Het amateurisme waarmee de Eurogroep de onderhandelingen met Cyprus heeft aangepakt is adembenemend. En diep beschamend.

Om te beginnen was daar vanzelfsprekend het gebrek aan een vooropgezet plan. Dat hoeft geen blauwdruk te heten, maar weten wat je wilt en wat je bereiken wenst lijkt toch essentieel. Uiteindelijk heeft men in het geval van Cyprus 9 maanden zitten wachten tot een onwelgevallig politicus (de vorige president van Cyprus was een lastige communist) was opgekrast, maar niemand bij de Eurogroep is op het lumineuze idee gekomen vooraf een plan de campagne te ontwerpen. Bah.

Zodat, toen de zaak serieus werd (en het liegen begon), de Eurogroep er op vertrouwde dat men op Cyprus braaf zou doen wat er van hen werd gevraagd. Met hart voor de Europese zaak, en zo. Niemand is op het idee gekomen eens te bedenken hoe geëiste zaken konden worden afgedwongen en gecontroleerd. De banken op Cyprus waren gedurende de onderhandelingen met de Cypriotische regering dicht, de reguliere flappentappen bleven, zij het mondjesmaat, actief. Maar dat de Cypriotische banken buitenlandse filialen hadden die gewoon openbleven, lijkt niemand zich gerealiseerd te hebben.

Laiki, de bank die nu wordt weggesaneerd, heeft via haar Londense dochteronderneming honderden miljoenen laten weglekken. Bank of Cyprus heeft een Russische bank in Moskou (80% dochteronderneming), die eveneens gewoon bleef uitkeren. Maar in Brussel leek men te denken dat een bank hetzelfde is als een geldafgifteloket. Doe je gewoon een paar dagen dicht, en alles is OK. Amateurs. En dat wil een Bankenunie gaan runnen? In het eerste jaar van de HEAO wordt je bij dergelijke fouten in een businessgame ongelofelijk door je docenten afgezeken. En terecht.

En het schijnt niemand te zijn opgevallen. In Londen moet de rij toch zeker herkenbaar zijn geweest.

Dat Dijsselbloem zijn zaakjes richting de financiële pers niet voor elkaar had kun je nog beschouwen als onderdeel van een plan eens goed onrust te zaaien in de bancaire wereld. Niet heel handig, maar dat hij ermee weg kwam is niet vreemd. Maar dat de Eurogroep zich zó te kijk heeft laten zetten door de Cypriotische banken, die volkomen legaal de zaakjes van hun rijkste klanten tien dagen lang met voorbeeldige ijver en bancaire ethiek (tsja, klant is koning blijft een mooi principe) bleven regelen – dat is een afgang die niet zonder personele gevolgen kan blijven.

De omvang van het bedrag dat de afgelopen tien dagen verdwenen is is nog onbekend. Wel bekend is dat Cypriotische banken sinds juli in totaal voor 9 miljard ELA-gelden hebben opgenomen bij de ECB. Dit is een noodvoorziening die centrale banken rechtigt geld te voorzien aan op zich gezonde banken. En ja, formeel ben je als bank gezond tot je dood wordt verklaard.

Het is dit tweede deel van dit blundergedoe dat de EU exclusief moet worden aangewreven. Negen maanden wachten met noodzakelijke maatregelen omdat de president waarmee je onderhandelen moet je niet aanstaat. Berlusconi werd gewipt, maar de president van Cyprus was een te groot obstakel. Lachwekkend. En de rotting in Cyprus ging ondertussen vrolijk verder. Maar in juli vorig jaar was de nood in Cyprus al hoog, zodat men daar sindsdien met noodverbanden heeft gewerkt. Juncker heeft dus zes maanden handenwringend toegezien, hoe het in Cyprus misging.

Zonder euro had het land zijn munt allang gedevalueerd. Zonder euro was er geen sprake geweest van zulke omvangrijke verliezen op Griekse staatsleningen. Zonder euro was alles beter geweest. En zonder dat stelletje godgeklaagde, bemoeizieke amateurs uit Brussel, was de rekening nooit zo hoog opgelopen als zij nu doen zal.

Gelukkig is het alleen maar uw en mijn belastinggeld dat hier door het riool ging.

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.