Er gebeurt in Turkije op dit moment zóveel, dat ik er maar een verzamelbulletin van publiceren ga. Want niet alleen is alles waarover ik hierin schrijf verbonden met Turkije, Erdogan, de islam en hun gezamenlijke ambities. Maar het alternatief is om er een compleet Turkijeblog voor te beginnen, en dat gaat me veel te ver.

Om met het belangrijkste te beginnen: Turkije heeft een bomaanslag van de PKK gisteren, direct aangegrepen om meer pantsereenheden Syrië in te sturen. Het verband tussen deze twee gebeurtenissen is natuurlijk maar heel vaag maar Erdogan lijkt momenteel èlk excuus te verwelkomen om de Turkse aanwezigheid in Syrië uit te breiden, onder het motto: wat binnen is moet je er eerst maar weer zien uit te krijgen.

‘De vluchtelingendeal’
De grootste angst die de EU voor Turkije lijkt te hebben op dit moment is het afketsen van de ‘vluchtelingendeal’. Niet dat die deal in het voordeel van de EU is, maar het geeft een moreel doekje voor het bloeden dat voortaan Turkije de onmenselijke maatregelen nemen moet die de vluchtelingencrisis vereist. Want meer dan hypocrisie en het weigeren van verantwoordelijkheid ligt er aan dit verdrag niet ten gronde. Dat het regime-Erdogan dat te volle beseft blijkt uit alles. Vandaag weer het volgende bericht dat Turkije dreigt met het opblazen van de onderhandelingen, het afblazen van de tot nog toe overeen gekomen aanpak (?) want de vrije toegang van Turken tot de EU gaat voor.

Je vraagt je wel af of die Turkendeal ook referendumwaardig is? Dat wordt een mooi spektakel, en niet alleen in Nederland vrees ik. Zwitserland en Finland zullen er ongetwijfeld ook wat ober willen melden, om maar eens twee landen te noemen die daarin het voortouw zouden kunnen nemen.

Zoals gebruikelijk houdt Turkije vol dat àlle voorwaarden die de EU vooraf stelde tot een onderhandelbaar pakket behoren – het idee dat er zaken zijn die zelfs voor het EP (over de EC maak ik me geen illusies – ooit zie je nog eens een hele kudde moeders van commissarissen te koop worden gezet op eBay) te ver gaan is het Erdogan-regime vreemd. Bovendien zijn parlementariërs mensen die in een goed georganiseerd land samen met de journalisten die hen aan het woord laten achter de tralies worden gezet.

The same day, also in Ankara, Turkey’s Europe minister and the chief negotiator for his country’s EU accession, Omer Celik, added that Ankara expected a specific date for getting the visa-free perks. “Unless a date is given for visa-free travel, we will not implement new mechanisms, such as the readmission deal,” he said prior to a meeting with Germany’s Europe minister Michael Roth.

Roth, whose country was the main architect of the EU-Turkey migration accords, said that Turks and Europeans “need to carry out this agreement step by step in cooperation”. In an interview with Turkish daily Hurriyet before the meeting, Roth also said that “conditions to be fulfilled for the visa exemption have been definite for a long time” and that the “last remaining issues must be resolved”. He also said that Germany would not “accept any halt in EU negotiations,” as suggested by Austria, because he felt “responsible to those who defend European values in Turkey”. (zoals??? red.)

“Critical questions are posed in Europe. That should be understood,” he said, referring to concerns about the scale of the post-coup crackdown on judges, civil servants, journalists and academics. European critics of the crackdown were dismissed by the foreign minister, Cavusoglu, however, who accused some EU member states of having “failed to pass the test when it comes to defending democracy” in their own countries.

Tja, Turkije en democratie. Als we Erdogan moeten geloven zijn hij en de islam de hoeders van de democratie.