Rusland – allemaal terug in het tsarenrijk, dat is wat Poetin wil
De achtergronden van de inval in Oekraïne door Rusland staan niet scherp op ieders netvlies. Syp Wynia verschaft context dit weekend.
Op 22 oktober 1996 begaf de Amerikaanse president Bill Clinton zich van het Fisher Theater in het centrum van autostad Detroit naar het Polish Village Cafe in die stad, om daar met gehakt gevulde koolrolletjes, Poolse ravioli en zuurkool tot zich te nemen. Het was de bekroning van een historische dag.
Het waren de laatste weken voor de presidentsverkiezingen van 1996. En precies daar, in het Fisher Theater voor een deels uit Polen en andere uit Centraal- en Oost-Europa afkomstige Amerikanen, had Clinton een zorgvuldig voorbereide rede gehouden, met in feite maar één onderwerp: de uitbreiding van de NAVO met een eerste groep van Centraal- en Oost-Europese landen, te weten Polen, Hongarije en Tsjechië. En wel voor de eeuwwisseling, in 1999.
Clinton zou woord houden. In Europa was er best wel wat aarzeling, maar hij kreeg de NAVO-bondgenoten mee en in 1999 werden Polen, Hongarije en de Tsjechische republiek lid van de NAVO, de door Amerika geleide Atlantische verdragsassociatie. Eerder waren ze nog lid geweest van het door de Sovjet-Unie geleide Warschau Pact, dat in 1991 was ontbonden.
Verdubbeling van de NAVO
Het zou niet bij die NAVO-uitbreiding blijven. Toen Clinton zijn toespraak in het Fisher Theater hield, had de NAVO nog maar 16 leden, twee in Noord-Amerika en de rest in Europa (inclusief Turkije). Nu, in 2022, heeft de NAVO 30 leden.
Nadat in 1990 al de DDR (Oost-Duitsland) onderdeel was geworden van het NAVO-territorium, volgden in 1999 dus de eerste drie van Clinton en onder president George Bush jr. volgden in 2004 de Baltische staten, Bulgarije, Roemenië, Slovenië en Slowakije. In volgende jaren kwamen daar nog de Balkanlanden Albanië, Kroatië, Montenegro en Noord-Macedonië bij.
Als het aan president George Bush jr. had gelegen, was het daar niet bij gebleven. Bush had in 2008 bij een NAVO-top in de Roemeense hoofdstad Boekarest ook Oekraïne en Georgië kandidaat-lid van de NAVO willen maken. Bush werd daar van harte gesteund door de Poolse president Lech Kaczynski. Maar Bush’ voorstel werd op de lange baan geschoven vanwege weerstand van (vooral) de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Franse president Nicholas Sarkozy en (enigszins van) de Britse premier Gordon Brown. Vooral Merkel was stevig onder druk gezet door de Russische president Wladimir Poetin.
‘Vredesoperatie’ in Georgië
Voor het Kaukasus-land Georgië had de openlijke wens om lid te worden van de NAVO dramatische gevolgen. In de zomer van 2008, had Poetin nauwelijks een voorwendsel nodig om de voormalige Sovjetrepubliek Georgië binnen te vallen (‘een vredesoperatie’) en twee dissidente districten, Abchazië en Zuid-Ossetië, als Russisch protectoraat ‘zelfstandig’ te verklaren.
Die inval, de gedeeltelijke verovering en de feitelijke onder curatele stelling van Georgië vormde de opmaat naar de grote geopolitieke operatie die Wladimir Poetin zich ten doel heeft gesteld, te weten het herstel van het grote, machtige en gerespecteerde Rusland, de gevreesde kernmacht uit de tijd van de Sovjet-Unie en het herstel van de geografische omvang van het imperium dat de tsaren in de voorgaande eeuwen opbouwden: van de Oostzee tot de Stille Oceaan, van de Noordelijke IJszee tot de Zwarte Zee.
Poetin heeft er sinds zijn eerste aantreden als leider van Rusland in 1999 nooit enig misverstand over laten bestaan dat hij de ondergang van de Sovjet-Unie als het grootste drama van de 20e eeuw beschouwde. Maar gaandeweg is de wrok die hij over die nationale vernedering voelde evenals het wantrouwen jegens het Westen – mede gevoed door de oostwaartse uitbreidingen van de NAVO en de Europese Unie – steeds zichtbaarder geworden als een poging tot rehabilitatie van de macht van de Sovjets en de terugkeer van het tsarenimperium. Waarbij de wrok bleef.
Zoals Poetin zich vernederd en verraden heeft gevoeld, zo vernedert hij nu graag: westerse leiders niet in de laatste plaats. Dat hij een doodsbange Angela Merkel in 2007 blootstelde aan zijn grote zwarte labrador past in dat beeld. Maar ook het met grootscheepse militaire inzet (vanaf 2015) weer in het zadel helpen van de door het Westen als ultieme vijand afgeschilderde Syrische president Bashar al-Assad past ook in die zin in de missie van Poetin.
Poetins rede: de schuld van Lenin
Over de actuele stand van wat Poetin kwijt wil over zijn visie op Rusland in de wereld bracht hij zowel de Russen als de Oekraïners uitvoerig op de hoogte tijdens een verbeten redevoering van meer dan een uur op de avond van maandag 21 februari. Meest opvallend was zijn historische alibi.
Waar Poetin eerder de ondergang van de Sovjet-Unie als de grootste ramp van de 20ste eeuw betitelde, kregen nu de communistische leiders van diezelfde Sovjet-Unie met terugwerkende kracht de schuld van het nadien uiteenvallen van het Russische rijk zoals de tsaren dat in 1917 voor hen achterlieten.
