Nieuws, Opinie & Debatblog
Dat Duitsland en Turkije steeds heftiger botsen wordt mede veroorzaakt door de komende verkiezingen in de Bondsrepubliek. Maar ook zonder dat had de spanning nu een kookpunt bereikt – alleen was dat dan beter...
Dat de EU en Turkije uit elkaar drijven constateerde ik vrijdag al. Dat politici nu ineens de maatregelen durven nemen die men klaarblijkelijk al langer graag genomen had, is een erkenning van hun onmacht...
Deze week lijkt een nieuw patroon waarneembaar in de houding van zowel Duitsland als Nederland tegenover Turkije, en mogelijk de Turkse minderheden in den lande.
De Turkse president Erdogan lijkt uit de gratie bij zowel Duitsland als het Europarlement. Dat is gezien de idiotarians in beide habitats best een prestatie.
Nu had ik toch al niet zulke kriebels in mijn onderbuik bij de wetenschap dat mijn achter- achter- achterkleinkinderen zich zouden moeten omscholen tot moslim, maar gelukkig maakt Turkije het me ontzettend makkelijk in...
Dat sinds de couppoging (?) vorig jaar in Turkije alle remmen los zijn gegaan is bekend. We zijn nu aangeland in het stadium van showprocessen tegen de niet-meewerkende leden van de elite .
De reactie van Erdogan op de aankondiging van Trump dat hij de YPG beter gaat bewapenen is er nu. Geen onverwachte reactie overigens. En van Nederland moet Turkije ook nog steeds niets hebben.