In Jemen is een enorme burgeroorlog aan de gang. De lokale dictator wordt bedreigd door tribale rebellen die zich onder de vlag van Al-Qaïda van een groot deel van het land meester hebben gemaakt. Toch horen we er tamelijk weinig over.

Waarom we in de westerse pers weinig van deze oorlog vernemen laat zich raden: we zijn indirect partij. Nadat eerder al Saoudi-Arabië de verjaagde dictator Saleh van Jemen met militair machtsvertoon terug in het zadel hielp, is er een meedogenloze oorlog gaande. De Saoudi’s bombarderen Jemenitische steden met weinig precisie maar wel met grof geweld. En de dodentallen beginnen die in Syrië te naderen.

Deze burgeroorlog is voor Saoudi-Arabië veel belangrijker dan die in Syrië – hemd en rok, nietwaar? Maar ook speelt een rol dat men Jemen altijd beschouwde als de eigen achtertuin. Zéker sinds de fusie tussen Noord en Zuid-Jemen in 1990.

Maar ondanks de zware bombardementen en de deelname van Saoudische troepen slaagt de regering in Sa’ana er niet in de rebellen er onder te krijgen. Curieus genoeg begon de onrust in Jemen in 2011, tegelijk met die in Syrië, en moet zeker worden gezien als uitvloeisel van de ‘Arabische Lente’. Maar daarmee zou meer bloot worden gelegd van het ware karakter van die Arabische Lente dan velen welgevallig zou zijn. En aangezien het een straatarm land is zonder veel hulpbronnen, zitten er nauwelijks westerse correspondenten. Bovendien is het notoir onveilig voor journalisten, alles tezamen voor de westerse pers een goede reden deze oorlog grotendeels te negeren.

Maar nu de USA deel begint te nemen zou dat anders kunnen worden, al zijn er nog steeds niet veel tekenen van westerse interesse te bespeuren. Evenmin overigens als de USA veel interesse hebben hun activiteiten ter plaatse toe te lichten.

Wat ook het belang van verslaggeving van deze burgeroorlog is, is de constatering dat de islamitische kant van de oorlogen in het MO stelselmatig wordt gedownplayed. Dat de Jemenitische rebellen onder de vlag van Al-Qaïda opereren, zegt veel over de visie van fundamentalisten op het Saoudische regime, en haar standing in het MO.

Voorlopig gaat het nog slechts om adviseurs – het eerste stadium van militaire betrokkenheid. Maar de aanwezigheid van belangrijke elementen van de Amerikaanse marine tonen dat de USA deze oorlog serieus nemen. Èn heel opvallend is ook, dat deze extra betrokkenheid (Saoedi-Arabië kreeg ongetwijfeld al Amerikaanse satellietbeelden toegespeeld) volgt op het bezoek dat president Obama vorige week aan Riyaad bracht. De Nobelprijs die Obama aan het begin van zijn presidentschap kreeg komt in een steeds schriller licht te staan.