Syrië, Koerden, Turkije
De Amerikaanse terugtrekking uit Syrië werd heel plotseling aangekondigd gisterochtend. Het lawaai in de Amerikaanse en wereldpers toont de ratio daarvan.
Cynische commentaren gisteren en vandaag op sociale media krijgen nu al steeds meer gelijk. Interventies zijn eenvoudiger te beginnen dan te beëindigen. Zelfs als je een ongenode gast was, zoals Frankrijk (dat voorlopig blijft) en de USA in Syrië wel degelijk waren. Een aanwezigheid ook, die alleen achteraf door de nieuwe Syrische regering had kunnen worden gewettigd. Een regering die er nooit kwam omdat het Assad-regime – met Russische hulp – te succesvol tegen wist te spartelen.
Westerse media
Maar de westerse media negeren dit het liefst, en beginnen nu te jeremiëren over wat het allemaal kost, wat men achter laat met de erkenning dat het beter eindigen kon. Het zijn diezelfde media overigens die niet moe werden de verschrikkingen van deze oorlog te benadrukken, en de misdaad tegen de menselijkheid die het ontegenzeglijk was.
Het is niet eens bijzonder cynisch om te constateren dat er de westerse media (en hun overheden!) veel aan gelegen was als het Assad-regime was onder gegaan, zodat men alle doden en gewonden veilig aan de nutteloosheid van Assads verzet had kunnen wijten. Nu is al te luid geklaag over de 400.000+ slachtoffers direct pijnlijk, omdat de media wel degelijk een grote rol hebben gespeeld bij het gaande houden van de vijandelijkheden. Ook toen al lang duidelijk was dat het een hopeloze zaak begon te worden, en dat de Syrische Lente niets anders was dan een ingestoken opstand om westerse geopolitieke belangen te behartigen met behulp van fundamentalistische islamitische heethoofden.
IS
De opkomst van IS bevestigde dat nog eens, maar gaf ook de kans alle extremiteiten in deze oorlog te wijten aan datzelfde IS, dat zich zogenaamd van de islam bediende als excuus voor hun struikroverspraktijken. Dat IS een duidelijke en evenzeer normale islamitische stroming vertegenwoordigt als de zogenaamde ‘gematigde extremisten’ die de voorkeur hadden van de westerse media mag je niet zeggen. Dat ik het hier doe is vloeken in de kerk van de westerse gutmensch-media. Het zal bij hoog en laag worden ontkend door wie de islam een goed hart toe draagt, en wil geloven in de spontaniteit en democratische gezindheid van al die islamitische lentes.
Wordt het nu dan beter? Dat is de eerste goede vraag, een die tot nog toe in westerse media vooral ontweken wordt. Antwoord: niet direct, maar het wordt opnieuw overzichtelijker. In oorlogen waarin iedereen tegen iedereen vecht is dat al heel wat.
Van de strijdende partijen in 2015 is er nu één (USA) die het veld heeft geruimd, en zijn er twee (IS en de ‘gematigde rebellen’) die niet langer zelfstandig een grote rol zullen spelen. Dat ruimt behoorlijk op.
De NOS zegt er dit over:
De terugtrekking van de Amerikanen is een flinke tegenvaller voor de Koerdische strijdkrachten in Syrië, die een belangrijke rol spelen binnen de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF). De Koerdische YPG-milities waren cruciaal voor de strijd tegen IS en zij voelen zich gesteund door de VS.
NAVO-bondgenoot Turkije zal een Amerikaanse terugtrekking juist verwelkomen: Ankara ziet de Koerden als een verlengstuk van de terreurorganisatie PKK.
Turkije
Die SDF van de NOS zijn die “gematigde rebellen”, voor wie dit even vergeten was. Dit stukje verslag is verder overigens pijnlijk raak. Wat nu over blijft toont plotseling een bekend patroon. Er zijn wat restjes IS over, vooral in oostelijk Syrië, maar die vormen geen directe bedreiging en kunnen wachten tot het Syrische regeringsleger tijd voor hen maakt. De laatste ‘gematigde rebellen’ zitten vooral in Ídlib en omgeving, en staan voor een groot deel onder directe controle van Turkije, al zal dat land dat nooit direct erkennen. Dat Turkije op dit moment Syrisch grondgebied bezet (Afrin) is een probleem dat president Erdogan te lijf wil gaan met als afleiding een actie tegen de Koerden ten oosten van de Eufraat – diezelfde Koerden die daartegen tot voor heel kort dus door de USA werden beschermd.
Op de achtergrond speelt nog het Astana-overleg, waarin Rusland, Iran en Turkije probeerden gezamenlijk een modus te vinden hoe om te gaan met de veranderende werkelijkheid in Syrië. Met de terugtrekking van de USA krijgt Turkije een gouden kans met de Koerden af te rekenen, maar dan zal het snel moeten zijn. Ik verwacht dan ook een offensief dat mogelijk al tijdens de Kerstdagen begint, maar zeker dit jaar nog. Want de situatie is met een onafhankelijke Koerdische aanwezigheid nog steeds een driehoeksoorlog, ook al wordt er nu tussen de Syrisch-Iraans-Russische coalitie en de Koerden niet gevochten.
