Terugbladerend door oude columns van onze columnisten op hun eigen sites om u mogelijk wat Kerstgedachten mee te kunnen geven stuitte ik op het Blog of Reason op onderstaande Sinterklaascolumn. Niet alleen is het een blik op een tijd die we nauwelijks nog kennen, maar ook een waarschuwing hoe snel zaken kunnen evolueren (uit de hand lopen zeiden we vroeger, maar ook dat is natuurlijk niet politiek-correct) als je de verkeerde mensen hun gang laat gaan.

Claude

Papa? Ja lieverd. Papa, wil je me helpen met m’n sinterklaassurprise? Tuurlijk meissie, wat wil je maken? Nou, het moet over ‘wereldgodsdiensten’ gaan maar ik weet niet precies wat dat is, wereldgodsdiensten.

Meissie is negen jaar en zit in groep zes. Geloven in sinterklaas doet ze niet meer, doet de hele klas niet meer en daarom worden er lootjes getrokken en maken ze surprises voor elkaar. Cool, deden wij vroeger ook. Ontbijtkoek natmaken, beetje kneden, beetje draaien en hij was niet van echt te onderscheiden. Maar zo werkt dat niet meer.

Het ongecompliceerde kinderfeestje van weleer is tot een multicultureel dilemma geworden. Want is van oorsprong een christelijk feestje en je zou je kunnen voorstellen dat… Voor je het weet zit de helft van de kinderen zonder kadootje en dat zou sneu zijn. Maar gelukkig vormde zich in het openbare hoofd van de school een plan. Het hoofd had namelijk vaker met dit bijltje gehakt. Niet dat het ooit klachten over sinterklaas of kerst had gekregen, maar als je iets voor kon zijn dan was dat beter, konden ze je later ook niets verwijten.

Je moet het kalf slachten voordat de put gedempt is wist het hoofd. Daarom dit jaar geen ontbijtkoekdrollen nee, dit jaar een surprise die te maken heeft met god. Met religieuze rituelen, en offerbeelden en heilige boeken. Van godsdienst kunnen we nog een hoop leren; dat had Cohen laatst ook nog eens gezegd.

Jesus Christ on his fucking bicycle! We hebben het hier over kinderen van 8 tot 11 jaar. We hebben het over een openbare school. We hebben het over een legende uit de vierde eeuw waaruit een kinderfeestje is gebouwd. Hoe haal je het in je multiculturele schuldbeladen hersens om kinderen van negen ‘offerbeelden’ te laten maken met sinterklaas? Voor de lieve vrede? Voor hun ‘Finse’ en Chinese ouders? Of gewoon omdat god thuishoort op de openbare school?

Het sinterklaasfeest, Neêrlands traditie nummer één, is volkomen losgezongen van haar religieuze wortels. Het feest is ‘safe’ en kan zonder second thoughts schoolbreed gevierd worden. Sinterklaas is kado’s, is snoep, is feest. Van sinterklaas moeten alle gefrustreerde volwassenen afblijven, en god al helemaal.

---

Deze column verscheen al in november 2008 op het Blog of Reason