Judith Sargentini, lid van het EP namens GroenLinks, heeft op twitter een zekere faam opgebouwd vanwege haar stijve en strakke afwijzen in de zomer van 2015 van het idee dat er zich wel eens jihadisten onder de asielmigranten zouden kunnen bevinden. Met de tweet daarover wordt ze nog geregeld om de oren geslagen.

Nu lijkt het mij ook geen feest om namens GroenLinks in het EP verstandige dingen te moeten zeggen over de asielmigratie, met de kans dat je direct door je partijgenoten wordt gelyncht. Maar daar wordt je dan ook niet onaardig voor betaald. Erger is dat Judith Sargentini het allemaal nog steeds lijkt te geloven, die politieke prietpraat die ze uitkraamt. Zie bijvoorbeeld deze korte tweetwisseling vanmorgen:

Er van uitgaand dat ze dit ook leest, zal ik proberen zo duidelijk mogelijk uit te leggen waarom dit een hemeltergende kletskoektweet is.

Ten eerste: de mensen in dat tentenkamp zijn niet wat je kunt rangschikken onder de term ‘vluchteling’. Niet alleen zijn deze mensen al door een behoorlijk aantal landen getrokken teneinde de kust bij Calais te bereiken (waarbij ze overal asiel hadden kunnen aanvragen), maar tevens is bekend dat een niet onaanzienlijk deel van hen afkomstig is uit veilige landen.

Ten tweede ben ik eigenlijk nogal nieuwsgierig waarop die kwalificatie van Frankrijk als vluchteling-onvriendelijk land vandaan komt? Ik geloof niet dat ze dat hard kan maken, en ik ben er wel zeker van dat ze dat zelf ook wel weet. Maar dat maakt uitspraken als deze tot uitermate goedkope retoriek over de ruggen van echte slachtoffers, alsmede over de ruggen van diegenen die uiteindelijk geacht worden voor deze gelukszoekers te betalen. Dat JS vindt dat ze dat mag bepalen namens de mensen die ze plukt, roept de vraag op wie ze denkt dat ze is? Een lid van het Europees Parlement is naar ik vrees het juiste antwoord: parasiet onder de parasieten. Dat je onder het mom van goeddoen mensen uitzuigt om je eigen salaris waar te maken, maakt je niet minder een parasiet dan als je dat direct doet.

Drie: dat Judith S. zich zorgen maakt over de veiligheid van truckers rond Calais geloof ik. Werkelijk. Want als daar meer dan materiële schade gaat ontstaan bij die voortdurende pogingen in een truck te komen, dan wordt de kans dat iemand van deze mensen mag blijven weer een stukje kleiner. Dat lijkt het enige te zijn dat Judith bezighoudt: die arme (not) zielige (not) vluchtelingen (not). Ik geef toe dat ik daarmee een paar gedachten veronderstel, maar als ik het mis heb hoor ik het graag. Bij voorkeur met enige bewijzen die verder gaan dan een obligate verzekering dat ze het allemaal goed bedoelt.

Het hele punt is namelijk: dat goede bedoelingen prachtig zijn, en goede daden nog beter, maar als al dat goede niet verbonden is aan de realiteit van alledag, dan verandert het karakter er van in gedram om het gedram. En het resultaat van dat gedram is een werelddeel waar de hele wereld wonen wil, maar waarvoor we voor het door JS gewenste resultaat doodeenvoudig de ruimte niet hebben. Nog even afgezien van de economische moeilijkheden die dat geven gaat.

Wat me ook nog van het hart moet, is hoezeer ik me altijd verbaas dat pro-immigratie zeloten altijd en eeuwig het economische argument van stal halen, behalve als het zonder enige twijfel het belangrijkste punt is van een probleem. Want die migranten in Calais willen naar het UK omdat ze denken daar meer kans te hebben op werk, en dat de uitkeringen er genereuzer zijn. Maar als het economische argument slecht uitkomt, blijken de JS’en van deze wereld ineens niet thuis. Als ik vertrouwen had in haar vermogen tot zelfreflectie zou ik verzoeken eens een weekendje voor vrij te maken om met behulp van werkelijk deskundige mensen (geen politieke zielsverwanten dus) te kijken naar de realiteit. Helaas zie ik daarvoor geen perspectief, zodat ik me er toe beperk op te merken dat het me een hele opluchting zijn zal als haar partij of de kiezer haar tezijnertijd dumpt.