Dit stukje is een reactie op stukken dat de Nederlandse cultuur niet bestaat. Zo’n soort identiteit bestaat vrijwel nergens.

De Turkse identiteit bestaat niet en heeft nooit bestaan. Turkije is een verzamelwoord voor een stam uit ver Oost-Azië, die als elite een stam samen kneedde en volkeren in het Midden-Oosten samen kneedde onder het bewind van sultans die de exponent van die elites waren. Feit is dat toen Hongarije, Noord-Afrika en Palestina binnen dit rijk vielen, zij allen nog door heterogene volkeren bewoond werden, onder een Turks juk. De Armeniërs zijn bij het vormen van een artificiële nieuwe Turkse staat grotendeels verdreven of weggevaagd. Hierbij is een neo-Turkse cultuur opgelegd om van de vele binnen de grenzen resterende volkeren één te maken, terwijl er van nature toch zoveel heterogeniteit in zit. Van Grieken tot Oekraïners en Syriërs, zodat de échte Turk niet bestaat.

De Turkse cultuur is dus een verzonnen identiteit voor een gebied dat altijd migratie en volksverhuizingen heeft gekend. Noch Erdogan, noch Atatürk vertegenwoordigt een echt Turkije, want wat is Turks? Turks kan niet zwaar seculier èn zwaar theocratisch zijn. De Turkse identiteit lijkt voortdurend aan wisselingen onderhevig, dan weer hoofddoeken op het journaal, dan weer niet. Maar de onzekerheid van veel Turkse jongeren lijkt vooral voort te komen uit onzekerheid wat de Turkse identiteit nu precies behelst.

Als je het gaat analyseren bestaan er maar weinig culturen die zich als monolithische identiteit kunnen presenteren, en zeker niet in landen van enige omvang. Wat Nederland betreft is dat hier eerder beter dan slechter.