Schrijver van Katoren beweegt van achteren naar voren
Het manifest! Het manifest is uit!! Zo jammer dat het voor mij te laat zal zijn, maar uit is het. En er in komen zal het niet meer, als het aan mij ligt.
Jan Terlouw, bekend van het touwtje uit zijn brievenbus (zijn adres is op aanvraag en tegen een kleine vergoeding verkrijgbaar), voor oude mensen nog bekend als politicus en kinderboekenschrijver, is uiteindelijk teruggekeerd naar zijn oude stiel: verhaaltjes voor de kinderen van nu en ooit. Zoals iedereen wil ook Terlouw onsterfelijk worden, en wat mij betreft is hij geslaagd. Met zijn oproep in samenwerking met de leiders (hahaha) van de jeugdafdelingen van de Nederlandse politieke partijen heeft hij zich onsterfelijk belachelijk gemaakt.
Met dank aan de jongelieden die zich koesterden in zijn aandacht. Touwtje om je nek en gaan met die banaan zouden we in een vorig leven hebben gebruld, maar daar zijn deze kinders te jong voor. Heeft Terlouw ze werkelijk alle tien meegenomen naar DWDD gisteren? Het is daar op de tribune toch altijd al zo vol met de gasten tijdens de show, dat moet inschikken geworden zijn. U weet wel, één naar voren, één naar achteren en zo om en om verder: zo kreeg je in de goede oude tijd wel zeven kinderen op de achterbank van je Fiat500.
Hysterische kul voor kinderen die de jaren des onderscheids nog niet hebben bereikt. Je moet wat als je geen inspiratie meer hebt om de jeugd met een goed verhaal te verleiden. Een manifest! Dat is zóóó jaren zeventig dat ik er bijna weemoedig van wordt. In de jaren tachtig had je nog de Megafestatie geloof ik, maar daarna werd het stil rond de manifesten en manifestaties. Daar kan de FNV van meepraten. Zoek je op Google dan ga je zelfs linea recta terug naar het Communistisch Manifest. Niets om naar terug te verlangen dus. Ook dit:
is niet geschikt voor goede herinneringen en een goede pers, dus die Terlouw zal ook wel geen goed gezelschap zijn.
De belangrijkste ondersteuner lijken overigens de Jonge Democraten te zijn. U weet wel, de mensen die altijd aarzelen tussen D en E, en bovendien denken dat je de M als R schrijft. Juvenalis schreef over de opperEurocraat een paar jaar terug al eens dat deze het belangrijkste boek van Terlouw niet goed begrepen had. Hem toch eens vragen of hij het gevoel heeft dat Terlouw er zelf wel een eenduidig idee bij had.
Hoog tijd dat die Terlouw definitief naar de achterste rij verhuist.