De Tweede Kamer is ontdaan over de keiharde conclusies die rapporten trekken over de gang van zaken rond Michael P. Dat is echter selectief en hoogst beperkt.

Want zeggen mag je het gegarandeerd niet, maar de vergelijking met de gang van zaken rond de opvang van asielmigranten in dit land verschilt er niets mee. Behalve op één punt: die asielmigranten hebben een kleurtje of zijn moslim. Dus zijn politici er ‘nog niet aan toe’? De NOS berichtte gisteren:

De Tweede Kamer is geschrokken van de conclusies over de zaak-Anne Faber. Onderzoeksinstanties brachten vanochtend vernietigende rapporten uit over de gang van zaken rond Michael P., de man die Anne Faber heeft verkracht en gedood. De Onderzoeksraad voor Veiligheid en twee inspecties constateerden ernstige tekortkomingen en minister Dekker neemt de conclusies en aanbevelingen over.

Conclusies en aanbevelingen overgenomen? Dat is heel wat, in politiek Nederland. Een reden te meer te veronderstellen dat niemand in de Kamer de analogie ziet tussen de behandeling van deze moordende psychopaat, en de asielmigranten die in Ter Apel en de rest van het land vrijheid van handelen krijgen. Het betreft mensen waarvan met evenveel zekerheid als van Michael P. is vast te stellen dat het een en ander aan hen mankeert. Speciaal de asielmigranten die in hun eentje hierheen dwaalden en zich vervolgens – in het besef van kansloosheid op asiel, tenzij men binnen een pardon komt te vallen – niet in houden. Dat maakt al deze gelegenheidsverontwaardiging tamelijk hypocriet:

Kamerlid Van Toorenburg van regeringspartij CDA vindt het “stuitend dat de veiligheidsrisico’s ondergeschoven kindjes zijn geweest in de behandeling van psychiatrisch zware gevallen.” Ze begrijpt niet hoe het in deze zaak zo fout is gegaan.

Begrijpend wentelt Van Toorenburg zich in andermans leed, maar weigert te overwegen putten te dempen eer kalveren verdrinken. Dat is wat een Kamermeerderheid – waartoe het CDA prominent behoort – zeker niet wil. Nu Anne Faber is verkracht en vermoord roept ze ach en wee; op het beperken van de bewegingsvrijheid van instromende asielmigranten is het antwoord nee.

Dat hele NOS-artikel wordt – als je het met een ander oog leest, zoals ik hier doe – één groot exposé van pijnlijk en moedwillig politiek onbenul. Van vrijwel al deze politici:

Ze vindt dat Dekker goede maatregelen neemt om de risico’s beter mee te wegen, maar volgens haar is ook “een kritischer oog” nodig van instanties die buiten het systeem staan om te kijken of er in concrete gevallen fouten worden gemaakt.

Inderdaad.

Volgens Kamerlid Van Wijngaarden van coalitiepartner VVD blijkt uit de rapporten dat de belangen van de veroordeelde te vaak zwaarder hebben gewogen dan het belang van de samenleving om te worden beschermd (mijn vet, H.). “Daar moeten we echt vanaf. Die balans moet worden hersteld.” Hij vindt dat Dekker nu verstandige maatregelen neemt om dingen te verbeteren.

Inderdaad.

Kamerlid Groothuizen van D66 spreekt van een trieste gang van zaken. Ook volgens hem heeft het belang van resocialisatie zwaarder gewogen dan het voorkomen van recidive. “We hebben een hoop dingen op papier goed geregeld, maar gaat het dan ook in de praktijk goed? Dat is de hamvraag”, zegt Groothuizen.

Inderdaad.

SP-Kamerlid Van Nispen vindt dat Dekker veel heeft uit te leggen. Volgens de oppositiepartij is de kernvraag “waarom niet de veiligheid van de samenleving voorop is gesteld en hoe we ervoor kunnen zorgen dat dat de volgende keer wel gebeurt.” Van Nispen vraagt zich ook af of personeelstekorten en bezuinigingen op de ggz hebben bijgedragen aan deze gang van zaken.

Inderdaad.

PvdA-Kamerlid Kuiken is kwaad en ontdaan. Volgens haar laten de rapporten zien dat wat Anne Faber is overkomen niet had gehoeven als er minder fouten waren gemaakt. Ook volgens haar had bij de overdracht van de gevangenis naar de kliniek duidelijk moeten zijn dat het om een gevaarlijke zedendelinquent ging. “Je bent gedetineerde en geen patiënt, je hebt geen recht op privacy.” Kuiken vindt ook dat eerder de vrijheden van andere gevangenen hadden moeten worden ingetrokken, iets wat minister Dekker vandaag deed naar aanleiding van de rapporten.

Inderdaad.

De Kamer houdt volgende week een debat met Dekker over de zaak. De meeste Kamerleden willen nu nog niet vooruitlopen op de vraag of de gebeurtenissen politieke gevolgen voor Dekker moeten hebben. PVV-leider Wilders twittert al wel dat hier “ook politiek verantwoordelijkheid moet worden genomen”.

Inderdaad!!!

Vul in dit geheel overgenomen (met mijn commentaar als interpunctie, H.) NOS-artikel de verwijzingen naar Michael P. anders in, en je hebt een exacte weergave van hoe men de loslopende criminaliteit die de AZC´s verspreiden zou moeten beschouwen. En vanzelfsprekend heb ik het dan niet over de gevluchte gezinnen die ons land hebben weten te bereiken, maar over de loslopende eenlingen – vaak recent overgestoken uit Libië, maar niet exclusief – waarvan de kansloosheid van hun aanvraag al op voorhand duidelijk is. Maar die eenmaal geïnstalleerd op rooftocht gaan.

In Duitsland leidt dat al geregeld tot moord en doodslag, in Nederland blijft het tot zover (naar mijn beste weten, echt vertrouwen kun je de MSM niet meer, zie ook daarvoor Duitsland) nog beperkt tot roof en verkrachting. Maar al die meelevende woorden van hierboven laten onverhuld dat als het over asielmigranten – die maar al te vaak op hun plek van herkomst uitgestoten werden – gaat, men geen preventie om de eigen bevolking te beschermen wil overwegen. Uiteindelijk zal als je het aan deze politici over laat, over uiterlijk tien jaar eenzelfde artikel over de AZC’s geschreven worden als ik hierboven gebruikte.

Haben wir es nicht gewusst, denn?