Versnipperd cultuurbezit
Dat het werk van 17de-eeuwse Nederlandse schilders over de hele wereld verspreid is geraakt mag bekend zijn. Er zijn zelfs schilderijen waarvan de delen versnipperd in verschillende musea eindigden.
Zoals het schilderij ‘Gezicht op Dordrecht’ van Aelbert Cuyp (die van die markt, ja). De ene helft bevindt zich in Leipzig, de andere in Los Angeles, Califiornië. De doeken nu heten the “View of the Meuse at Dordrecht,” owned by an art museum in Los Angeles, and the “View of Dordrecht” at the Museum of Fine Arts in Leipzig.
Het is weer zo’n herkenbaar geval van Nederlands cultuurbezit in actie. In de 19e eeuw waren grote oude schilderijen miet aanmerkelijk veel duurder dan kleinere werken van goede kwaliteit. In deze van oorsprong enkele Cuyp heeft daarom iemand ergens in de 19e eeuw de zaag gezet, en toen had hij twee schilderijen van Aelbrecht Cuyp om te verkopen. En zo raakten beide werken over de wereld verspreid.
The two paintings by the Rembrandt contemporary were sawed apart probably two to three centuries ago, latest research suggests.
Het is geen Rembrandt, maar toch een heel aardig schilderij, als het genre je bevalt. Of als je in Dordrecht woont, maar waarom zou je?
Maar! 3 oktober is dit Siamese kunstwerk weer samen te zien, in Dordrecht nog wel.
Both paintings are to be shown together again for the first time at a major exhibition in Dordrecht, Cuyp’s home town near Rotterdam, beginning Oct. 3.
Maar goed:
In honor of the 400th anniversary of the painter’s birth, the museum plans to present the exhibition “In the Light of Cuyp.” Afterwards, both paintings are also expected to go on display in Leipzig.
The paintings are practically the same size and were painted on wooden panels. They each show a part of the skyline of Dordrecht. Put together, they display a panorama of the then flourishing port.
Dordrecht was – volgend op Amsterdam – lang de belangrijkste stad van Holland, en was al de belangrijkste vóór de opkomst van Amsterdam. Dat een goede of bekende schilder er zijn ezel neerzette is daarom niet vreemd: er woonden genoeg mensen die zich zijn werk konden veroorloven.
Of er plannen zijn het schilderij weer te hechten is overigens niet bekend.
Prachtig meesterwerk,those were the days.
Kan ook een uit de hand gelopen boedelscheiding zijn geweest.
Betreft dat geen roofkunst? Argeloze inheemsen werd schilderijen afgetroggeld voor een appel en een ei. Dat moet terug, want het is van nederland. Kunnen we die lelijke uitheemse houten beelden en gekrompen hoofden vervangen door mooie, hollandse meesters. Die barbaren hebben ze zelfs doorgezaagd!
Er moet nodig een commissie hiervoor komen. En uiteraard vergoeding voor het leed, ik lig hier al jaren wakker van.