Situatie van de EU vereist vernieuwde samenwerking
In Brussel vindt men dat de situatie van de EU opnieuw extra broddelwerk vereist. Toon Kasdorp had daar heel andere gedachten over.
Maria João Rodrigues, hoogleraar European Economic Policy aan de vrije universiteit van Brussel, heeft een artikel geschreven voor de Friedrich Ebert Stichting dat U op het internet hier kunt vinden. De titel is: What Is Missing for a »Genuine« Monetary Union? Assessing the Plans for a Eurozone Roadmap.
U kunt het lezen als U de tijd heeft, maar U kunt ook volstaan met zelf een half uurtje na te denken over de gang van zaken in ons werelddeel in de afgelopen tien jaar.
U zult dan denk ik, ook zonder al die knappe overwegingen van Rodrigues, tot de conclusie komen dat we zo niet door moeten gaan met Europa en dat we de unie moeten splitsen in drie delen die een betere onderlinge samenhang vertonen.
Het eerste deel bijvoorbeeld alles vanaf Vlaanderen en Nederland naar het noorden toe; het tweede alles van Brussel en Wallonië naar het zuiden en het derde alles ten oosten van de Duits sprekende landen, tot U aan de grenzen van het continent bent gekomen.
De Friedrich Ebert Stiftung is de Duitse pendant van de Wiardi Beckmann stichting. Socialisten houden er, zoals U weet, niet van om toe te geven dat iets niet werkt. Ze houden liever vol en blijven knutselen aan een mislukt ontwerp tot er iets uitkomt dat het nog een beetje doet. Dat zou het gewijzigde Europa van Rodrigues worden als we er aan zouden beginnen. Maar het is veel beter om te wachten tot Angela Merkel is uitgeregeerd en dan met een nieuwe rechtse Duitse regering ons terug te trekken uit de Brusselse EU en uit de muntunie van Frankfurt.
Juridisch ligt dat niet zo moeilijk. Al bevat het Verdrag van Lissabon geen opzeggingsclausule, er geldt daar wel de regel dat overeenkomsten ontbonden kunnen worden als een of meer van de participerende partijen een wanprestatie levert. De ECB onder Draghi en de EU onder Juncker en Barroso hebben zich niet één keer, maar bij voortduring niet aan de regels gehouden, tot grote schade van de deelnemende landen die zelf de regels wel hebben nageleefd. Dat die er ooit genoeg van krijgen en uitstappen is niet meer dan billijk.
Aangezien de onderlinge bijstand in Europa eenrichtingsverkeer blijkt te zijn, is het ook billijk dat degenen die de bijstand geven, die zelf gaan organiseren. En dat anderen pas weer toegelaten worden tot het besluitvormingsproces als ze hebben laten zien dat ze thuis orde op zaken hebben gesteld. Dat geldt niet alleen voor Griekenland, waar we ons de afgelopen jaren zo intensief mee bezig hebben gehouden, maar ook Italië en eigenlijk ook voor Frankrijk die geen van beide in staat zijn gebleken om zich aan de gemaakte afspraken te houden.
Samenwerking in Europa blijft essentieel, maar de voorwaarden waaronder hebben aanpassing nodig. Ook nu de wereldeconomie weer aantrekt lukt het de zuidelijke landen onvoldoende om hun jeugdwerkloosheid terug te dringen. Wie op jonge leeftijd niet leert werken kan het later ook niet meer. Daar moet dus snel een einde aan komen. Het is evident dat landen met vijftig procent jeugdwerkloosheid in staat moeten zijn om hun munt te devalueren. Dat kan niet zolang ze met ons in een muntunie blijven zitten en dat is een ramp, niet alleen voor hen zelf, maar ook voor ons..
Splitsen dus en een nieuwe vorm van samenwerking. Er zit niets anders op. Anders blijft het in het zuiden en oosten één lange recessie tot uiteindelijk de zaak toch nog klapt.
Dit artikel over de situatie van de EU verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Hoezeer dit artikel de spijker op de kop sloeg valt te deduceren over de opnieuw opgelaaide discussie over de invoering van EUrobonds
Kasdorp schrijft: “Socialisten houden er, zoals U weet, niet van om toe te geven dat iets niet werkt.” Dat komt doordat ze moeite hebben om het juiste onderschied tussen waarheid en werkelijkheid te maken. Vroeger was men daar helder over, zie “Pravda” en “De Waarheid”. Maar nog steeds geldt dat de werkelijkheid wordt aangepast aan de waarheid. De waarheid is een bepaalde ‘wetenschappelijke’ analyse van of ‘geidealiseerde’ opvatting over de werkelijkheid. Zowel het begrip ‘wetenschappelijk’ als het voltooid deelwoord ‘geidealiseerd’ moet je met een korreltje zout nemen, maar het begrip ‘voltooid’ niet. Dat betekent ‘klaar’, ‘volmaakt’, ‘niets op aan te merken’, ‘boven elke verdere kritiek verheven’. Die ‘kritiek’ ligt namelijk in het verleden. Is gedaan. En zelf ook boven elke verdere kritiek verheven. Er valt dus helemaal “niets toe te geven dat iets niet werkt.”.Dat we inmiddels bijna twee eeuwen verder zijn zou daar niets aan veranderen. In die zin is de EU op tal van dossiers zo socialistisch als het maar zijn kan. Het probleem met het socialisme is dat het niet het beste uit mensen en landen naar boven brengt, terwijl dat gezien het voortdurend opdoemen van nieuwe problemen wel noodzakelijk is, niet alleen om problemen op te lossen, maar ook om vooruitgang te bevorderen, in welke algemeen aanvaarde vorm dan ook. De euro en de ernstige gevolgen voor jeugdwerkloosheid in Zuid-Europa is zo’n probleem. De euro werkt niet waardoor landen in Zuid-Europa alleen maar wanprestaties leveren. Dat los je niet op door steeds weer geld te sturen. Dan is er sprake van een structureel probleem. Maar dat past niet in het distributief-socialistische EU plaatje. In dat plaatje moeten landen met geld gewoon de portemonnee trekken. Dat in die landen, zoals Nederland, de schuldenlast en belastingdruk van burgers inmiddels exorbitante vormen begint aan te nemen is dan irrelevant. Die veronderstelling is buiten de werkelijkheid gerekend, maar past wel in het distributief-socialistische plaatje. De wanprestaties zijn overduidelijk. Dus openbreken dat lamlendige Lissabonverhaal en weg met die wurgende eenheidsmunt. Lessen zijn er om geleerd te worden, niet genegeerd.
Ik zie nog altijd niet waarom Europese samenwerking en een interne markt zaken als een (federale) EU en de Euro noodzakelijk zouden maken.
Men doet net alsof er voor de EU en de Euro geen Europese samenwerking en interne handel bestond.
Net zoals men net doet alsof er met een no-deal Brexit een soortement ijzeren gordijn tussen de Britse eilanden en het Europese vasteland neerdaalt dat alle handel en verkeer blokkeren zal.
Ook dat is gewoon de grootste onzin.
Zowel de Euro als de EU kunnen en moeten gewoon opgedoekt worden.