Wie met vers geïmporteerde (oftewel: cultureel onaangepaste) Arabieren in discussie gaat over de vrijheid van meningsuiting dient te beseffen waaraan hij of zij dan begint. een van de hardnekkigste misverstanden over culturele verschillen is dat we in de grond allemaal hetzelfde denken. Een gevaarlijk misverstand.

Bekijk onderstaande video even, als u die afgelopen dagen nog niet voorbij hebt zien komen.

New video of Saudi Imam of Mecca's Grand Mosque calling for the killing of Shia, Jews, and Christians during prayer pic.twitter.com/G1yPsbA0xG

— Bassem (@BBassem7) September 4, 2016

“O Allah, grant victory, dignity and empowerment to our brothers Mujahideen (Jihadists) in Yemen,” the imam sings in Arabic. “In Sham (Syria), and Iraq, and everywhere. O Lords of the Worlds grant them victory over the godless Rafidah (Shia Muslims).”

Duur: 0:37 min

Verbonden aan de westerse waarde van Vrijheid van Meningsuiting is zowel de eis van geweldloosheid van de oproepen die men doet, als wel het impliciete gebruik van de Gouden regel: Wat gij niet wilt dat u geschiedt.. (etc) Wij beschouwen dit als een gegeven dat iedereen diep in het hart gegrift staat. Maar wie bovenstaande video bekijkt moet beseffen dat er ergens nattigheid te voelen valt. Want dit is óók Vrijheid van Meningsuiting: de Arabische variant. Maar wederkerigheid is de Arabieren vreemd: ze zijn er doodeenvoudig niet mee opgevoed. (Voor hipsters c.s: Een computer die is geprogrammeerd met Linux is iets heel anders dan een Mac, dàt is het idee.) Het zit niet inbegrepen in de programmering, en ze kunnen klaarblijkelijk zonder. Daar. Maar als ze hier komen zonder voldoende begrip te hebben voor hoe het hier werkt, krijg je dus boze en verontwaardigde mensen die zichzelf gefnuikt voelen

Het toont maar weer eens dat ook de vorm die VvMU kan aannemen een cultuurgebonden begrip is. En dat het moeilijk is dat voortdurend te beseffen, tot je er weer eens met je neus doorheen wordt gehaald. Zoals hierboven.

Die dubbele tong (in onze optiek) zien we ook diplomatiek terug bij een Saudische minister van Buitenlandse Zaken, die onbekommerd Syrië bestraffend toespreekt over de geschonden mensenrechten, maar anderzijds probleemloos voorbij gaat aan het bombarderen van hospitalen en de burgerbevolking in Jemen. Het verschil en het probleem gaan aan de man volkomen voorbij. Wederkerigheid is een westerse afwijking.

Het is ook een misverstand dat dit een houding is die alleen binnen de regerende Arabische elites zou heersen. De gehele islamitische cultuur is er mee doordrenkt. En dat heeft consequenties voor het contact met mensen die de Arabische cultuur nog ingebakken zit – wederkerigheid is afwezig, en het begrip er van gaat bij velen het voorstellingsvermogen te boven.

Natuurlijk is het heel lief om ze te beklagen en er rekening mee te willen houden. Maar het eind van het liedje is dat als je je niet tegen de consequenties beschermt, je je hoofd op het hakblok legt. Zonder wederkerigheid. Want wederkerigheid van moslims gaat niet verder dan oog om oog, tand om tand.