Het is inderdaad meer dan een beetje erg. Ik heb de neiging snel weg te zappen bij klein leed als doodrijders en wat niet al, maar wat Neil van der L. deed is erger dan waanzinnig.

Dat de familie zegt, dat geen straf hoog genoeg is lijkt me heel herkenbaar. Dat geldt overigens voor meer en meer misdrijven, want de straffen die vaak gegeven worden zijn maar zelden tevredenstellend. En als dat ook begint te gelden voor de mening van omstanders, zou de rechterlijke macht zich achter de oren dienen te krabben alvorens vonnis te wijzen – in plaats van achteraf bij ontevreden reacties. Maar de rechterlijke macht over het stuur van de maatschappij is ook niet meer wat we ooit veronderstelden dat zij was.

Wie alle details wil lezen, gaat maar bij de NOS kijken. De onderhavige NOS-scribent in kwestie leek er wel op te geilen om het leed van de nabestaanden breed uit te spinnen. Lijdende nabestaanden in beeld brengen is voor mij ook een vorm van lijkenpikkerij trouwens.

Wat dan wel weer kluchtig was, was de gelegenheid te constateren dat iemand als strafpleiter Mr. Gerard Spong niet in staat is realiteit en redelijkheid uit elkaar te houden. Daarvan zijn meer voorbeelden te zien geweest op programma’s laat in de avond, maar het besef hoezeer hij zichzelf belachelijk maakte vanmiddag ontbreekt in alle opzichten. Als je dit namelijk serieus zou moeten nemen, dan blijft de verwondering hoe hij alle omstaande sloten en bomen heeft weten te vermijden. Neil van der L. schijnt namelijk nog gewoon te leven, en een stuk comfortabeler dan een paar van zijn slachtoffers in toekomende jaren. Ook al zit hij dan achter de tralies.

Wat me er aan doet denken, hoe je de emoties van de nabestaanden en het strafrecht effectief samen zou kunnen brengen: dwangarbeid. Want acht jaar is mij niet genoeg. Ik vind het wel een mooi beeld: Niels van der L. met een zware metalen kogel aan zijn enkel die langs de kant van de weg tevergeefs probeert weg te komen als een dronken Poolse vrachtwagenchauffeur hem gaat scheppen omdat hij die in zijn delirium aanzag voor de boom die Van der L. zelf eerder weigerde te frontaliseren, in plaats van bij een onschuldige familie binnen te rijden. Als we voor gevangenen te weinig cellen hebben, dan moeten ze voortaan maar cellen delen. Wie niet slaapt, heeft dwangarbeid. En geen vakbonden er bij aub. Dan kun je in een gevangenis van 100 cellen voortaan driehonderd man kwijt. En 14 uur per dag stenen kloppen of werken in een elektriciteit opwekkende tredmolen is nog prima voor de lichaamsbeweging ook, terwijl je een kleine bijdrage aan de maatschappij levert..