De voorzitter van de Nederlandse officierenvereniging heeft het gevoel dat een deel van de successen die het kabinet Rutte2 claimt, over de rug van de medewerkers van defensie is bereikt. En dat neemt hij het kabinet niet in dank af.

Geld is niet alleen om van te leven; geld representeert ook een stuk waardering van een werkgever voor een werknemer. Afgelopen week kregen wij deze negatieve waardering in klare munt uitgedrukt. Naast allerlei mooie woorden, is dit de ontnuchterende werkelijkheid. Mooie woorden kosten niets, een fatsoenlijk salaris wel. Het is duidelijk wat dit kabinet van VVD- en PvdA-huize over heeft voor zijn Defensie werknemers. Laten wij, onze familie en vrienden van Defensie dit op 15 maart vooral niet vergeten.

De zonnige economische perspectieven van Rutte en de stabiele overheidsfinanciën van Dijsselbloem worden ten koste van ons betaald. Leuk dat zij daar goede sier mee maken, maar realiseer je wel over wiens hoofden zij dit hebben bereikt. Wanneer wij het trackrecord van dit kabinet bezien is het begonnen met de WUL, oneerlijk en onfatsoenlijk. Vervolgens een geforceerde bovenwettelijk afgesloten salarisverhoging die voor een deel een sigaar uit eigen doos was. Daarna het AOW-gat waar de minister, alleen in opdracht van de rechter, bereid was om actie te ondernemen. Waarbij zelfs de rechter aangeeft dat het een ongeoorloofde excessieve achteruitgang is. En dit is nog steeds niet gerepareerd, al roept zij, ten onrechte van wel. De afgelopen week netto 50 tot soms wel meer dan 100 euro achteruitgang op het salaris van januari. Stap voor stap leveren Defensie medewerkers in. Met als klap op de vuurpijl het vastlopen van het arbeidsvoorwaardenoverleg. Natuurlijk niet voor niets, wij gaan niet instemmen met deze negatieve waardering voor ons personeel.

In de “Bijzondere Positie” heeft de politiek, kabinet en Tweede Kamer, erkent dat wij speciaal zijn. Wij moeten doorgaan waar anderen mogen stoppen. Dat betekent dat wij een speciale rechtspositie hebben met voor – en nadelen. De voordelen worden ons al vier jaar onthouden. De nadelen, zoals het ontbreken van het stakingsrecht, daar worden wij wel aan gehouden. In alle rangen en standen hoor ik hen de woede hierover uitspreken. Von Clausewitz had het over de drie-eenheid tussen burgers, overheid en militairen. De politieke elite van VVD- en PvdA-huize doet er alles aan om dit verbond te beschadigen.

Wettelijk blijft er dan alleen maar een middel over om de gerechtvaardigde waardering van onze werkgever af te dwingen en dat is het stopzetten van reorganisaties. Dit raakt ook alle werknemers van Defensie. Maar als ik overal de woede over onder andere de afgelopen week hoor, laten wij dan eendrachtig en vastbesloten onze tanden hierin zetten.

Defensie-medewerkers hebben ook recht op een passende vergoeding, op waardering van hun werkgever en vormen niet meer het gemakkelijke slachtoffer van mannen als Rutte en Dijsselbloem.

Commandanten te velde voelen in hun eenheden wanneer de grens bereikt is. De politieke leiders leven meestal in hun eigen Haagse cocon. Het AOW-gat gaf een voorproefje van de breed gevoelde woede. 15 maart is dichtbij, de vraag is of deze elite deze datum nog ongeschonden haalt. Elk perspectief ontbreekt. Wij gaan dit niet accepteren.

Genoeg is genoeg.

---

Dit artikel verscheen eerder op Valkyries.nl en het Blog van de Nederlandse Officieren Vereniging