Soms wordt je eerst boos voor je nadenkt. Als kenmerk voor een geslaagde grap is dat eigenlijk prachtig. Maar je staat wel voor aap, natuurlijk.

Vanmiddag kwam er iets langs waar ik echt rázend van werd. Mijn stukje was al bijna af (vier regels pure woede, da’s nog eens makkelijk columns schrijven!) toen ik het verhaal nog maar eens checken ging voor de link.

Die was er niet. Niet echt tenminste. De meeste mensen die in onderstaand berichtje worden genoemd bestaan werkelijk, en uitvinders van het buskruit zijn ze helaas niet (dan had u de knal al wel gehoord). Lees het even rustig (opklikbaar).

Nu ja, voor aap gezet worden went, zullen we maar zeggen. Daar zou die Quincy Gario mooie verhalen van kunnen vertellen – als hij gevoel voor humor had bezeten. Maar Quincy´s bezetenheid is waarom ik er vandaag intuinde, dus we zullen het maar op een soort hemelse rechtvaardigheid houden. God zal uiteindelijk toch wel een zwarte vrouw met een lange witte baard blijken te zijn heb ik zo´n idee. En rechtvaardigheid is iets voor losers om te zoeken als ze worden gehuurd om na sluitingstijd de rechtbanken van dit land schoon te maken. Quincy komt er dus wel.

Maar goed, ik was dus boos. Razend. Want ook al is bovenstaand bericht een voortbrengsel van een satirische site (nieuwspaal), als ik de krijsende agressie zie die de goede oude Zwarte Piet al bijna tot bedreigde soort heeft gemaakt, bekruipt me het idee dat de grap van vandaag de realiteit van morgen is. Misschien wel, misschien niet. Maar dat ook niet met misschien moet worden genuanceerd is voldoende om weer behoorlijk boos te worden. En ditmaal terecht.

---

Attentie: verduidelijking

Diverse mensen lijken te denken dat bovenstaand berichtje echt is. Dat is het niet, het is afkomstig van een satirische site. En dat je geneigd ben inderdaad te denken dat het wel eens echt zou kunnen zijn, dáár gaat het stuk over.