September – de klad zit in de maand
September is de maand dat de bladeren beginnen te kleuren en het politieke leven weer begint. En dat men in Amsterdam dus weer begint te gooien en smijten met beschuldigingen, vuil en anderszins dat de ophaaldiensten niet tijdig hebben verwijderd. Klad en kladderaars denken vrij spel te hebben. Daar kan de voordeur van Thierry Baudet nu van meepraten.
Slim van die kladderaar(s?) om een zo all-inclusive mogelijke naam te bedenken om hun activiteiten te excuseren. Met de naam Radicaal Anarchistisch Feministisch Front heb je een naam die Teletext in staat stelt er nèt een halve pagina van te maken. Het gaat overigens niet om het huis, maar om de voordeur van het huis waar Thierry woont. Overdrijven is ook een vak.
Toen ik Radicaal Anarchistisch Feministisch Front las was mijn eerste gedachte dat ze dit beter hadden kunnen toeschrijven aan Actiegroep De Roze Tuinbroek, maar misschien had dat iemand het idee gegeven dat Geen Stijl er achter zat, en dat wil men in actiekringen natuurlijk niet op het geweten hebben. Zo all-inclusive mogelijk betekent immers ook dat je duidelijk maakt wie er allemaal niet toe behoren? En bovendien willen alle idiote kladderaars van dit type altijd uitstralen dat ze heel veel mensen achter zich hebben, en Actiefront De Roze Tuinbroek klinkt niet erg stoer.
Dat het intimiderend is (Het betekent namelijk: We weten waar je woont, lul!) begreep politiek Den Haag direct, en de veroordelingen – reuze belangrijk tegenwoordig – rolden er geolied uit. De Telegraaf bereikte onder andere Wilders, Asscher, Roemer en Azmani. Gelukkig bleek niemand van hen het woord schokkend te gebruiken – dat zou wat al te hypocriet zijn. Been there, seen that, nietwaar?
Voorlopig houdt ik het er op dat een geradicaliseerde aanhangster van het Tuinbroekengilde hoopte hiermee indruk te maken op een nieuwe liefde die wat eenkennig bleek. De gedachte dat er weer een nieuwe anti-Pim Fortuyn-achtige beweging in opkomst is staat me dusdanig tegen dat ik er niet aan denken wil.
Enfin, Amsterdam heeft het nog steeds, en genezing blijkt moeilijker dan gehoopt.
De gedachte die het op moet wekken: RAFF, is ook zeer bewust gedaan. En betekent niets minder dan een doodsbedreiging.
Er zijn nog amper Amsterdammers in Amsterdam het gros komt van buiten de stad en verre streken.
Ze hebben niets met Amsterdam dat blijkt keer op keer.
Feministen….ik schaam mij dood voor mijn eigen ras.