Koerden
Want de Koerden hebben een theoretische exit die Turkije schaakmat zetten zal, mits ze snel genoeg zijn. Ik heb al eens eerder geopperd dat de Koerden zich in een situatie als deze zich wellicht tot het Assad-regime en haar Russische bondgenoot moeten wenden. Indien het raamwerk van een Koerdisch-Syrische federatie kan worden uitonderhandeld heeft Turkije niet langer een excuus om een aanwezigheid in Syrië vol te houden. Niet internationaal, in ieder geval. Een Turkse aanval zou dan een aanval op Syrië zijn, niet zomaar op wat Koerdische rebellen die het zelf zozeer vreest. En de bondgenoot van Syrië is Rusland, dat bewezen heeft haar bondgenoot ter zijde te willen staan, en nog wat appeltjes te schillen heeft met Turkije. De landen werken nu samen, maar van harte gaat het niet en het betreft vooral een verstandshuwelijk.
Met een samensmelting van de Koerden en de Syrische regering zou niet alleen opnieuw een speler uit deze oorlog zijn verwijderd, maar staat Turkije alleen tegenover de coalitie Syrië, Iran & Rusland, als zij haar beschermelingen in Idlib en haar territoriale prijs in Afrin moet pogen te behouden. Waarschijnlijk is dat voor Erdogan een te grote kluif.
Zie verder ook ons volledige uitgebreide dossier over de burgeroorlog in Syrië.
Het is te verwachten dat het terugtrekken uit Afghanistan snel zal volgen. Syrië kon wel eens de opmaat zijn
Interessant artikel.
Zie mijn reactie op het artikel over Syrie, van gisteren.
De situatie blijft ingewikkeld. En uiterst gevaarlijk.
De grote gevaren komen al lange tijd van Turkije en Iran.
In het hele Midden-Oosten, en in West-Azie.
Voor de Kurden ziet het er – weer – slecht uit.
Turkije wil ze verdrijven / vernietigen, zowel in Turkije als in Syrie en Irak.
Iran staat vijandig t.o.v. de Kurden – bang voor onrust in eigen land.
Syrie heeft geen belang bij de Kurden, en zal ze weg willen hebben.
Rusland interesseert de Kurden niet.
Pres. Bush sr. heeft nog voor een autonoom gebied in Irak gezorgd.
De “EU” heeft nog nooit iets voor de Kurden gedaan – behalve ze verraden.
@PeterLouter
Goed gezien. Ik heb het eerste bericht al opgevangen.
Het Midden Oosten krijgt zijn eigen stabiliteit, uiteraard na wat strijd.
Aandacht blijft echter vereist in Europa nu Kosovo haar eigen leger wil oprichten en het land als uitvalsbasis kan dienen voor het lamgeslagen Midden Oosten. Servië accepteert dit niet en dreigt met militair ingrijpen. Servië kan nu wellicht deze dreiging voor veiligheid en stabiliteit de kop indrukken nu USA zich terugtrekt op eigen bodem (indertijd was USA namelijk de grote aanjager binnen de NATO tijdens de Joegoslavië oorlog).
De Koerden zijn weer de sjaak, zoals gewoonlijk. Ze worden altijd gebruikt/misbruikt door derden, en als puntje bij paaltje komt, staan ze er weer alleen voor. Heel spijtig, maar de geschiedenis herhaalt zich eindeloos. Als de Koerden, eeuwen geleden, niet zoveel energie hadden verspild aan onderlinge strijd en goed hadden samengewerkt tegen de hun omringende machten, de Turken en de Perzen, hadden ze misschien een eigen staat kunnen maken. Nu is die verdeeld over vijf landen, die nooit zullen toestaan dat er een onafhankelijk Koerdistan komt. Het is een uitzichtloze toestand voor de Koerden.
Een praktische daadwerkelijke oorlog ga je pas aan op het moment dat je deze in theorie reeds hebt gewonnen. De actie is slechts een formalisatie. Sun-Tzu.
Dit besef moet bij de Koerden doordringen. Zij hebben gegokt op momentum. En verloren. Aansluitend bij Syria ligt in de rede van Hannibal.
Trouwens, vanuit de Sun-Tzu aanpak is het a walk in the parc om de Nederlandse sisyphus-stal drastisch te reinigen.
Aanvullend :
Mijn samenvatting is :
– een onafhankelijke staat Kurdistan – dat een gematigd land kan zijn,
– en een geslaagde revolutie in Iran – zodat het [ weer ] een ‘normaal’ land wordt,
zullen het hele Midden-Oosten in stabieler en veiliger vaarwater brengen;
en daardoor grote invloed op de wereld-politiek hebben.
De Kurden zijn een 3000 jaar oud volk en cultuur.
In Iran is een volks-opstand. Zie #IranProtests, NCRI-Iran, FreeIran, IranUprising.
Het is onbegrijpelijk en onvergeeflijk, dat de Westerse wereld,
met dat “EU” – konstrukt voorop, dat heult met de islamo-fascisten in T. en I.,
dit allemaal uit de hand laat lopen.
@CoolPete.
“Het is onbegrijpelijk dat de Westerse wereld dit allemaal uit de hand laat lopen”.
Eenvoudig. Kan ik uitleggen. Ze hebben er baat bij. En komen er mee weg omdat ze niet strafrechtelijk worden vervolgd door het activistische OM en weggestemd door het slaapwandelende volk.
Volgende vraag!