Kenners zullen in de titel de referentie herkennen aan The guns of August, het boek van Barbara Tuchman waarin ze het begin van de Eerste Wereldoorlog beschrijft. De escalatie in Syrië nu doet deze periode concurrentie aan in potentiële gevolgen.

De oorlog die zowel een einde maakte aan de Belle Epoque als aan de maatschappelijke ordening zoals die toen bestond. De escalatie zoals die nu in Syrië plaatsvindt komt er dichter bij dan wat ook sinds 1914, de Tweede Wereldoorlog inbegrepen. De meest recente tweet van Trump wijst op een aanstaande confrontatie. Verstandig kan dit om veel redenen niet zijn, waarvan de gebrekkige rechtvaardiging voor een aanval op Syrië nog wel de minste is. Desondanks gaat Trump door of het een potje poker betreft, en hij over een kwartiertje een nieuwe hand te spelen krijgt. Het witte Huis kondigde onder andere airstrikes within hours aan::

Dit mag je niet zien zonder de navolgende bekendmakingen eveneens te overwegen. Van vandaag:

En van gisteren:

En zojuist:

Onmiskenbaar betekent oorlog met Rusland voor de USA tegelijkertijd ook oorlog met China. En oorlog met China betekent oorlog met Noord-Korea. En de leider van Noord-Korea is gek genoeg om direct met zijn beste speelgoed te gaan smijten. Blij dat hij ook wat kan doen, of zoiets. Het is het soort kettingreactie waarvan we ook in 1914 niet gelukkig werden, maar dat begon klein en werd langzaam groter. Dit zou zich wel eens andersom kunnen ontwikkelen, als de grootmachten na het uitwisselen van de eerste (gewone) raketten bij zinnen komen tenminste.

De mobilisatie door Rusland van al haar afweergeschut in Syrië betekent ook een directe krachtmeting tussen Amerikaanse en Russische technologie. De uitkomst zou beslissend kunnen zijn voor een verder verloop van deze crisis – wiens materieel duidelijk het beste is heeft een morele overwinning geboekt. Aan toekomstige historici de vraag te beantwoorden in hoeverre de Russiagate-ellende mede aan de basis lag van deze escalatie.

Beseft men in de USA wel voldoende dat dit geen nieuwe Golfoorlog wordt, maar iets van een grotere magnitude? Zelfs premier May heeft gisteren aangegeven de schuld van het regime-Assad nog niet voor vaststaand aan te nemen tot ze meer – in ieder geval echt overtuigende – bewijzen heeft gezien.