De Vrijheid van Meningsuiting (VvMU) is niet verenigbaar met het sisverbod dat de gemeente Rotterdam vorig jaar instelde. Tsssss. Zo onverwacht.

Het sisverbod was verbonden met straatintimidatie, wat op zichzelf al net zoiets is als beledigd zijn – een persoonlijke kwestie die je niet veralgemeniseren kunt.

De NOS schreef vanmorgen:

Het Rotterdamse verbod op straatintimidatie, in de volksmond ook wel sisverbod genoemd, is in strijd met de vrijheid van meningsuiting. Dat heeft het gerechtshof Den Haag bepaald.
Het is niet aan de gemeenten om de vrijheid van meningsuiting te beperken, stelt het hof. Alleen de Eerste en Tweede Kamer mogen daarover beslissen.

Het begon al onder een slecht gesternte:

In Rotterdam zijn vorig jaar een aantal verdachten aangehouden. Om te onderzoeken of de strafbaarstelling via de APV juridisch houdbaar is, besloot het Openbaar Ministerie in Rotterdam twee zaken voor de rechter te brengen. Een van deze zaken is nu behandeld door het gerechtshof.

Vertaling: men wilde er verder niets mee doen, want zielig. Dat laatste klopte, en daarover schreef deze site vorig jaar al met smaak. Tussen de regels van het NOS bericht door is herkenbaar dat het gaat om diezelfde Everon el F., die nu kennelijk door een goede ziel (?) wordt bijgestaan in zijn ‘strijd’:

De verdachte werd eerder door de kantonrechter vrijgesproken voor het maken van opmerkingen, omdat dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. Hij had in twee zaken wel een boete gekregen van 100 euro voor het geven van de kushanden.

Rotterdam hoopt nu het verbod te redden met behulp van een initiatiefwet van PvdA en CDA die seksuele intimidatie in het openbaar strafbaar te maken. Het is weer goed bedoeld, en een kind ziet dat het onuitvoerbaar is. Als het niet seksueel bedoeld is mag het wel? En hoe zie je dat verschil??? Dat je het weet is niet genoeg: het gaat er om dat je zoiets kunt bewijzen.

Ook dat hebben we eerder besproken. Zelfs de indieners van dat wetje hebben tijdens de eerste indiening aangeven dat de handhaafbaarheid vrijwel nul is.

Deug, deug, deug. Er komt nog meer onzin op ons af:

Ook het kabinet werkt aan een wetsvoorstel voor aparte strafbepalingen voor seksuele intimidatie. Minister Grapperhaus is van plan het in het openbaar maken van seksueel getinte opmerkingen of gebaren strafbaar te stellen. Maar volgens een woordvoerder van het ministerie van Justitie en Veiligheid is het niet de bedoeling dat sissen daaronder valt.

Zucht, zucht, zucht. Ook hier is het probleem bij de handhaving de definitie, maar ook de bewijsbaarheid.

Nul-nul.

En wat weet je als je al deze schijnbewegingen ziet? Dat je bij de neus genomen wordt door Regenten die van een onoplosbaar probleem de indruk willen wekken dat ze er aan bezig zijn. Want gaat het echt om het sissen?

Helaas niet.

Het gaat om diversiteitstuig dat zich niet volgens Nederlandse normen weet te gedragen, en met hun gesis aangeeft dat passerende mensen niet voldoen aan hùn morele normen. Everon el F. was maar een afleidingsmanoeuvre. Dat men een soort halvegare bekeurde was een schandelijke truc en tevens een soort overheidsterreur.

Het ware probleem is de diversiteitsgedachte in optima forma, dus wat wil die schizofrene Asscher nu met zijn initiatiefwetje? Niet meer dan de indruk wekken dat hij zijn best heeft gedaan. Want verplichte integratie en aanpassing aan Nederlandse normen en waarden? Hij zou ter plekke een stuip krijgen als je hem vertellen zou dat dat is wat hij eigenlijk bepleit, en het vervolgens heftig ontkennen.

De mislukking van het sisverbod laat overduidelijk zien dat onze wetgeving niet in staat is om te gaan met ‘diversiteit’ die niet bereid is zich aan enige van onze algemene normen en waarden aan te passen. Tevens, dat onze wetgeving dusdanig complex geworden is dat zonder een vaste set aan normen en waarden zij niet overeind blijft en maatschappelijke desintegratie onvermijdelijk is.

De vraag hoe lang de VvMU ons nog zal toestaan die analyse te verkondigen zal actueler blijken dan de vraag wanneer dat irritante sissen verboden wordt. Want dat dat laatste lukt gaan we niet op korte termijn meemaken. En ik vrees voor het eerste.