Hoe kon het gebeuren dat Donald Trump zo relatief eenvoudig president werd na alle tegenstand die hij ondervond? Een begin van een antwoord.

Het gekrijs over de standpunten van Donald Trump was de afgelopen maanden nogal eenzijdig en negeerde pijnlijke waarheden die een beter begrip van de situatie mogelijk hadden gemaakt. Trump werd in de eerste plaats bestreden als een Republikein – en een Republikein is in de ogen van de slecht opgeleide en ongeïnformeerde journalistieke klassen aan deze kant van de oceaan een conservatief en daarom een slecht mens dat geen enkele compassie heeft met de wereldorde die de democraten en de modern-linksige bewegingen de afgelopen dertig jaar als doel voor de toekomst hebben vastgesteld.

Dat dat doel op geen enkele wijze recht doet aan de wensen en verlangens van de bevolkingen van zowel West-Europa als de USA heeft nooit iemand binnen de moderne elites veel kunnen schelen: de blindheid voor hun eigen elitisme heeft hen verhinderd de situatie te vertalen naar de termen waarmee men zelf de afgelopen veertig jaar de oude machtsstructuren uit de jaren vijftig wist te verwijderen. Dat dit een voortgaand proces is van eb en vloed was evenmin aan hen besteed: men denkt vaak dat het nieuwe dat men zelf vertegenwoordigd niet alleen de toekomst is, maar tevens de eeuwigheid trotseren zal. Een arrogant misverstand met een ingebakken zelfvernietigingsdrang. “Ik ben de machtigste vorst op aarde” zo zei de keizer van de Perzen tegen Alexander de Grote. Waarom hij dat zijn zou besefte hij niet, en dat werd zijn ondergang.

Zelfkennis
Van gelijke aard is het citaat dat David Cameron bij zijn aftreden ten gunste van Theresa May gebruikte:
Ï was the future once myself.

Zelfkennis die weliswaar te laat arriveerde, maar daarom niet minder waar. Dat vermogen tot zelfkennis is de moderne linksige elite klaarblijkelijk niet gegeven – nog steeds is bezig men in gedachten oude machtsstructuren te bestrijden die reeds lang geleden bezweken zijn, onderwijl de opkomst van nieuwe hèn bedreigende structuren negerend of afdoend als deel van die ouderwetsigheid waartegen men zich altijd had afgezet. Maar zelfs als dat waar was geweest, dan nog is iemand die een oude gedachte nieuw elan geeft niet automatisch een voortzetting van die oude structuur, maar wel degelijk een nieuwe ontwikkeling waartegen adequate en moderne maatregelen nodig zijn.

Orwell als hulp?
Dat is een gedachte die ten enenmale ontbreekt bij de moderne linksige elites. Stiekem vertrouwt die op wat Orwell voorspelde dat de toekomst zou brengen van een nieuwe dictatuur – die van henzelf, voor wie dat niet besefte. Dat het met de opkomst van internet niet zal en kan voldoen is een dodelijk overzicht, dat de Clinton-familie nu fataal geworden is. Want de gevoerde campagne had haar nog pas 15 jaar geleden ongetwijfeld het presidentschap opgeleverd.

Wat is Trump? Trump is iemand die en deel van de standpunten van de Republikeinen samenbrengt met een deel dat in Democratische kringen wordt aangehangen. Kringen die alles hautain afwijzen dat niet door hun eigen kringen wordt voortgebracht. De Republikeinen hadden vrijwel net zo veel moeite met Trump als de Democraten met hem hebben. Logisch, maar de consequenties daarvan wenst niemand in de ogen te zien. Trump geeft de Republikeinen door zijn keuze voor die partij de kans zich eerder op de toekomst voor te bereiden dan de Democraten, die zullen moeten volgen.

Mythes
Dat had net zo goed andersom kunnen zijn. Het resultaat zal zijn dat het Congres een president gaat meemaken die in staat moet worden geacht met een groot deel van het midden te regeren, of ze nu Democraat of Republikein zijn. Alleen mensen die zichzelf als een elite zien zullen worden buitengesloten. Want wat Trump verenigde is de ruggengraat van het Amerikaanse electoraat: de gewone werkman. Dat hij ook van de rest van de bevolking veel meer steun verkreeg dan ons afgelopen maanden door de MSM werd voorgehouden tekent vooral de positie van de leidende figuren binnen die MSM.

Stemmen naar inkomen en opleiding

Vrouwenstem