist werd geïnterviewd. In Tunesië – het bleek erg eenvoudig haar te vinden, en haar aan het spreken krijgen was al helemaal geen probleem. Wat volgde was een staaltje onvervalst gejank doorspekt met verwijzingen naar haar armetierige economische situatie waarin ook haar zoon was opgegroeid. Dat het enige dat zij en haar nageslacht plegen te doen om in die armetierige economische situatie verandering te brengen is, parasiteren op andere mensen die wel hard werken, bleef dankzij de interviewer verder discreet buiten beschouwing.

Enfin, het is niet eens zozeer meer een ritueel, dit gedoe, maar meer een vorm van folklore. Onze media worden immer weer enthousiast van zielige mensen in lompen.

Maar dat was niet het punt waarover ik wat zeggen wilde. Natuurlijk valt hierop al zoveel commentaar te leveren dat je er boeken mee vullen kunt, maar er is een pregnanter punt dat me bij het zien van dit artikel gewaar werd:

Als de media die moeder zo snel konden opsporen èn interviewen, waarom konden de geheime en immigratie-diensten dat dan niet toen ze de zaak A. in de schoot geworpen kregen met de aantekening dat hij nu èn nooit-niet asiel krijgen zou?

Want dat was de reden die ons deze week werd opgedist dat de heer A. Duitsland nog niet was uitgezet: er was teveel onzekerheid uit welk land hij afkomstig was, en je moet toch weten waarheen je iemand uitzet. En zo.

Even nog afgezien van dat ik dat laatste anders zie – voor mij kun je iedereen droppen in Afghanistan of Irak – is dit een schitterend voorbeeld dat niet alleen incompetentie belicht, maar meer nog de onwil. De Duitse overheidsdiensten – aangestuurd door een verzameling gutmenschgedachten denkende regenten met een mentale horizon van maximaal 8 maanden – hebben het eenvoudig nooit gewild, die man uitzetten teneinde de veiligheid in eigen land te vergroten.

Wat zei die maffe Van der Steur gisteren ook alweer? Het kwam neer op: We laten iedereen binnen, en de kwaadwillenden vinden we vanzelf wel.

De Europese gutmenschelite en hun Westerse waanzin ten voeten uit. Het is inderdaad onze eigen schuld. En bij ons is het niet anders dan in Duitsland.