Gesprek tussen Theodor Holman en Esther van Fenema over de vrijheid van meningsuiting en de wortels van de huidige moeite die te accepteren voor wat zij is.

De hel dat zijn de anderen. De andere zien ons niet als object maar als subject.
(Sartre)

“Ik wil een satirische Sartre zijn, maar zeker geen rolmodel, dat lijkt me afschuwelijk. Daar ben ik een te slecht mens voor.”

Hoe komt het dat we in een paar decennia zo gruwelijk politiek correct met elkaar zijn geworden? We zijn nu in de problemen aan het raken door al die mensen die zo ontzettend deugen. In de jaren 70 begon de politieke correctheid. De nieuwe generatie intellectuele elite in die jaren was in meerdere gradaties links. Alles werd een politieke keuze. Alles werd engagement. Engagement was voor existentialisten een noodzaak. Existentie gaat vooraf aan essentie. We zijn pas iets als we iets doen. We zijn gedwongen om te handelen en daarmee ook gedwongen om keuzes te maken. Dat bepaald ook onze vrijheid. Engagement is dat je die vrijheid bevecht en je daar niet aan onttrekt.

Dit is een gesprek over de vrijheid van meningsuiting, maar ook een gesprek waarin wordt geanalyseerd hoe het allemaal zo gekomen is. Alles overziende stemt het niet optimistisch. Wat hieruit zonneklaar moet worden geconstateerd is dat de huidige situatie niet één-twee-drie zal opklaren. Er is een lange periode nodig om weer ‘normaal’ te worden.

Duur: 40:59

Gepbliceerd: 30 augustus 2017

Steun Café Weltschmerz en onze toekomst met een donatie of adopteer een aflevering. Onze gesprekken zijn vertegenwoordigd in de collectie van het Instituut voor Beeld en Geluid. Ze zijn relevant en blijven geldig voor de toekomst. Help deze toekomst met een donatie: NL23 TRIO 0390 4379 13

Doneren kan ook via crypto-currencies:
Bitcoin 1KiNiBFCYTQeXChtAYMHqfSeQ91jEVoeve
Ether 0x0111c80bdf8e1eee49a7c46bd134532f787dd852
Litecoin Lg11FwbnesVa7q2swjGgttbuHaX5EKAPoz