Dat kind dat onder het puin vandaan kwam, vuil, bloedend en totaal van streek, om dan meteen als foto- en reclamemodel te dienen, ik vond het een abjecte vertoning. De reactie erop wereldwijd vind ik onbegrijpelijk.

Een kind zoiets aandoen is significant Midden-Oosters en een van de redenen waarom we vanuit het westen daar niet moeten ingrijpen, als het niet perse moet. Kinderen daar zien te redden en ze hier in het westen opvoeden, lijkt me een prima idee, maar ingrijpen in de onderlinge moordpartijen van Syriërs en andere Arabieren is iets waar we ooit aan moeten beginnen.
Maral Noshad Sharifi, een journaliste van de NRC publiceerde dit weekeinde een interview met een ex- gedetineerde uit Guantanamo Bay, genaamd Moussa Zemmouri.

Zemmouri is een in België geboren Marokkaan die, naar hij zegt, als student theologie naar Afghanistan is getrokken. Hij werd in Pakistan gearresteerd en een paar weken later aan de Amerikanen uitgeleverd. Die brachten hem naar een kamp in Qandahâr, waar meer jonge Arabieren uit Europa werden vastgezet, verdacht van terreur en deelname aan de activiteiten van Al Qaeda c.s.. Een jaar later werd hij overgebracht naar het krijgsgevangenen kamp in Guantanamo Bay. Over die periode heeft hij een boek geschreven, onschuldig in Guantanamo Bay [1]

Toen Obama probeerde Guantanamo te sluiten, zoals hij voor de verkiezingen had beloofd, werd aan België gevraagd of ze hem op wilden nemen en of ze het onderzoek naar zijn gedrag in de Afghanistan oorlog daar voort wilden zetten.

In het kader van het verdere onderzoek kreeg hij een reisverbod en een wekelijkse meldingsplicht. Het onderzoek heeft niet tot veel concrete resultaten geleid maar een eis tot schadevergoeding werd afgewezen. Wel kreeg hij een tijdlang een uitkering, want werken kon of wilde hij niet. Officieel heeft hij nu geen inkomen meer en hoe hij nu in zijn levensonderhoud voorziet kwam tijdens het interview om onduidelijke redenen niet ter sprake. Hij blijkt contacten te onderhouden met beruchte terroristen en roofovervallers. Hij wordt door de Belgische veiligheidsdiensten nog steeds als verdachte beschouwd. Hij werd opnieuw berecht en nu ook veroordeeld, waarna hij acht maanden heeft vastgezeten. Dit jaar in maart is hij weer op vrije voeten gekomen.

Zemmouri is een goed voorbeeld van het dilemma waar de VS mee zitten. Er bestaat geen apart recht voor terroristen. Het zijn geen echte krijgsgevangenen, omdat er geen organisatie is die op hun gedrag kan worden aangesproken. Als hun misdaden in het buitenland hebben plaats gevonden is bij gebrek aan behoorlijke getuigen en ander bewijsmateriaal en op grond van formele juridische problemen een normale rechtsgang praktisch uitgesloten.

Dat opsluiten op Cuba was een humanitaire gedachte van de regering Bush. Terreurverdachten standrechtelijk veroordelen en executeren, zoals dat vroeger gebeurde , vinden we tegenwoordig niet meer in de haak. Maar het eind van het liedje is wel dat dit soort lieden toch weer op de mensheid wordt losgelaten en dat een Iranese journaliste er dan in een Nederlandse courant een sympathiserend artikel over kan schrijven, waarvan het meest bizarre kenmerk is dat zij alles als zoete koek lijkt te slikken wat haar door de ex-gedetineerde wordt verteld.

---

[1] Auteur Moesa Zemmouri; uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Gent, januari 2011.
ISBN: 978-90-893118-0-1

---

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp