Uit de kop kunt u al opmaken dat ik vraagtekens heb bij de dierlievendheid van vegetariërs en hun Veganistische equivalenten. Menslievendheid wil ik best geloven, maar dan van het vooral zichzelf waarderende type. Met andere woorden: het is wat mij betreft in veel gevallen het ultieme narcisme.

Dat begint allemaal bij hoe vegetarisme beleefd wordt. Kijk, als je geen vlees lust: be my guest. Zelf eet ik geen vis, en hoewel ik mezelf een zeikerd vind, ben ik niet van plan er iets aan te veranderen. Als ik ergens kom en het soort vlees(gerecht) staat me niet aan ben ik ook ineens vegetariër. Als het geld op is eten we alleen rijst – dat soort dingen snap ik, en het zijn goede argumenten

Tot zover de convenience.

Maar waar het me gaat ergeren is mensen die loze kreten papegaaien. *zeiktoon* “Hoe hoeft toch niet altijd vlees te zijn?” Klopt, maar ik houd nu eenmaal van biefstuk – zelf laat ik daarentegen graag de groenten staan. Bij mij is het gewoon niet elke dag groente – punt uit. Probeer dat eens als antwoord te geven aan iemand die u met dergelijk vega-gezalf tegemoet treedt, en zie de bleke betrokkenheid van het bekkie dat zich door u beledigd voelt. Want u gaat niet mee in het narcistische goed-doen-gevoel. Want die arme diertjes….

Is semi-vegetarisme iets anders, dan streven naar een narcistisch goed-doen-gevoel? Op de achtergrond ruik ik politiek. Zoals je dat bij veganisten als walm al direct constateren kunt. Veganisten eten niet alleen niets dierlijks, maar ze willen ook niet bijdragen aan de exploitatie van dieren. Met dergelijke marxistisch-leninistische meuk hoeft U bij mij echt niet aan te komen. Dat zijn van die mensen die tegen kannibalisme zijn, tenzij het vlees van WITTE mensen betreft. Met WITTE mensen hoef je immers geen medelijden te hebben, nietwaar?

Het is ook veel meer een idee dan dat je er iets van proeft – hoezeer de gelovigen zeggen verschil te proeven die enkele keer dat ze… Dat van die enkele keer komt goed uit, want hoewel ik prima vegetarisch koken kan, hoor je altijd opnieuw: nou, voor deze ene keer kan het wel. Bij de groene biecht (?) kunnen ze dan volhouden dat het mijn schuld was. Kan mij niets schelen, maar het heeft iets meelijwekkends. Want het moet wel diervriendelijk vlees zijn; de diertjes moeten een goed leven hebben gehad. Ik beloof dat trouw; maar vergeet het acuut als ik de kosten zie – het is niet goedkoop je geweten zuiver te houden. En zoals al eerder opgemerkt; proeven doen ze het verschil toch niet. Als ik moet meebetalen aan andermans gerustgestelde geweten hoor ik graag eerst goede argumenten.

Deze tirade heeft u te danken aan de folder van de Coop die vandaag in de winkel lag. Ik keek er naar en nam die gedachteloos mee. Bij nadere inspectie thuis zie je dan inderdaad een zinsnede als makkelijk met minder vlees op de voorpagina vermeld. Nog makkelijker is zonder pogingen te doen alsof er een vleesvervanger in zit. Dat lijkt mij logischer. Maar goed, over logica hadden we het ditmaal niet.

Om nog even op dat kannibkapitalisme terug te komen: als dierlievendheid niet het issue hier is, en het vooral gaat om narcistische zelfbevrediging (onder andere door anderen op hun eetgedrag aan te spreken, vergeet die factor nooit!), is er niet nog een extra factor bij hen die deze orgie van zelfbevlekking ooit op gang brachten? Ik vrees ook daar het antwoord op te kennen. Als er minder intensieve veeteelt wordt bedreven, is er meer plek voor nieuwe mensen.. Bevolkingsexplosie? Na de Witte mens is het nu aan de zwarte mens om anderen van de aardbol te fokken. Waarbij men er stiekem altijd weer van uitgaat dat ook de Zwarte mens vanzelf ooit vegetariër worden zal.

Gek genoeg: die zie ik bijna nooit ergens. Gelijk hebben ze, overigens