Het was gisteren even paniek op de financiële markten voor de Turkse valuta nadat iemand er achter kwam dat de centrale bank van Turkije de Lira niet meer verdedigt. Er vallen meer opmerkelijke zaken te melden.

Dat de Lira niet langer verdedigd wordt op het huidige niveau kan geen verbazing wekken. Het heeft de Turkse centrale bank de afgelopen maand circa $15 miljard gekost, en voor valutahandelaren was dat gevonden geld. Toen president Erdogan bij de presentatie van het recente economische plan weer eens te keer ging tegen de zijns inziens te hoge renten moet een aantal van die handelaren hun vakantie direct de jaarlijkse vakantie hebben geboekt: dat kon er alvast wel van af. Terecht zo bleek:

What until this morning was a bad dream for Turkish Lira longs just became a full-blown nightmare.
While the Turkish Central bank kept its overnight lending rate, weekly repo rate and liquidity window rate all unchanged at 25.5%, 24% and 27%, respectively, some very critical language was removed from the latest Turkish Central Bank statement: the central bank’s prior pledge to deliver “additional tightening” if needed.  And with that, the government’s defense of the lira – which according to Bloomberg cost the central bank between $10 and $15 billion in just the last few weeks of March – is now officially null and void.

Dat er sprake was van politieke druk (lees: president Erdogan heeft zijn illusies van economische (eigen)wijsheid nog niet opgegeven) op de TCB om de rente (de inflatie schommelt thans rond de 20%!!) zelfs te verlagen, zal veel handelaren hebben doen overwegen alvast een optie voor verlengd verblijf op de Malediven te overwegen. Want de vrije val van de Lira zet met zulk beleid natuurlijk gewoon door.

En aangezien je je eigen munt allen verdedigen kunt door je buitenlandse valuta-reserves aan te spreken, gaat het daarmee ook een stuk minder. En zoals onderstaand staatje toont zit er nog een harde klap aan te komen van reeds aangegane maar nog niet geïncasseerde verplichtingen.

Hoe nu verder? De tijd zal het leren, maar het zou Turkije zomaar politiek instabiel kunnen maken, zo wordt al gesuggereerd:

Meanwhile, a Turkey analyst at a major international financial institution, who asked not to be named over fears of retaliation by Erdogan, told the FT that the worsening reserve situation suggests the country’s “external vulnerability is at levels we haven’t seen before”. She described the situation as a “real test” of market participants’ appetite to continue investing in the country, which is reeling from a sharp economic downturn and inflation of near 20 per cent.

Lawaai om weinig
Dat blijkt ook uit de berichtgeving door de Erdogan-getrouwe pers, die de moed er in probeert te houden. Berichten over handel met Afrika? Dat er vorig jaar ruim $3 miljard door Egypte werd afgenomen? Dat is slechts 5% van de waarde van de totale Egyptische import. Aardig, maar indrukwekkend is anders. Dat Turkije zich in zal spannen om het effect van de Amerikaanse sancties tegen Iran te minimaliseren geeft al evenmin veel hoop voor de toekomst, want de USA zal het land er des te harder over vallen. Dat Nederland begrijpt dat de situatie aan de Turkse zuidgrens’ moeilijk’ is? Je schaamt je rot, maar Nederland doet haast potsierlijke pogingen weer bij Turkije in het gevlei te komen – overigens zonder af te wijken van de officiële EU en NATO-lijnen.

Dat dat vandaag werd gevolgd door de bekendmaking dat Turkije een gebaar verwacht van de USA over de YPG in Syrië is opmerkelijk. Daar heeft de USA zelf vrij weinig in te brengen, maar nog minder behoefte zich er vrijwillig te manifesteren. Het zou wel een zoveelste moment kunnen opleveren dat Turkije eerdere dreigementen met eigen troepen de grens over te trekken waarmaakt. Als de situatie van de regering voldoende wankel wordt zou dat nog wel eens kunnen gebeuren ook, maar lijkt nog niet aan de orde

Binnenlands
Ook binnenlandse ontwikkelingen die gisteren werden gemeld doen denken aan een situatie die de regering niet erg lekker zit. Dat de regerende AKP het burgemeesterschap van Istanbul nog niet uit het hoofd heeft gezet is omineus. Als door de lokale kiescommissie alsnog zou worden besloten dat die door de AKP verloren verkiezingen over zouden moeten is Turkije daadwerkelijk tot een dictatuur teruggevallen. In het kader van die verloren verkiezingen is ook opvallend dat nu berichten naar buiten sijpelen dat de AKP gaat verjongen, betekent vooral dat een generatie gefaalde bestuurders wordt gepensioneerd. Hoe het moet als ook dat niet mag blijken te werken? Dat is een zorg voor over drie tot vier jaar – tot die tijd staan in Turkije geen verkiezingen op het programma. Al weet je natuurlijk nooit of iemand reden ziet voor nieuwe parlementaire verkiezingen, en dat door zet.

---

Meer over Turkije (hier) onder Erdogan op Veren of Lood vindt u hier.