In Rotterdam is een campagne gestart tegen vrouwenintimidatie. En raad eens? De allochtone Usual Suspects worden gesauveerd. Zoals altijd.

Rotterdam is een campagne begonnen om het probleem aan te pakken. Het verhaal dat de staatsomroep er over doet laat weinig aan de fantasie over: Object zijn vaak autochtone vrouwen die om een of andere reden zodanig opvallen dat onzekere mensen uit andere culturen hen logische (want angstige) slachtoffers vinden, of vrouwen die geen hetero-uitstraling hebben, en om die reden verbaal worden aangevallen.

Vanzelfsprekend heeft de staatsomroep het niet over allochtonen en autochtonen, maar het artikel laat weinig aan de verbeelding over, De foto’s van aan de campagne deelnemende slachtoffers is duidelijk, de andere kant wordt vertegenwoordigd door verhalen over sissende mannen:

Als ik over straat loop, word ik aangesproken of nagekeken. En als ik bij de bushalte sta, wordt er naar me getoeterd of gefloten. Negen van de tien keer negeer ik het, want het heeft weinig zin om er iets van te zeggen.

Dit is ook een gevolg van het probleem dat de gemeente zelf eerder duidelijk merken liet het sisverbod niet te willen controleren  Daar valt best een en ander op aan te merken, maar dat deze campagne niet werken gaat staat nu al vast. Want het beoogde effect is het kweken van schaamte om de daad zelf. Met slachtoffers die in de campagne zelf erkennen er door geïntimideerd te zijn lijkt het tegengestelde effect me gegarandeerd: het vertelt de macho-knaapjes dat ze in ieder geval deels succes hebben.

Gezien de achtergrond van veel daders lijkt een campagne waarin wordt beweerd dat wie dergelijk verdrag vertoont een loser, een zwak en zielig mietje is, lijkt me heel wat effectiever te zullen zijn. Maar dan komen de LHBTQi etc. weer in het geweer, dus ook dat is geen aanpak die vruchten zal afwerpen.

Wat in het NOS-verhaal óók opvalt is dat er geen allochtone vrouwen tussen zitten, maar evenmin vrouwen die al lang in Rotterdam wonen. De eerste groep zou van huis uit het commentaar kunnen krijgen dan liever een hoofddoek te dragen – hetgeen een belangrijke reden is waarom veel allochtone vrouwen dat ook doen, de tweede groep hoeft hierdoor minder bang te zijn eenvoudig herkend te worden.

Het beeld dat onuitgesproken in deze campagne verwerkt is, is dat intimidatie werkt. Natuurlijk, zo is het niet bedoeld, maar ik vrees dat als je er objectief naar kijkt dit niet te ontkennen valt. Dat men geen man en paard noemt is altijd zowel onzinnig als dom. Maar het zittende gemeentebestuur in Rotterdam voldoet aan die kwalificaties, dus had deze aanpak een zekere onvermijdelijkheid. Weggegooid geld, derhalve.