Marc Schoeters is Titaniumman. Over de verkiezingen van 2016 in Amerika had hij geen andere mening dan voor die van USA2020 dit jaar.

In de zomer van 2016 was het merendeel van mijn vrienden en kennissen verbaasd toen ik een klinkende verkiezingsoverwinning voor Donald Trump voorspelde. Dat kon toch immers niet – zo’n vieze vent? En de peilingen dan? Amerika zou toch overweldigend op Hillary Clinton stemmen – een vrouw met “progressieve” denkbeelden? Zo “progressief” helaas niet écht – want zij had zich als senator voor New York openlijk verzet tegen het homohuwelijk. Maar ach – een on-deugende kniesoor die daarop let. Vervelende details van de geschiedenis laten we best over aan zeurende Holocaust-overlevers.

Ik bezocht in die zomer maandenlang politieke websites uit Amerika. En ik las de reacties en opinies van gewone Amerikanen. De kritische Amerikaanse kiezers waren de “deep state” meer dan beu – en zeker de minderjarig-neukende sybarieten van de Democratische Partij. Die partij bestaat al eeuwenlang uit verdedigers van de slavenhandel – en stond in de Amerikaanse burgeroorlog aan de écht foute kant van de geschiedenis. Abraham Lincoln was een Republikein – tot spijt van wie het benijdt. Geen twijfel mogelijk: Hillary Clinton maakte in 2016 geen schijn van kans. Ondanks alle joelende opiniepeilingen. En Hillary Clinton wérd verslagen door Donald Trump – dankzij de miljoenen stemmen van blanke arbeiders en zwarte werklozen. Eindelijk werkte de échte democratie nog eens een keer fatsoenlijk!

Deze zomer van 2020 krijg ik een déjà vu. Joe Biden is volgens alle opiniepeilingen ongenaakbaar de winnaar van de Amerikaanse poppenkastverkiezingen. Maar zoals gewoonlijk heeft geen enkele van die opiniepeilers de intelligentie of de moed om zich te verdiepen in de donkere krochten van de internets. Voor je het weet heb je vuile handen!

Een paar dagen geleden werden twee vrouwen (m/v/x) – Summer Taylor en Love Diaz – tijdens een nachtelijke protestbetoging op een autosnelweg in Seattle omvergekegeld door een uit Somalië afkomstige man in een witte jaguar. Je houdt het niet voor mogelijk: de toevalligheid dat twee blanke BLM-aanhangsters in de “Summer of Love” (dixit de Democratische burgemeester van Seattle) – deugende snowflakes met “Summer” en “Love” in hun naam – al swingend de vernieling worden ingereden door een zwarte man in een “white privileged” auto. Instant karma – zoals John Lennon reeds zong.

Ik heb de voorbije dagen de reacties over die onwaarschijnlijke gebeurtenis op de internets gelezen. Duizenden reacties. En bijna allemaal – met heel weinig uitzonderingen – hadden een “hemels” of “duivels” plezier in het lot van die twee blanke snowflakes. Nauwelijks één blijk van medeleven. Maar wél héél véél leedvermaak. “Schadenfreude” – om het in de taal van Hitler en Merkel te zeggen. Ik ga daarmee niet helemaal akkoord. Het is niet omdat iemand met blauwgeverfd hoofdhaar “niet-binair” door het leven gaat (Summer Taylor) – of omdat iemand in een video een paar dagen daarvoor de dood van twee zwarte jongeren goedpraat (Love Diaz) – met zo’n pijn het record hoogtespringen moet winnen. Laat ons een beetje menselijkheid tonen – toch? Ook al doet de tegenpartij dat niet. Toch?

Ik vel geen oordeel over die twee dames. Noch over wat zij daar in het midden van de nacht op die snelweg in Seattle deden – noch over hun al dan niet verdiende lot. Niemand “verdient” het volgens mij om aan flarden te worden gereden. Ik stel alleen maar vast: Amerika op de internets juicht over het feit dat zij door een zwarte man in een witte jaguar werden omvergereden. Ik keur dat niet goed maar ik begrijp het. Gewone Amerikanen hebben echt geen greintje geduld meer met de fascisten en hun meelopers die hun vrijheidslievende land naar de kloten helpen.

