Vrouwenquotum belemmert inclusie van vrouwen
Een Vrouwenquotum is een opnieuw een herhaling van een fout die we al vele malen een faliekante mislukking tot gevolg zagen hebben.
Er raast een inclusiviteitspsychose en diversiteitsdwang door het Westen. Het is een manie, tot schade van ons allen. Iedereen die bewust is van de ‘gepriviligeerde positie’ als blanke man of vrouw doet daar aan mee. Nederlandse universiteiten en media zitten op dat pad en nu ook het bedrijfsleven. Willen we daarheen?
Heeft inclusie via dwang (streefcijfers, quota) een positief maatschappelijk effect? Nee, integendeel. Een Harvard studie[1] laat zien dat positieve discriminatie juist voor minder inclusie leidt en tot het intensiveren van segregatie zorgt[2]. Onthutsend. Indiaas politicus B.R. Ambedkar (1891-1956) heeft ‘untouchability’ van de onderste kaste Dahlits verboden door positieve discriminatie. Onderzoeker Naween Bharathi constateert dat de kastensegregatie vergelijkbaar is met de rassensegregatie in Amerikaanse steden. Het lijkt me ook vergelijkbaar met de segregatie in onze steden. Bharathi:
“our study poses a significant challenge to the bedrock normative promises of urbanisation in India, that is, the dilution of caste boundaries. Indian cities remain highly segregated along caste lines”.
Dankzij het vrouwenquotum steken nu allerlei vrouwenclubs hun kopje boven het maaiveld op om vrouwen te stimuleren tot hogere managementfuncties in het bedrijfsleven. Ook Mirella Vissers[3] verdient haar boterham daarmee: “De oplossing voor vrouwenhaat moeten we niet zoeken bij mannen”. Ze verbaast zich erover dat ondanks alle stimulering van vrouwen het nog steeds niet wil lukken met vrouwen in de top van het bedrijfsleven. Dat ligt volgens haar aan “de vrouwenhaat van mannen, misogyne en uitsluiting van besluitvorming”. Waaraan anders kan het liggen, toch?
Het is een zieke en polariserende benadering. In mijn boek “Feminisme op de werkvloer” toon ik aan (en vele vrouwen bevestigen het) dat het samenhangt met ‘nature en nurture’. Het stressvolle bestaan in het bedrijfsleven en doortastend grote risico’s nemen, is voor vele vrouwen niet de meest ideale combinatie om carrière te maken.
En nu blijkt zelfs dat inclusie via dwang (streefcijfers, quota) voor minder inclusie van vrouwen zorgt. Het Vrouwenquotum zorgt juist voor minder inclusie van vrouwen. Damesclubs: staakt uw wil geraas. Het pakt negatief uit op uw doelstelling.
Wat de twee D66-ministers buitenparlementair hebben regelen qua gedwongen inclusie lijkt logisch en goed. Dat is het bij nadere beschouwing niet. Doe daar dus niet aan mee. Laat u zich niet meeslepen door hen. Ze slaan de bijl aan de wortels van onze liberale samenleving. We dienen ons ertegen te verzetten. Kniel niet. We wensen niet dat ons liberale kapitalistische systeem teloorgaat. Tenzij u dat wel wilt. Dat kan natuurlijk ook.
Ondernemers doen nu hun best om te overleven. Dit vergt de volle concentratie. Het mag echter niet betekenen dat buitenparlementair een beleid wordt doorgedrukt dat zeer schadelijk is voor onze universiteiten, instellingen, bedrijfsleven en – last but not least – onze werknemers zelf. Wat er in de VS gebeurt is veelal ons voorland. We zijn gewaarschuwd. Wees woke!
- “Neighborhood Scale Residential Segregation in Indian Metro’s”, Naween Bharathi, Harvard Studies, 27.7.20
- Dit zou betekenen dat een Vrouwenquotum juist voor minder inclusie van vrouwen zorgt.
- Directeur Center for Inclusive Leadership, “De oplossing voor vrouwenhaat moeten we niet zoeken bij mannen”, FD 7.7.20. De bekende mantra’s haalt zij tevoorschijn: ongelijke beloning en minder promotie. De kracht van herhaling. Het FD doet eraan mee als krant in de links liberale traditie.
Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.
Meer artikelen van Frits Bosch vindt u hier.
U schrijft: “Wat er in de VS gebeurt is veelal ons voorland.” Dat klopt. Wat helaas de meeste mensen ontgaat is dat er in de VS heel veel verschillende dingen gebeuren. We hebben dus een keuze. Helaas pikken de media hier alleen dat op wat in de VS door de media wordt uitgezonden. Als dat doorgaat dan zijn we inderdaad reddeloos verloren, want de media in de VS pikken niet de beste dingen eruit. Een nieuwe, intelligente mediastrategie in Nederland zou zich moeten richten op de meer intelligente media in de VS, die wel oog hebben voor waar de ontwikkelingskansen in de toekomst liggen.
De schrijver haalt een onderzoek aan dat concludeert dat het segregatie in de hand werkt. Maar dat is ook de bedoeling. Jan en alleman moeten koste wat kost tegen elkaar worden opgezet. Ideale scenario is dat te bereiken door te doen alsof je voor vrouwenrechten opkomt.
Dit probleem is straks weg, als we formeel geen mannen of vrouwen meer zijn en iedereen zich kan en mag beschouwen als wat men wil, wat dan ook.