Het hemeltergende gejammer over termen die mensen – maar al te vaak van progressieve snit – niet aanstaat duidt op onnadenkendheid. Taal aanpassen heeft meer consequenties dan gewoonlijk blijken overdacht.

Niet dat ik verwacht die onnadenkendheid snel te verhelpen, maar ik wil haar toch adresseren. Want wat is taal eigenlijk? Het is meer dan het uitstoten van klanken, maar het is minder dan het begrip waarmee het maar al te vaak wordt verward. Verander je een daad door haar anders te noemen? De zeloten die van werksters eerst de schoonmaakster maakten, om via huishoudelijke hulp te belanden bij interieurverzorgster willen nog steeds niet inzien dat de enige taak van de betreffende persoon is dat hij of zij schoonmaakt. Wie koffie met iemand drinken wil kan altijd bij de buren terecht. Of in een buurthuis of café.

Taal specificeert. Taal verschaft ruimte voor nuances. Hoe meer nuances in een taal, hoe rijker zij is. En dat is uiterst nuttig, óók bij uitingen die zo op het eerste gezicht onaangenaam aandoen. Wellicht herinnert u zich de voortzetting van de meest onsterfelijke zin uit Tarzan? Me Tarzan, werd gevolgd door You Jane, wat voor Tarzan een elegante manier was om uit te drukken dat hij Jane graag neuken wilde. Nu kun je dit lomp vinden (en dat is het voor beschaafde lieden ook), maar het is een hele verbetering ten opzichte van de manier waarop taalarmer holbewoners dit plachten aan te pakken: je geeft een vrouwtje een klap met je knots en sleept haar naar je hol.

Dat de Zweedse regering thans denkt dat je moderne holbewoners wettelijk kunt dwingen eerst een overeenkomst in tweevoud te tekenen alvorens seksueel aan de slag te gaan is van een bewonderenswaardig simplisme, maar verder geen serieuze aandacht waard.

Op de trein van taalhervorming en afschaffing is echter opnieuw een meute wereldverbeteraars gesprongen die Marie-Antoinette concurrentie aandoen met hun drang terug te keren naar een natuur die nooit bestond. Taal is macht, maar dat fundamentele zaken niet met macht te veranderen vallen bewees het voorbeeld van de interieurverzorgster voor nauwkeurige lezers voldoende. Zo niet echter voor de fanatieke deugmens, die bereid is desnoods te bewijzen dat ook de door hem bedachte gelijkzijdige 15-hoek prima functioneert als wiel.

Het Petit Trianon van de moderne tijd is het internet en het Tropenmuseum kwam (gesubsidieerd natuurlijk) vorige week met een  bundel af te schaffen dan wel ‘besmette’ woorden voor modern Nederland. Dat voorbeeld werd deze week prompt gevolgd door de site OneWorld.nl, die pedant verkondigde:

Met deze taal stoppen we

OneWorld is klaar met neokoloniale woorden

Maar tegelijk door de eerdere publicatie van het Tropenmuseum te negeren suggereerde dat ze het idee zelf hadden bedacht.

Mensen die denken dat we er met de Babylonische spraakverwarring op vooruit zijn gegaan zijn te vroeg van school gegaan, of hebben de verkeerde scholen bezocht. Weigerend hun eigen gebrek aan kader en achtergrond te benoemen, proberen ze ook anderen de amorfiteit van het postmodernisme op te dringen.

Om Freek de Jonge maar eens te citeren: ..en dat mag dan allemaal nog stemmen óók!