Mijn conclusie is duidelijk. De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 zullen een herhaling worden van die uit 2016. Ongeacht de officiële opiniepeilingen – die resem leugenstatistieken van het vluchtige nu en van de even vluchtige nabije toekomst. Ongeacht hoeveel stront er weer volop wordt gestort op het hoofd van Donald Trump – ook al is het niet ieders held. Ongeacht de boekjes over zijn jeugd van een of ander verzuurd nichtje of getuigenisjes van ontslagen lakeien. Wie verspreidt dat strontnieuws? En waarom? Hebben de mainstreammedia in deze catastrofale crisistijden voor de gewone werkmens echt niets beters te doen dan vrije loop te geven aan de rioolbevelen van hun meesters?  Hebben die geprivilegieerde journalistjes en hun opdrachtgevers nog wel een eigen leven? Of staan er héél wereldbelangrijke belangen op het spel? Hun eigen verdienmodel misschien?

Ach. De mainstreammedia zien het natuurlijk weer niet aankomen – het “onverwachte” resultaat van de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen. De “linkse” deugdelite uit Hollywood en Zurenborg – als vanouds – ook niet. Ik wel. Ik zie de woede van gewone mensen die hun eigen zwoegende leven en hun fragiele samenleving naar de kloten zien gaan door een gewelddadige ideologie die een fatsoenlijk mens alleen maar kan beschrijven als puur fascisme.

In november 2020 wordt Donald Trump herkozen als president van de Verenigde Staten. Tot spijt van wie het benijdt. Ben ik een fan van “The Donald”? Nee. Maar ik heb wél hersenen genoeg – en ben vrij om die te gebruiken. Ook al is dat vrij gebruiken van het eigen brein niet toegestaan door de globalistische meesters – en hun al of niet religieuze aanhangers. Was ik nu een Amerikaanse staatsburger dan stemde ik (desnoods met dichtgeknepen neus) op hem – en niet op een vrouwenaanrander als Joe Biden en zijn oorlogszuchtige kliek. De Democratische Partij in Amerika staat te popelen om wéér een oorlog te beginnen – omdat zoiets geld in het laatje brengt. En op die “The Donald” kan een “deugende” investerende deugmens niet rekenen. Op de partij van Nobelprijswinnaar Obama wél. Héél het Midden-Oosten in brand! Kassa!

Ach.

Ach. Een vrijheidslievende mens kan natuurlijk niet elke eeuw een nieuwe Churchill verwachten om zijn of haar grondrechten te verdedigen. Soms is het iemand als Donald Trump die het karweitje moet opknappen. Ideaal? Nee. Noodzakelijk? Ja.

Voor de “deugmensen” – hou jullie zakdoeken in november maar vast klaar. En voor de vrijheidslievende mensen aan de “foute” kant van de geschiedenis – niet al te zeer triomferen. Er staan ons nog decennia van historische strijd voor de boeg. En die gaat niet over rozen – maar over bloed, zweet en tranen. Zeg dat de grote Churchill het gezegd heeft.

No pasarán!

Titaniumman

Ps. Gisteren – 7 juli – werd Ringo Starr tachtig jaar. Wie over zijn leven op de hoogte is – weet dat die blanke arbeidersjongen al meer dan tien keer dood had kunnen zijn. Maar zo’n jongens als hij zijn bijna onverwoestbaar – tot spijt van wie het benijdt. Ringo Starr heeft zich de voorbije jaren ondubbelzinnig uitgesproken vóór de Brexit. Zoals elke échte arbeidersjongen natuurlijk. Hij schaart zichzelf daarmee in hetzelfde vrijheidslievende legioen als John Cleese en Rowan Atkinson. Onbegrijpelijk zijn die “humoristen” natuurlijk voor de deugmensen die voor het tijdelijke behoud van hun eigen privileges desnoods bereid zijn onze beschaving op te offeren – en het leven van hardwerkende “racistische” arbeiders erbij. Nogmaals: no pasarán!

---

Meer over USA2020 vindt u hier op Veren of Lood.

Eerdere artikelen van Titaniumman vindt u hier.