Het heeft iets ironisch. Jan Jambon ligt nu al iets meer dan een week onder vuur wegens zijn uitspraak “significant deel van de moslims dansten na de aanslagen”. Vandaag werden we wakker met juichende Turken vanwege de arrestatie van Ebu Umar.

Nu ja, we hadden zoiets kunnen verwachten. Zowel in België als Nederland stemden Turken massaal op de AKP, de partij van Erdogan. In Antwerpen brak er spontaan een feestje uit wanneer de AKP de absolute meerderheid haalde. In Gent staat de Turkse gemeenschap achter Erdogan. Niet moeilijk dat 25 000 Turken afzakten naar Hasselt om Erdogan te horen spreken.

Hoe is het zover kunnen komen dat zoveel geboren en getogen Turkse Nederlanders en Vlamingen voor een dictator kunnen stemmen? Bij zulke vragen begint vaak een portie zelfkastijding. We hebben Turken niet genoeg welkom geheten, we hebben ze onvoldoende geïntegreerd, we hebben ze gemarginaliseerd en gediscrimineerd. Mea culpa.

Wat ook dient gezegd te worden: integratie moet van beide zijden komen. Veel Turken hebben zich afgesloten in hun eigen getto’s. Ze hebben een sterk natie-identiteit (en sommigen hebben de dubbele nationaliteit) en willen deze niet omruilen voor de vis-noch-vlees identiteit van België/Vlaanderen of Nederland. Erdogan heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat Turkse immigranten vooral Turks blijven. En bovenal: de meesten zijn moslim en hun religie staat niet open voor integratie in een kaffirland. Daardoor bleven Turkse Nederlanders en Vlamingen met één been in thuisland Turkije staan.

Traditionele partijen hebben dit ook aangemoedigd. Ze hebben een particularistische politiek gevoerd met van Turkse afkomst mandatarissen die de etnische kaart speelden. Ze hebben toegestaan dat Turkije religieuze organisaties sponsort. Ze hebben nooit paal en perk gesteld aan de dubbele nationaliteit. Ze hebben Turks toegelaten te gebruiken in bv. de Gentse klassen. Ze hebben nationaliteit altijd als iets vies beschouwd, geassocieerd met nazi’s, haat en oorlogen. Nationaliteit was voor hun een vodje papier en vooral een manier om stemmen te vergaren.

Het is nooit te laat. Stop het voluntarisme en het multiculturalisme, nationaliteit is een ondubbelzinnige verbintenis van loyaliteit ten aanzien van een natie. Je kan maar lid zijn van één natie tegelijkertijd. Met nationaliteit komen burgerrechten, burgerrechten dat je opbouwt door bij te dragen aan de natie, maar evenzeer burgerplichten. Natie-identiteit betekent iets: een gedeelde territorialiteit, cultuur, taal, historiek en normen & waarden. Het is niet etnisch, racistisch of xenofoob maar inclusief. Wie daarentegen de gastvrijheid misbruikt, wordt gestraft met uitzetting.

Wie zoals de juichende Nederturken hiermee niet eens is, hoort niet in Nederland, België en heel Europa.