Gisteren schreef ik dat je weinig kans maakt op een islamitische aanslag als je geen wereldstad bent. Nog terwijl ik dat schreef plaatsten enige islamitisch geïnspireerden een bom in Dortmund, ook al geen wereldstad.

Dortmund mag dan geen wereldstad zijn, er speelt wel een voetbalteam van grote klasse. Dat lijkt voor de moderne aspirerende jihadist al genoeg. Om nog even op Leeuwarden terug te komen, voor aanslagen op FC Cambuur lijkt de tijd me niet rijp, al weet je natuurlijk nooit hoe Paasopstanden zich kunnen ontwikkelen.

De Duitse politie heeft vanmiddag al een mohammedaan opgepakt die er wat mee te maken heeft, en is nog op zoek naar een tweede. Borussia Dortmund speelt vanavond alsnog de geplande ChampionsLeaugue-wedstrijd tegen AS Monaco, al zullen de spelers mogelijk niet al te geconcentreerd zijn.

Het vervelende aan deze aanslag is dat het de inzet opnieuw verhoogt. Niets lijkt IS nog te dol om de aandacht vast te houden. En de bijna slaperige indolentie waarmee de West-Europese bevolking zich laat afslachten lijkt men vooral als beledigend te ervaren.

Ergens ben ik dat wel met ze eens.

Wat ik vooral als beledigend beschouw, is dat hordes goedbedoelers vinden dat ook mensen die anders in het leven staan – en daar plezier in hebben – maar met hen mee het graf in dienen te kukelen. Eigenlijk zie ik daar helemaal niets in, en ik mag hopen dat u als lezer ook voldoende verstand hebt om dit niet zo maar over u heen te laten komen. Het beleefde applausje voor zichzelf van die Zweden afgelopen zondag zit me nog steeds immens dwars. Hoe gek kun je zijn? Ik kan er met mijn verstand niet bij.

Vanavond kunt u zien hoe voetbalsupporters dat doen: men juicht voor de tegenstander, de Monaco-fans zullen voor de Dortmunders juichen, en daarna schoppen ze elkaar weer dood als vanouds. Het leven gaat door, en dat verandert nu eenmaal niets aan tegenstellingen die tegenstellingen zijn. Daar kun je lang en kort over praten, maar een reden om te bukken voor terreur en chantage mag het nooit zijn. Als van de verdachten wordt bewezen dat ze schuldig zijn, hoop ik alleen dat ze er voor eeuwig achter verdwijnen, en verder zal het me bratwürst zijn. Ik zal ze met plezier vergeten, maar dan wel alles in de juiste volgorde graag: onderzoek – veroordelen tot levenslang – de bak in – voor eeuwig vergeten – tijd voor een feestje.