Verlangen naar morele grenzen
Een vrije geest met een eigen besef van wat kan en niet kan of opgelegde morele grenzen met het gemak van een herkenbaar kader? De praktijk levert bij nadere beschouwing een verrassende werkelijkheid, concludeert Nicolette Geveke.
Veel mensen blijken helemaal geen vrije geesten, doch zoekers naar opgelegde disciplinering en zelfdisciplinering. Zo zagen we dat goed opgeleide mensen uit de betere kringen die zich in de zestiger jaren bevrijd achtten van door de katholieke of protestante kerken gehanteerde waarden zich vervolgens gingen disciplineren binnen de lijnen uitgezet door Baghwan in het Indiase Poona of de Scientologykerk. Voor mensen van lagere sociale klasse die minder geld hadden om weg te gooien of weg te geven, was er de Hare Krisna beweging en meer profaan angehauchten gingen in een commune wonen, waar ze dag en nacht moesten leven naar de wensen van een ander.
Het cliënteel van de kerken dunde de afgelopen 50 jaar steeds verder uit. Naarmate grenzen verdwenen zoals het erkennen van elkaars doop, het schrappen van ‘verplichtingen’ zoals de biecht, liepen die kerken steeds verder leeg, in tegenstelling tot onze biblebelt- kerkgenootschappen die geen populistisch water bij de wijn deden.
Met het leeglopen van de kerken verwerd het CDA van belangrijkste politieke partij die vooral van groot belang was omdat ze als een shashlik-pen alle sociale lagen van ons land omvatte, tot een onbeduidende visieloze kiesvereniging.
De politieke partij SGP die wel pal staat voor onze traditionele christelijke waarden en de daaruit resulterende normen, lijdt daarentegen niet onder afkalving. De nieuwe moslimpartij Denk hanteert een vergelijkbaar recept qua grenzen stellen en blijft groeien. Kenmerkend voor Denk is bovendien het missionaire en het nadrukkelijk willen opleggen van het eigen gedachtegoed aan andersdenkenden.
In die zin is DENK niet anders dan andere groeiers die ons hun denkbeelden willen opleggen en onze wijze van leven willen versoberen zoals Groen Links, CU en D’66, waar het eschatologische milieu-denken niet gebaseerd is op religieuze voorspellingen, doch op oncontroleerbare statistieken gemaakt door mensen die we niet kennen en die soms al eeuwen dood zijn.
D’66 was aanvankelijk de partij voor mensen die geen grenzen nodig meenden te hebben: pragmatisch noemden ze dat. Een D’66-kiezer moest in volledig (nep-gods/Van Mierlo)vertrouwen zijn stembiljet inkleuren. Inmiddels is de steven gewend en wil men onder leiding van Ollongren ons hele land aan de eigen subjectieve waan van de dag onderwerpen middels censuur.
Ook in andere bloeiende politieke partijen gaat het om grenzen stellen : de PVV voor wat betreft immigratie en het FvD voor wat betreft politieke supranationalisering.
En dan is het helemaal geen raadsel waarom de VVD tegenwoordig zo’n grote stabiele achterban heeft: niet iedereen heeft uiteraard behoefte aan inperking door anderen. En dus stemt de vrije mens tegenwoordig de nagenoeg principeloze en in die zin grenzeloze VVD, waarvan de aantrekkelijkheid nog wordt vergroot door de ideale schoonzoon glamour van Rutte en het band-wagon effect.
Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op Polderland
Toch wel navrant dat die z.g. populaire VVD zo’n liegende leider heeft die zich van niets en niemand wat aantrekt.
Een verrassende werkelijkheid? Dit komt voor mij helemaal niet als een verrasssing. Eenieder die een dergelijke uitkomst verrassend noemt heeft geen enkele werkelijke levenservaring.
Het begint al met de kinderen. Veel ouders tegenwoordig schijnen te menen dat je met kinderen moet onderhandelen, dat je hun mening en wensen moet respecteren en aan die wensen in grote mate moet voldoen. Kinderen willen dat helemaal niet, kinderen zien graag duidelijke grenzen. Ja is ja, en nee is nee. En als die grenzen worden afgebakend met duidelijke gevolgen voor het niet naleven van de regels dan functioneren kinderen het beste.
De jeugd is ook het moment waarin (zelf)discipline dient te worden bijgebracht. Anders dan wat al die yuppies lijken te denken komt dat niet vanzelf op latere leeftijd. Sterker nog, als het niet van jongsaf aan wordt bijgebracht dan wordt het steeds moeilijker om dat later alsnog te doen.
Wat dat betreft moet ik helaas zeggen dat veel van de millennials nog steeds in de kind-fase zitten. Woede-uitbarstingen als ze hun zin niet krijgen, gebrek aan (zelf)discipline en een gebrek aan vooruitzien. Wel graag alle rechten hebben, maar het woord ‘plicht’ is een vies woord.
Mensen in het algemeen zijn geen solitaire wezens maar groepsdieren. En die functioneren nu eenmaal het best binnen een groep met gelijke waarden en normen die ook worden afgedwongen door afwijkend gedrag te bestraffen. Niets vreemds aan.
Ook wie de moeite zou hebben genomen te kijken naar de islamitische landen ziet dat de meeste mensen daar functioneren als schapen. Dom gehouden doordat religie alles bepaalt, gebonden in stricte normen. En de opgekropte woede wordt naar buiten de islamitische wereld gedirigeerd om daar uiting te vinden zonder dat het de eigen leiders hindert.
En wie dan even doorkijkt ziet dat dat model ook de wens is van de politieke top in Brussel. Heersen over een grote kudde domme, makke schapen om daar dan zelf een leuk leventje van te kunnen leiden.
Ondanks het Cda biedt de liegende VVD voor veel farizeeërs altijd weer meer kansen.