Voor vrijheid dus tegen islamisering
Voor vrijheid dus tegen islamisering is de titel van het boek waarin Sam van Rooy inzichtelijk maakt hoever de islamisering al voortgeschreden is.
Sam van Rooy legt ook uit wat islamisering feitelijk allemaal omvat, en daar is mogelijk de grootste behoefte aan. Dit is een boek dat juist gelezen zou moeten worden door de mensen die het anders rechts zouden laten liggen. Dat zou niet alleen jammer zijn, maar bovenal onverstandig. Op Twitter (@SamvanRooy1) geeft Van Rooy geregeld voorbeelden van islamisering, de dagelijkse dingen die we zonder duiding wellicht geneigd zouden zijn te wijten aan natuurlijke zaken en omstandigheden.
Is islamisering een natuurlijke zaak? Geenszins. Ook daarvan krijg u voorbeelden te over. Maar er spelen meer factoren een rol sinds het een politiek statement geworden is om mohammedanen te beschouwen als zieligerds die voortdurend geholpen moeten worden. Maar weinig mensen van linkse denominatie kunnen objectief verdedigen waarom een religie met een trackrecord als de islam verdedigd zou moeten worden tegen de westerse cultuur en gebruiken. Waarbij we er dan al voetstoots vanuit gaan dat die mohammedanen dat nodig hebben, en dat dat daarom is te rechtvaardigen. En is dat laatste niet ook een voorbeeld van zelf-islamisering? Zelfverblinding en zelf-islamisering gaan in ieder geval nog steeds hand in hand.
In een interview naar aanleiding van de publicatie van Voor vrijheid dus tegen islamisering met de Belgische krant het Laatste Nieuws vind je zo een dialoog terug als:
U bent een Dewinter-adept. (..) ik ga graag mijn eigen weg. Ik zie me eerder als een mix van het volkse van een ‘straatvechter’ als Dewinter en het meer intellectuele van Gerolf Annemans. Geert Wilders is zo’n mix. Ook Pim Fortuyn had zoveel succes omdat hij die mix had.”
Het is wel slecht afgelopen. Fortuyn werd vermoord.
Dit is kenmerkend voor de algemene attitude tegenover kritiek op de islam en wat daar bij kijken komt. Want dit was geen specifiek vijandig interview; het lijkt vooral een verzuchting van een journalist die er zelf ongemakkelijk onder is. Anders kan ik me ook niet goed voorstellen dat het navolgende citaat klakkeloos zou zijn opgeschreven:
..de jihadterreur is niet ons grootste probleem. Wél de geleidelijke islamisering van onze hele samenleving, via demografische, juridische, economische en politieke weg. De Egyptische atlete op de cover toont het probleem: ze verkreeg een uitzondering op de kledijcode van die sport en draagt een vrouwenonderdrukkend symbool uit.”
Overigens behoort de cover, in het licht van dit citaat bezien, mogelijk tot de meest onthullende voorbeelden van wat Sam van Rooy hier betoogt. Het oude adagium van de moderne Olympische Spelen – dat meedoen belangrijker is dan winnen – wordt hier ten behoeve van de normaliteit van de islamitische beeldvorming ingezet. Dat je met dergelijke kleding bij een sport als beachvolleybal al bij voorbaat op achterstand staat behoeft nauwelijks betoog. Waarom dan toch zo gekleed meedoen? Om te demonstreren dat de islam niet geheel achterlijk is (want er wordt gesport), maar toch wel erg (kleding), uiteindelijk.
De sluier-apologetiek zou over bovenstaande eens dieper moeten nadenken, maar dat wordt geweigerd. Waarom? Omdat het de logica van de vooringenomenheid ondergraaft, en de schizofrenie van het standpunt dat men aanhangt te pijnlijk aan het licht brengt. Het is de onverenigbaarheid van standpunten die een hoogleraar mij ooit beschreef met het voorbeeld van mensen die om en om één oog bedekken om hun verschillende waarheden te beschouwen, omdat een gelijktijdig gebruik van beide ogen hen schele hoofdpijn bezorgen zou.
Dat Sam van Rooy goed en prettig leesbaar schrijft, weten de vaste lezers van dit blog wel, en dit boek is er geen uitzondering op. Het is zowel geschikt om in te bladeren tijdens uw vakantie, als om als naslagwerk uw toekomstige ervaringen te toetsen.
En niet te vergeten: het is een verstandig cadeau voor mensen die aarzelen, maar niet het lef hebben de eerste stap zelf te zetten. Laat dat mijn motto van aanbeveling zijn: doe het twijfelaars cadeau!
‘Islamisering’ is geen sprookje. Het gebeurt geleidelijk en het is de opdracht van iedere moslim. Tariq Ramadan (ja, die) beschrijft het in zijn boek ‘Westerse moslims en de islam’ als volgt:
Accepteer wat al in overeenstemming is met de islam en probeer te veranderen wat dat nog niet is. De vernietiging van het Westen is het einddoel.
Wim en Sam van Rooy, publiceren, door de jaren heen, heel belangrijk werk.
Om zo te noemen : “verplicht leesvoer’.
Grappig, ik had het boek gisteren besteld en zie het vandaag hier terug,
Alleen jammer dat veruit de meeste mensen die het echt nodig hebben het nooit zullen lezen.