De nieuwe Londense burgemeester Sadiq Khan, die zes welen gelden Boris Johnson opvolgde, laat zich al aardig in de kaart kijken. De vriendelijk ogende socialist van Pakistaanse afkomst verloochent zijn (politieke) afkomst echter niet, en is begonnen met een rondje censuur.

De eerste daad die brede protesten ontlokt is gisteren aangekondigd. Khan heeft de Londense Transport Autoriteit (LTA) opdracht gegeven niet langer advertenties te accepteren die ‘mensen een slecht gevoel geven over hun lichaam‘. Interessante formulering trouwens. Al is de argumentatie in de eerste plaats een buiging voor de feministische hysterie vorig jaar die advertenties zoals boven dit artikel verboden wilde zien (70.000 ondersteunende handtekeningen), het laat ook ruimte voor toekomstige verbanning van allerlei reclameuitingen die naar de mening van de burgemeester te veel vrouwelijk vlees laten zien.

Is Sadiq Khan praktizerend moslim? Uuuuhhh, ja. Dat verandert het perspectief al ietwat, nietwaar? Maar er zijn maar weinig mohammedaanse gezagsdragers bekend die direct op dit deel van het maatschappelijk leven af gingen. Er zijn echter ook maar weinig mohammedaanse gezagsdragers in West-Europa die zoveel macht in handen hebben gekregen als Sadiq Khan.

De precieze manier waarop de LTA haar oekaze kreg aangereikt is opnieuw verhelderend: ‘Ads that demean people, particularly women’. Dat de man zich en passant nog positioneert als de grote beschermer van vrouwen maakt deze politieke zet nog eens zoveel onsmakelijker. Alsof vrouwen geen mensen zijn die zelf kunnen bepalen ergens maling aan te hebben.

Khan wil vrouwen beschermen tegen advertenties die ‘unrealistic expectations surrounding their bodies’ propageren. Groei eens op, joh! Wie na 150 jaar adverteren nog niet beseft dat advertenties inspelen op onrealistische verwachtingen kan beter terugkeren naar zijn plaggenhut en zijn kudde geiten. Wie daar in de westerse wereld nog niet achter is, heeft een stoomcursus aanpassing nodig – geen bescherming tegen onrealistische verwachtingen. Over onrealistische verwachtingen gesproken.

Censuur is censuur, je weet waar het begint, maar niet waar het eindigen kan.