U wilt goed doen, en doneert daarom aan goede doelen die zich inspannen voor vluchtelingen. Opdat die op een menswaardige manier geholpen kunnen worden. Het effect is echter het tegengestelde.

Vanmorgen was het nog een klein berichtje, maar ongetwijfeld zal dat vandaag nog gaan groeien: vrijwel al het geld dat Nederlanders vrijwillig doneren aan vluchtelingenorganisaties gaat op aan lobby’en. Want de Nederlandse overheid eist dat deze organisaties hun subsidies exclusief aanwenden ter ondersteuning van hun doel, en niet ter zelfpromotie.

Daardoor gaat het andere geld, dat onder meer van donateurs komt, niet zozeer naar vluchtelingen maar voor een aanzienlijk deel naar lobbyisten. „Tja, degenen die daar aan doneren, moeten er daarom over nadenken of ze daar aan willen geven”, zegt Dijkhoff.

Zoals ook management consultants en aanverwante clubs plegen te doen, is het allereerste dat vluchtelingenclubs identificeren die bij de subsidieruif mogen aanschuiven, is hoe ze zichzelf in de toekomst moeten bedruipen. Anders geformuleerd: eerst op zoek naar de vervolgopdracht. Daartoe bestaan sinds jaar en dag steeds beter georganiseerde lobbyclubs – allemaal met het hart op de juiste plaats natuurlijk – die hen daar in bij staan.

Aangezien de Nederlandse overheid dus eist dat de organisaties hun subsidie spenderen aan waarvoor zij bedoeld is, gaat vrijwel al het andere geld dat men via donaties binnenkrijgt op aan die mensen met het hart op de goede plaats – en het blijkt kennelijk kostbaar dat hart op de goede plaats te houden. Die lobby is gericht op een ruimhartiger asielbeleid. Wellicht is dit voor sommige mensen nu een aansporing opnieuw een acceptgiro in te vullen, maar wie nadenkt beseft dat wordt gevraagd te betalen voor het melken van zichzelf.

Maar dat is niet waarvoor mensen doneren. De meeste mensen doneren uit schuldgevoel, of het idee te helpen. Maar het grote doel is en blijft, dat je minder minder minder wordt geconfronteerd met verhalen over, en beelden van, zielige mensen. Want als ze geholpen worden, hoeft dat niet meer. Toch? Nou, nee. Door te doneren aan deze organisaties garandeert U juist dat dat U steeds sterker opgedrongen wordt. Dat heet een vicieuze cirkel, in ouderwets Nederlands bekend onder de term in, spin, de bocht gaat in – waarna het probleem is hoe je er weer uitkomt.

Het voelt tegennatuurlijk, maar de beste manier om verschoond te blijven van meer beelden van zielige mensen die uw hulp nodig hebben is niet meer te doneren. Ga liever een weekje naar Pieterburen, want door alle misbaar over hordes asielmigranten worden die arme zeehondjes bijna vergeten. Voor het werk van de asielclubs maakt het weinig uit: die krijgen miljoenensubsidies, maar ze willen dus altijd meermeermeer. Waarbij ze hopen dat U vergeet dat U al betaald hebt, beste belastingbetaler: al die miljoenensubsidies zijn afkomstig uit Uw portemonnee.

Ook daarom is het niet dienstig u te laten ompraten door mensen die uw geld nodig hebben het hart op de juiste plaats te behouden. Vergeleken daarmee verzinkt het gegraai van politici bijna in het niet.