Van politieke schotsenhoppers als de Amsterdammers Asscher en Wiebes moet je als land pogen verschoond te blijven. Indien herkend: wieberen.

Wat politieke schotsenhoppers zijn? Laat ik dat eenvoudig definiëren als politici die als bestuurder gruwelijk falen, maar eer dat aan het licht komt zijn doorgestroomd naar een volgende politieke schots en daar rampen aanrichten. Met een bestuurlijke beerput als Amsterdam die tevens hofleverancier is van bestuurlijk Nederland is het niet verbazingwekkend dat mensen die aldaar faalden door hun respectievelijke partijen worden doorgeschoven naar het landelijk niveau. Niet alleen omdat men lokaal eigenlijk van hen af moet, maar meer nog doordat ze hebben geleerd in de hoofdstad elkaars fouten met de mantel der liefde te bedekken en samen te werken.

Ook incompetentie schept een band, zullen we maar zeggen.

Over de incompetentie van Asscher (PvdA) en zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef heb ik het vaker gehad, en ook ditmaal zal de man dit stormpje wel overleven. Zeker nu zijn partij vorige week impliciet heeft aangegeven hem als leider te willen tijdens NL2021 moet je daar maar vrede mee hebben; het is de beste rem op een eventuele herrijzenis van de PvdA die maar denkbaar is. Dat dat ook in de peilingscijfers aanwijsbaar is (de PvdA bereikte na 2017 pas na lang zweven rond de verkiezingsuitslag, betere cijfers naarmate de herinneringen aan Rutte2 vervaagden) versterkt dat argument nog eens. Leve Asscher, het dodelijkste gif denkbaar voor de PvdA.

Over VVD’er Wiebes moet je echter een ander verhaal houden. Onder meer doordat hij in het centrum van de macht is rond blijven hangen, en als minister van Economische Zaken al even weinig inhoud blijkt te hebben als in vorige functies. Recent deelde hij nog mede dat nieuwe cijfers en inzichten wat hem betreft niet van belang waren: er was beleid ingezet, en daar gingen we ons aan houden. Dat het beleid feitelijk al dood en begraven is zal als laatste tot Wiebes doordringen. Een dergelijk zwak bestuurder die zich in het centrum van de energietransitie en de klimaathoax bevindt? Dat kan bijna geen toeval zijn.

Dat hele mechanisme zien we ook in werking in het verhaal dat gisteren naar buiten kwam over de betrokkenheid van beide heren bij de toeslagenaffaire. D66-stas Snel bleef met de brokken zitten (hij was bestuurlijk dan ook een extreem onhandige autist) en moest vertrekken. Maar al in 2014 werd bij Wiebes aan de bel getrokken dat wat gebeurde niet door de beugel kon.

Wiebes reageerde niet.

Vervolgens werd ook minister Asscher op de hoogte gesteld – het was immers beleid dat voortkwam uit zijn portefeuille, en was hij niet de vicepremier van de coalitiepartner van Wiebes en co?

Asscher reageerde al evenmin.

Van beide heren is een slagveld aan falen bekend uit Amsterdam, en nu ook in Den Haag. Terecht is het verwijt:

CDA-Kamerlid Omtzigt, die zich heeft vastgebeten in de toeslagenproblematiek, is daar kritisch over. “De politieke top werd intern meermaals gewaarschuwd, maar greep niet in”, laat hij weten. Zijn SP-collega Leijten spreekt van hardvochtig beleid. “En een minister van Sociale Zaken die geen sociaal hart blijkt te hebben. Jaren geleden had de toeslagenaffaire al gestopt kunnen en moeten worden.”

Maar het is weer niet verwonderlijk dat de boosheid in de Kamer zit bij CDA, SP en D66. Het CDA heeft werkelijk niets met deze heren te maken behalve coalitiesamenwerking, D66 heeft nog een toeslagenappeltje te schillen en de SP is sociaal bewust. Dat verschil in attitude is helaas ook de reden dat politieke schotsenhoppers als dit tweetal het vaak zo lang kan uitzingen.

Het zou integerder zijn mensen van wie meerdere malen falen is geconstateerd weg te promoveren naar een noord-Gronings burgemeesterschap. Al zou dat mogelijk de leegloop van het noord-Groningse platteland af stoppen.