De opstand van zeven parlementariërs van Labour tegen het leiderschap van Jeremy Corbyn – die uitnodigden tot een nieuwe politieke middenbeweging trekken maar weinig leden van andere partijen.

De zeven Labour-dissidenten kregen woensdag gezelschap van een achtste (63-jarig) Labourlid, en mochten later op de dag ook 3 uittredende Conservatieven verwelkomen. Daarmee is de nieuwe Independent Group qua omvang een stevige parlementaire groepering, maar de basis ontbreekt vooralsnog.Een Britse peiling zette hen dinsdag al op 14% van het electoraat. Maar de bekendheid van deze mensen is relatief beperkt:

Maar die intentie tot stemmen op deze Independents heeft er vooral veel van weg dat dat voortkomt uit de weerzin die veel Britten voelen  tegen het theater van de afgelopen 3 jaar, waarbij de hoofdrollen tot ieders afgrijzen worden vervuld door mensen die thuis horen in het tweede, wellicht zelfs 3e echelon.

Vooralsnog lijken weinig Conservatieven geïnteresseerd. Curieus genoeg komen vanuit de LibDems al meer geïnteresseerden over:

En als je de cijfers vergelijkt met de laatste peiling van voor de afscheiding, is al helemaal duidelijk hoe de Britten denken over een eventuele hergroepering in het politieke midden.

Het is duidelijk dat de mensen die het meest geïnteresseerd zijn, de klassieke twijfelaars tussen Labour en Tories zijn. Van een doorbraak is derhalve geen sprake, hoogstens van een breuk in de eenheid van ‘links’.

Dit hangt ook voor een groot deel samen met de issues die de basis zin van de afscheiding. Voor alen geldt dat deze parlementariërs tegen Brexit zijn, maar de Labour-dissidenten werden geholpen door hun afkeer van het antisemitisme binnen hun vroegere partij. Dat maakt een enorm verschil, ook naar de toekomst toe. De afscheiding in de jaren tachtig van het ook toen al geradicaliseerde Labour – de SDP – verzandde al snel in een gezapig partijtje met weinig maatschappelijk perspectief. De fusie met de Liberalen hielp iets, maar nooit heel veel. Niets wijst er op dat het nu beter verlopen zal.

Labour richtte zich pas weer op nadat de meerderheid van de Labourleden begon door te dringen dat hun radicale gedachtegoed het overgrote deel van de Britten onvoldoende aanstond. Sindsdien ging Extreemlinks binnen Labour ondergronds, om pas met de verrassende verkiezing van Jeremy Corbyn tot leider weer de kop op te steken. Zou dat nu anders gaan? Voorlopig lijkt deze afscheiding Labour weer voor minstens tien jaar naar de politieke woestenij te zullen verwijzen. Zie ook de cijfers van de meest recente poll hier helemaal bovenaan.

De grootste ironie is wellicht nog dat voor Brexit deze afscheiding nauwelijks verschil zal maken.