Dat terreur werkt valt steeds minder makkelijk te ontkennen. Het is overal rondom u te zien, en ook heeft de (islamitische) terreur ons gedrag veranderd. Eigenlijk de hoogste tijd dat eens parlementair aan de orde te stellen.

Terreur werkt, stelden we hier anderhalf jaar terug al eens vast. En hoe! Ons leven verandert er door, en onze kinderen groeien er mee op. Blijven doen alsof het net zoiets is als een zomers regenbuitje is daarom een overheid die zichzelf serieus neemt onwaardig. Het is jammer dat de voortbrengers van gejammer – waarom ons parlement bekend staat – zichzelf maar niet serieus nemen willen en concrete maatregelen nemen tegen de opbouw van die terreur.

Laat dit even op u inwerken:

Een kwart van de middelbare scholen in Nederland die schoolreisjes organiseren naar het buitenland gaat niet meer naar steden waar de afgelopen jaren een terroristische aanslag is gepleegd. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksbureau DUO Onderwijsonderzoek & Advies onder ruim 200 schooldirecteuren.

Op de website van de NOS staat een nuancering die ook redelijk en ongetwijfeld waar is, maar waarmee maatschappelijk ook te weinig wordt gedaan:

Op ruim twee derde van de scholen bestaat discussie over de reisjes. Die discussie gaat vooral over het wijzigen van bestemmingen vanwege terreurdreiging, maar ook over de kosten van de reizen.

Want die kosten: het ging toch beter met de economie? Oh nee, dat is niet voor iedereen zo. Bijna voor niemand eigenlijk, en al heel lang niet, ook.

Als scholen besluiten toch naar Europese hoofdsteden af te reizen, wordt uitdrukkelijker gelet op veiligheidsrisico’s. Zo worden plaatsen als metro’s en drukke pleinen vaker gemeden en mogen leerlingen niet vrij in de stad rondlopen.

Londen, Parijs en Berlijn – steden waar de afgelopen jaren aanslagen werden gepleegd – zijn het vaakst als reisbestemming geschrapt. Veel scholen gaan in plaats daarvan naar de Tsjechische hoofdstad Praag.

Tja, waarom gingen die kinderen ook al weer naar Londen, Parijs en Berlijn (Rome en Athene voor de gymnasia)? De educatieve smoes was de taal en de cultuur, het uitstapje was waar de kinderen naar uit keken. Ondanks dat ik ‘smoes zeg’, weet ook ik dat de (semi-zelfstandige) kennismaking met een ander land altijd interessant en nieuw is. Vrij rond lopen in een wereldstad is uiteindelijk iets heel anders dan rondhangen aan de kust van Turkije, Tunesië of in ander gelijksoortig (en niet uit elkaar te houden) all-in resort.

Dat maakt uitstapjes naar Barcelona, Praag en andere steden waarvan niemand de taal op school krijgt ook verdedigbaar. Maar als de veiligheid van de kinderen moet worden gegarandeerd blijft er in de toekomst weinig anders over dan bezoekjes aan Warschau, Praag en Boedapest.

En u weet wel waarom – in die betrokken landen wenst men geen islamitische immigratie  te accepteren, en om die reden zijn hun hoofdsteden aanmerkelijk veiliger dan die oude metropolen Londen, Parijs en Berlijn – om over de problemen met Afrikaanse immigranten in Rome en Athene maar te zwijgen. Terreur werkt dus in vele opzichten, en op vele niveaus. Nu de opvoeding van onze kinderen in het geding gekomen is, hoop je toch dat mensen hun ogen eens wat verder open doen om te tegenspraak met wat hun politiek-correcte oren registreren eens te constateren.

Moeten uw kleinkinderen opgroeien zonder te beseffen dat er ooit een wereld bestond waarin islamitische terreur werd buiten gehouden? En het veilig was om over straat te gaan – zonder kans te worden geattaqueerd door iemand die hier nooit toegelaten had moeten worden? Of moeten we wachten met wakker worden tot we onze kinderen zelfs niet meer naar de Efteling durven laten gaan, uit angst ze in stukjes terug te krijgen??

Dat de opmars van terreur wel bij onze (voormalige) grenzen zal stoppen lijken politici in Den Haag te hopen, om maar geen stappen te hoeven zetten. Hun lafheid is het beste bewijs van de effectiviteit van de terreur die ons openbare leven steeds verder in snoert.