Toen de Romeinen begonnen met de verovering van Europa troffen ze daar een tribale cultuur aan die gebaseerd was op het recht van de sterkste.

Stammen stonden elkaar naar het leven bij het zich verzekeren van een leefgebied dat hen van voldoende middelen voorzag. Caesar bevocht de stammen en dwong ze een centraal gezag te aanvaarden. Nadat het Romeinse imperium verzwakte namen adel en kerk de taak over om de tribale cultuur te elimineren en dat deden ze met harde hand en mooie preken. Historici zijn van mening dat vanaf de dertiende eeuw de Europese tribale cultuur bedwongen was.

In Arabië ging men in de zevende eeuw een tegengestelde richting in. De tribale cultuur onderging een sublimering in de vorm van religie en kreeg een god die de tribale cultuur aanmoedigde. Om een einde te maken aan de eeuwige interne strijd werden de stammen verenigd in de umma, de superstam, en voorzien van een nieuwe vijand, de ongelovigen. Het was een succesrijk concept voor expansie. De herleving van het islamisme is ook een herleving van de expansiedrang die onder de vermomming van religie in feite niets anders is dan roof en toe-eigening van bezit van ongelovigen.

Het scheppen van een umma kan als een succes van de islam worden gezien. Het uitbannen van de interne stammenstrijd is echter op een mislukking uitgelopen. In alle islamitische landen waar geen sprake is van een hardhandig regime, laait de stammenstrijd op en verzwakt dat de staat. Het verkrijgen, behouden en uitbreiden van dominantie is het centrale streven binnen een tribale cultuur. Dat vergt een grote interne loyaliteit en strijdbaarheid. Anders dan meisjes worden jongens opgevoed tot verbale en/of fysieke agressiviteit. Het succes van een stam wordt bepaald door de afschrikking die ze kan laten zien om andere stammen ervan te weerhouden hun gebied ten koste van een andere stam uit te breiden. Bij die afschrikking hoort de bereidheid om te doden of gedood te worden. De verhouding tussen stammen wordt door de Canadese antropoloog Philip Salzman beschreven als ‘balanced opposition’. In een essay gebaseerd op zijn boek ‘Culture and conflict in the Middle East’, beschrijft hij de nauwe relatie tussen de cultuur van het tribalisme en de islam als religie. Het is een essay dat iedere islamcriticus op de greep zou moeten hebben om te raadplegen. De strijd tegen de islam is in feite een strijd tegen een door religie gesanctioneerde tribale cultuur.

De jihad als strijdmiddel om dominantie te verwerven valt vooral te zien langs de bloody borders waar de islam strijdt voor gebiedsuitbreiding. De aanslagen in Europa hebben veelal ‘erewraak’ als motief. Soms gaat het om ‘afschrikking’ zoals de aanslagen die bedoeld waren om Spanje af te houden van de strijd in Irak, kunnen worden geclassificeerd. De ‘lone wolves’ zoals die we recent in Duitsland zagen opereren, vormen een apart geval. Als regel gaat het om jongemannen die door hun levenswijze niet bijdragen aan de eer van hun familie, grootfamilie, clan en stam. Een zelfmoordactie waarin ze veel slachtoffers maken, kan die eer herstellen. De islam beloont ze als martelaar en in de tribale cultuur worden ze geëerd als degenen die lieten zien dat er met de tribale cultuur niet te spotten valt. Bij de herdenking van de slachtoffers in München vond een ordeverstoring plaats. Een paar moslims riepen “Allah Akbar”. Het was volgens de islamitische leer niet de dader die doodde, maar het was Allah die zijn hand bestuurde. Het was Allah die weer eens liet zien wat hij van moslims verwacht. Doodt de ongelovigen tot de wereld van Allah is.

Het is nog lang niet afgelopen. De feminiene cultuur van Europa is geen partij voor de agressieve tribale cultuur. In Europa hebben burgers de bescherming van hun veiligheid overgedragen aan de staat. Mijn kritiek op de staat is dat ze de samenleving een ander beeld van de islam voorhoudt dan door velen in de samenleving ervaren wordt. Het is een van de belangrijkste redenen dat de overheid niet meer wordt vertrouwd. De Gentse filosoof Maarten Boudry stelt Links verantwoordelijk voor de onderschatting vande tribale islam en verwijt Links met twee maten te meten. Het zou mooi zijn geweest als hij daarbij had vermeld dat Links sterk geïnfiltreerd is door moslims die linkse partijen gebruiken om de islam uit de wind te houden.

Boudry zal ook het boek van Philip Salzman niet hebben gelezen. Het is nog maar op weinig studeerkamers te vinden omdat het niet door de politiek correcte censuur komt. Ik hoop dat hij het eens leest, want het zou zijn waarschuwing voor de islam versterken.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek