In Suriname en buurland Guyana is voor de kust een enorme voorraad winbare olie ontdekt in de zeebodem. Dat trok ook de aandacht van Venezuela. Oorlog dreigt.

De plotselinge olierijkdom van de buurlanden Guyana en Suriname valt niet overal even goed. Dat zien we al bij de Nederlandse staatsomroep, die er vorige maand zuinigjes één artikel aan wijdde. Gelardeerd met waarschuwingen over de staatsschuld van Suriname:

Ondanks dat hoopt Suriname met de gunstige berichten buitenlandse investeerders te bewegen geld in het land te steken. De Surinaamse economie staat er beroerd voor, onder meer door de torenhoge staatsschuld.

Die is inderdaad vrij hoog voor een klein land als Suriname. Maar valt volkomen in het niet bij wat te verwachten valt van een echte olieboom de komende decennia. Desondanks meent de NOS nog te moeten eindigen met:

Staatsolie-directeur Elias herhaalde zijn oproep om verantwoord om te gaan met de opbrengsten van de olie. Hij vindt dat het geld deels moet worden gebruikt om de Surinaamse economie te verduurzamen.

Ik ben geen Surinamer of dat ik daar familie heb, maar als dat zo was zou ik beledigd zijn.

De grote ontdekking van vorige week haalde zelfs de NOS-site niet. Terwijl duidelijk is dat hier iets groots ontstaat.

The discovery adds to numerous other significant oil finds in the Guyana-Suriname basin, where ExxonMobil is also a major operator besides Total and Apache.
The new Total-Apache found oil at the Keskesi East-1 well, in Block 58 off the coast of Suriname, as part of “robust Suriname exploration and appraisal programs in 2021,” as Apache said in November last year.

Met als toegevoegd commentaar:

“We are also excited, as new operator of the block, to start the appraisal operations designed to characterize the 2020 discoveries, while in parallel start a second exploration campaign on this prolific block in 2021.”

Duidelijk. Suriname kan nu haar bankier bellen. Het aanstellen van een rentmeester en zure toezichthouder is belangrijk, maar even niet heel erg acuut.

Het enthousiasme bij de oliemaatschappijen is groot, en dat is met name voor ExxonMobil een kans zichzelf uit de haren uit haar eigen moeras te trekken.

Reden voor dit enthousiasme is ook dat de kosten van de winning aan de lage kant zullen uitvallen.

Majors are eying Suriname as the next big oil player. With recent success in neighbouring Guyana, Suriname offers hope for low-cost oil exploration and production going into 2021. Exxon Mobil, Royal Dutch Shell, Total, Apache are all showing interest in the South American state, hoping Suriname will provide oil for as little as $30 to $40 a barrel thanks to lower production costs. This is well below the average US production cost of almost $50 per barrel.

Met als perspectief:

Oil production in Guyana could extend beyond the next 30 years, presenting an attractive opportunity for longer-term exploration and low-cost production.

Bij de kust van Guyana zijn de ontwikkelingen dan ook zelfs al verder:

Offshore Guyana, Exxon announced in early September its 18^th oil discovery, which adds to its previous estimate of more than 8 billion barrels of discovered recoverable resources in the area.

En dat heeft de dictatoriale regering van Venezuela wakker gemaakt. Guyana en Venezuela hebben een grensconflict dat teruggaat tot het midden van de 19e eeuw, toen de regering van Venezuela het wijzer achtte tegenover het UK te erkennen dat men een conflicterende opinie had, en dat het beter was het daar voorlopig bij te laten. Dat wordt nu opgerakeld en de Venezolanen zijn bepaald agressief.

The dispute over Guayana Esequiba (alternatively dubbed the Essequibo Region) is one of the most complex remaining, mixing colonial legacies with modern-day grievances. It all began in 1840 when the British Empire demarcated the heretofore undisputed and unsettled frontier between British Guiana and Venezuela, by means the “Schomburgk Line”. To no one’s surprise Venezuela rejected the British claim, however, unwilling as they were to get mired in a protracted conflict, both sides agreed to disagree in 1850 and vowed not to colonize the then-largely uninhabited region. Despite arbitrations and negotiations, the question of who should control the Essequibo Region remained unsolved by the time of Guyana declaring itself independent in 1966. Caracas recognized the independent Guyana, however only its territories located to the east of the Essequibo River, maintaining its claim that all the territories to the west are part of Venezuela.

Wie op het tweede kaartje hieronder kijkt ziet dat er weinig van Guyana overblijft als zowel Venezuela als Suriname hun claims op Guyana zouden waar kunnen maken.

Ook tussen Nederland en Frankrijk was er een grensconflict, maar tussen Suriname en Frans Guyana (dat een volwaardig Frans departement is, en dus onderdeel van Frankrijk) lijkt niemand er thans erg wakker van te liggen, hoewel het een slapend en zeker geen overleden conflict is.

Komt daar oorlog van? Niet waarschijnlijk, aangezien de USA zit te springen om een gelegenheid Venezuela aan te pakken. Wat we van Joe Biden weten suggereert dat hij niet zal aarzelen direct groot uit te pakken indien het bewind in Caracas een eerste verkeerde stap zou zetten. Maar als het in Guyana regent en dondert, drupt het in Paramaribo. En dus is het iets om blijvend in de gaten te houden.

---

Meer over Suriname vindt u hier. Over Venezuela staat hier nog meer.