Stagnatie
Coen Teulings constateerde een paar jaar geleden in Buitenhof dat Europa in een Japans scenario is terecht gekomen. Dat wil zeggen: in een periode van langdurige stagnatie.
Volgens Teulings is dat een gevolg van verkeerd beleid en, als ik hem goed begrijp, met name een gevolg van het achterblijven van overheidsinvesteringen. Eigenlijk zei hij dat niet met zoveel woorden. Ik heb goed zitten luisteren. Eigenlijk zei hij helemaal niet veel waar je houvast aan zou kunnen hebben. Misschien omdat hij de regering niet voor de voeten wilde lopen, zo vlak voor de derde dinsdag in september. Maar misschien toch ook wel omdat hij en al die andere knappe economen niet precies weten hoe ze het aan zouden moeten pakken.
Ga er maar van uit dat ook de Japanners knappe economen hebben, net als Nederland en andere Europese landen. Het punt is dat ze niet allemaal hetzelfde zeggen en ze zich naar mijn mening ook allemaal veel te veel in de details verliezen.
Het grote probleem dat in 2007 plotseling tot een crisis leidde maar dat ook voor die tijd al bestond, was dat Europa zich een gemeenschappelijke munt en een centrale bank heeft aangeschaft terwijl de Europese samenwerking op een dubbel spoor zit. In Brussel doet men zijn uiterste best de lidstaten te sturen in een confederale of liefst federale richting. In de lidstaten zelf negeert men die pogingen in het algemeen, maar voelt men zich wel gehandicapt door dat men bij het voeren van een eigen economische en financiële politiek met handen en voeten aan Frankfurt en Brussel gebonden is. In Frankfurt zit dan bovendien een Italiaanse econoom op de voorzittersstoel, die met hand en tand de belangen van de zuidelijke landen verdedigt, maar niet durft te zeggen dat hij zelf met zijn ECB en zijn euro de belangrijkste hinderpaal vormen bij het oplossen van de crisis.
Het is evident wat er moet gebeuren maar niemand wil het zeggen, ook Teulings niet. De gemeenschappelijke Europese munt moet worden opgeblazen en monetair moeten Noord Europa en de rest van de EU ieder hun eigen weg gaan. Zuid Europa[1] redt het niet met de harde euro en de voordelen die de euro voor de noordelijke landen heeft wegen daar niet tegen op.
Dus zullen in het kader van een grootscheepse aanpassing van de verhoudingen binnen Europa de noordelijke landen uit de euro moeten stappen en gelijktijdig een plan op tafel moeten leggen hoe zij zullen helpen bij het saneren van de overheidsfinanciën in de zuidelijke landen.
Verder moet men af van het spreken in termen van overheidsuitgaven in het algemeen en het voortaan uitsluitend hebben over productieve en consumptieve overheidsuitgaven, die economisch een heel andere functie hebben. Ik zou het dapper en juist gevonden hebben als Teulings in dat Buitenhof interview gezegd had dat we broodnodig moeten gaan snijden in onnutte overheidsuitgaven en desnoods in sociale consumptieve uitgaven, maar dat we de productieve overheidsuitgaven in tijden van crisis juist moeten verhogen. In een land als Nederland kan dat per saldo prima samengaan met een globale vermindering van de uitgaven van de overheid, want onnutte uitgaven hebben we genoeg en ook Coen Teulings zal niet willen volhouden dat die positief uitwerken op onze economie.
[1] Behalve Griekenland, met in zijn kielzog Cyprus en Malta zijn er in de Balkan geen leden van de eurozone. In Montenegro en Kosovo gebruikt men de munt wel als betaalmiddel, maar dat is zoals Argentinië vroeger de dollar tot wettig betaalmiddel had geproclameerd.
Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp
Elk land heeft een arm en een rijk deel. Dat is altijd al zo geweest. Noord- en Zuid-Italie, Vlaanderen en Wallonie, Randstad en Oost-Groningen, Parijs en Frankrijk, Griekenland en de eilanden, noem maar op. Ook de VS kennen rijkere en armere staten. Toch hebben al die landen eeuwenlang een vaste munt gehad, voor de euro. Of ze hebben die nog steeds.
Dus dat een land een arm en een rijk deel heeft, noodzaakt er kennelijk niet toe die beide delen een eigen munt te geven. Waarom zou dat voor de euro anders zijn?
Bovendien blijkt de EU een gesloten markt te zijn. Noord verkoopt aan Zuid en Zuid betaalt aan Noord. Op een gegeven moment kan dat wegens te grote betalingsachterstanden niet door gaan, en is het tijd voor sanering Na de sanering kan het feest dat weer van voor af aan beginnen.
Niks mis mee. Noodzaakt allemaal niet tot afschaffen euro.
Wederom een misser van Daan, In de VS heb je inderdaad rijke en arme staten, echter het zal nooit gebeuren dat een staat zijn geld vervolgens gaat verschuiven naar een andere staat, een staat kan gewoon failliet gaan. Zoals de democraten de staat Californië kapot aan het maken zijn, en de mensen (die vrolijk democraten stemmen) nu verhuizen naar Texas alwaar men economisch verschrikkelijk sterk is. Herverdeling van de rijkdommen tussen de staten is uit den boze! Zoals de democraten ook Alaska kapot hebben gemaakt, met hun constante meer uitgeven dan er binnen kwam, was het Sarah Palin die de staat vervolgens binnen een paar jaar weer compleet gezond maakte met, en de schulden wegwerkte en een surplus creëerde in het vermogen van de staat. Daarnaast negeert Daan de cultuur verschillen en de mentaliteitsverschillen in elk land in de EUSSR wat een gedwongen samenwerking is, en niet een vanuit een samenhorigheid en van daaruit vloeiende solidariteit. Een opgelegde solidariteit is niets anders dan dwang, en mensen willen niet gedwongen worden om de lasten van een ander te dragen waar zij geen verbondenheid mee hebben. Enkel omdat onze socialistische ongekozen partijbonzen in Brussel het dicteren en het op papier zetten, maakt nog niet dat er draagvlak voor is. Ik zie Daan met grote regelmaat verschrikkelijke uitglijers maken.
Dat ieder land een arm en een rijk deel heeft is niet waar Daan. De Sovjet Unie bijvoorbeeld had alleen maar arme delen en er zijn ook nogal wat ontwikkelingslanden waar alleen de regeerders rijk zijn dank zij de hulp die hun land krijgt uit het westen. Maar als een land wel een specifiek rijk en een arm deel heeft dan zorgt de munteenheid ervoor dat het arme deel niet van de grond komt, lees er Korteweg Keesing maar op na.