Vuurtje stoken? Met de warmtepomp als voorland voor verwarming ontbreekt het mensen meer dan ooit aan besef hoe dat moet.

Gisteren was daar weer zo’n verhaal van iemand die beter had moeten weten, maar te onnozel was, en klaarblijkelijk ook niet goed is opgeleid:

Na zeven weken in het ziekenhuis te hebben gelegen met ernstige brandwonden, mag shorttracker Sjinkie Knegt naar huis.

Oh?

“Op zich gaat het wel goed”, vertelt Knegt, zittend in een van de behandelkamers van het brandwondencentrum Groningen in het Martini Ziekenhuis, waar hij de afgelopen periode heeft gewerkt aan zijn herstel. “De wonden genezen prima. Alles loopt volgens verwachting.”

Nou ja, naar verwachting is ook maar een betrekkelijk begrip. Hoewel je moet constateren dat hij eigenlijk niet eens pech heeft gehad:

Om wat warmte te creëren op de vroege morgen stak hij in de woonkamer de houtkachel aan.
Om het vuur nog wat extra aan te wakkeren, haalde Knegt een fles thinner (brandbare vloeistof) uit de garage. Hij ging vervolgens terug naar de kachel. Op het moment dat hij het deurtje opende, ging het mis. Flink mis.

Pardon? Zo’n houtkachel neigt er al toe om witheet te worden, en thinner is uiterst brandbaar. Dart moest wel mis gaan, en het gig mis:

Er viel brandend hout uit de kachel en dat kwam op de fles thinner terecht, met een explosie tot gevolg. “De vloeistof kwam op mij en brandde door op mijn lichaam”, vertelt Knegt, die op dat moment slechts gekleed was in een boxershort en trui.

Wat-een-gek.

Zo ongeveer de hele voorkant van zijn lichaam vatte vlam. Van zijn voorhoofd tot zijn tenen. “En mijn handen ook, omdat ik het vuur uitsloeg”, aldus Knegt. “En mijn baard was weggebrand, maar dat was ook mijn redding. Daaronder had ik geen brandwonden.”

Even voor de kijkbuiskindertjes die dit lezen niet weten: vuur dat brandt op basis van een vloeistof die helemaal over je heen verspreid zit, moet je doven door de zuurstof weg te nemen. Uitslaan met je handen kan natuurlijk, maar als je je verstand gebruikt rol je over de vloer – liefst een tapijt – tot het dooft. Dat is echt efficiënter. Het gras buiten werkt natuurlijk nog beter.

Zijn vriendin was ondertussen al wakker geworden en naar beneden gekomen. “Toen stonden alleen mijn onderbenen nog in de brand. Volgens mij zijn we vrij rustig gebleven. De kinderen lagen nog op bed, dat scheelt.”

Maar later had hij dus wel een huidtransplantatie nodig. Jammer dat ze in het ziekenhuis niet nog een potje gezond verstand hadden liggen. Maar dat zal tegenwoordig wel heel zeldzaam zijn, en dus onbetaalbaar.