Moet de overheid iets? En waarom dan? De onzelfstandigheid in de samenleving s gigantisch, maar dat wordt niet onderkend.

Wat de overheid van ons moet hangt nauw samen met wat wij denken dat de overheid met ons moet. Het idee dat de overheid een aantal basale dingen faciliteert en b=verder op afstand blijft is ons vreemd geworden. En dat bedoel ik iets fundamenteler dan ze dat bij de VVD doen, waar het toppunt van zelfredzaamheid is dat je iemand zijn subsidies contant in handen geeft. En dan vervolgens verbaast bent dat mensen er niet aan kunnen weerstaan zulk geld tijdelijk ergens anders voor in te zetten als de nood – als altijd – aan de mens komt. Is dat zelfredzaamheid bevorderen\? Integendeel, het doet de bureaucratie zinloos groeien.

Ondertussen is het gedram van mensen die weten wat het beste voor ons is niet van de lucht. De drie navolgende berichtjes werden vanmorgen in een serie van drie gepubliceerd:

Als we allemaal de instructies van artsen over hoe gezond te leven netjes en naar de letter opvolgen, dan hoeven we niet zo veel geld uit te geven aan het onderhoud van zondaars die nu met de gevolgen van hun gebrekkige bereidheid tot luisteren zitten, is de vingerwapperende portee van bovenstaand berichtje. Betutteling mag je het niet noemen, minister en kabinet werken ook op deze basis want die bezuiniging klinkt aanlokkelijk. Wordt die ooit gerealiseerd? Wes geen dwaas, het is net zoiets als het dodencijfer van verkeersslachtoffers: het kan altijd minder, en nul wordt het nooit. Voorlopig voldoe ik zelf alleen aan de laatste aanbeveling en slaap door deze waarschuwing heen. Het zal wel.

Net zoiets is het toerisme dat allerlei mensen nu ineens als een hindernis ervaren. Wat van de inkomsten betaald wordt willen we niet weten – we willen dat we niet hoeven te struikelen over toeristen.

Gek genoeg komt deze klacht met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voornamelijk uit de krocht der klachten: Amsterdam. In Kinderdijk, Marken en Volendam hebben ze nog veel meer last van toeristen, maar dat is platteland, en dat mag daarom blij zijn dat daar toeristen komen. Bovendien schijnen toeristen ook slecht voor het klimaat te zijn – dat gereis als maar weer. Ook toeristen terug naar hun eigen land – opgeruimd staat netjes. Alleen over uitkeringstoerisme hoor je te weinig – ook al een reden om hierachter een Amsterdamse hand te vermoeden. Maar: ook hier wil iedereen ineens dat de staat in grijpt. Voortaan alleen nog maar toeristen die met de trekschuit van Schiphol via de Keukenhof een rondje mooi-Nederland doen? Daarna hup: met de trein door naar Duitsland of eventueel Parijs. Ze moeten zich wel dociel laten plukken natuurlijk, dat is goed voor onze economie die het al zo moeilijk heeft door al die stikstofnormen.

Dit laatste berichtje is mogelijk nog het meest interessant. Ook hier liggen gedram en overheidsingrijpen aan de basis – die heeft immers toegestaan dat de burgers van dit land niet langer eigenaar zijn van hun lichaam als men te overlijden komt. Zelfs vanaf vlak daarvoor al, want het oogsten van organen gaat het beste als de vroegere gebruiker nog net niet dood is. Hoe men dat met harttransplantaties doet wil ik daarom niet weten.

Maar tegelijkertijd is dit berichtje bemoediigender dan je hopen mocht, aangezien het hier zowel lijkt te gaan om een schuldgevoel als de angst dat mensen niet op de hoogte waren dat ze staatseigendom waren verklaard door de Drammers66 en hun medeplichtigen. Voor je het weet worden de nabestaanden van het aanstaande lijk agressief als men de kostbare organen oogsten wil, en de familie de stervende niet alleen wilde laten. Je verbaast je niet dat met de groei van steeds meer Nederlanders die buiten dit land geboren zijn en de taal maar matig beheersen, zowel de straffen voor en het geweld tegen hulpverleners groeien.

Allemaal zaken waar de overheid weinig anders zou moeten doen dan het verkeer regelen. Toch lijkt dat juist het begin van het probleem: regels smaken altijd naar meer.