Het opdelen van het tsarenrijk in ogenschijnlijk tamelijk zelfstandige republieken had naar Poetins idee de weg gebaand voor ‘nationalisten’ die de eenheid van het grote rijk hadden ondermijnd, met als gevolg dat na 1991 die republieken hun eigen weg gingen (of dat althans, zij het in wisselende mate, trachtten te doen).
‘Oekraïne is geen land’
Poetin ontkende de historische grond voor een zelfstandige natiestaat Oekraïne, want Oekraïne is – in zijn ogen – een kunstmatige entiteit die door de bolsjewieken Lenin en Stalin en vervolgens door Chroesjtsjov van rechten en territorium is voorzien, waardoor deze republiek zich los heeft gemaakt van het broederland Rusland. Maar ‘Oekraïne is voor ons niet zomaar een aangrenzend land’, aldus Poetin. ‘Het is een integraal onderdeel van onze eigen geschiedenis, cultuur en spirituele ruimte.’
Het mag nu duidelijk zijn, dat Poetin bereid is letterlijk alle middelen in te zetten om Oekraïne terug te halen in zijn tsarenrijk. Het gaat niet meer alleen om de Krim, de toegang tot de Zwarte Zee of de meest Russisch gezinde districten. Het gaat niet alleen om het weer onder Russische invloed brengen van Oekraïne, het gaat om Heim ins Reich – zoals Hitler vanaf 1935 gebieden buiten het toenmalige Duitsland annexeerde.
Vanaf 2007: de antiwesterse Poetin
Voor wie het patroon volgde sinds Poetin begin 2007 in een redevoering in München het Westen aanviel kan het niet eens een echte verrassing zijn. De eerste jaren van zijn leiderschap (1999-2007) gebruikte Poetin vooral om zijn eigen positie op te bouwen – onder meer door het opstandige Tsjetsjenië ruw neer te slaan en dwarse oligarchen uit te schakelen – en Rusland bestuurlijk en economisch op de been te brengen na wat hij zag als de treurige jaren van Gorbatsjov en de chaosjaren van Jeltsin.
Vanaf 2008 is Poetin de energienetwerken naar West-Europa en elders gaan uitbouwen, waarmee hij zijn machtspositie in dubbel opzicht versterkte. Ondertussen nam de greep op de voormalige Sovjetrepublieken toe. Ze werden in samenwerkingsverbanden op politiek, economisch en militair gebied gedrukt, alsof de Comecon en het Warschaupact nooit waren opgeheven.
Ingrijpen langs de rand van het land
Steeds als het gezag in de voormalige Sovjetrepublieken het even moeilijk had, greep Poetin in om de leiding op afstand over te nemen. Het gebeurde de laatste anderhalf jaar nog in Wit-Rusland, waar de corrupte autocraat Loekasjenko met een ernstige opstand te maken kreeg, door Poetin werd gered en nu als een Moskou-puppet in het zadel blijft. Wit-Rusland fungeerde als het bruggenhoofd om Kiev in te nemen.
Denk trouwens ook aan Kazachstan, waar het eind vorig jaar voor het eerst sinds de onafhankelijkheid in 1991 op grote schaal onrustig werd, er Russische ‘vredestroepen’ – daar zijn ze weer – op het toneel verschenen en de machthebbers meer dan ooit aan een lijntje met Moskou hangen.
Poetin heeft een heel arsenaal aan redenen voor de inval in Oekraïne bij de hand. Hij lijkt er nu dus op uit te zijn om Oekraïne weer tot onderdeel van de Russische federatie, dan wel anderszins tot een vazalstaat van Rusland te maken. Evenals met Wit-Rusland zal het voor Oekraïne duidelijk moeten zijn dat geflirt met het Westen voorbij is.
Betekent dat de terugkeer van de Koude Oorlog, waarin het vrije Westen tegenover het communistische Rusland stond in een zwaarbewapende vrede, waarbij de blokken elkaars invloedssferen ongemoeid lieten? Het heeft er alle schijn van.
Poetins Rusland trekt de lijnen over de landkaart. Alles wat tot de Sovjet-Unie behoorde, overal waar Russisch gesproken wordt, overal waar in Russisch-orthodoxe kerken wordt gepreekt, moet men zich zorgen maken – in het geval van de Baltische staten misschien niet in de zin van een bezetting, maar wel in de zin van permanente druk. Op de Kaukasus en in Centraal-Azië en in Moldavië kan geen politicus het idee hebben zijn vrije gang te kunnen gaan. Iedereen wordt zetbaas van Moskou.
Tegen de Amerikaanse raketten
Poetin verzette zich begin deze eeuw met hand en tand tegen de plaatsing van Amerikaanse raketinstallaties in Oost-Europa, waarvan door de Verenigde Staten werd beweerd dat die tegen raketten uit Iran waren gericht. Dat was ongeloofwaardig – van Amerikaanse zijde vooral.
Poetin is niet bang voor de NAVO zolang de NAVO niet tegen Rusland gaat vechten en dat doet de NAVO niet zolang er geen NAVO-land door Rusland wordt aangevallen (wat er dan wel gebeurt valt trouwens ook nog te bezien). Poetin is wel bang voor militaire installaties op grondgebied van NAVO-landen aan de Russische grens die Rusland zouden kunnen bedreigen.
Niet bang voor de NAVO, wel voor democratie
Er is ook de theorie dat Poetin niet zozeer bang is voor de NAVO, als wel voor westerse democratie, rechten, vrijheden. Als die westerse waarden op het territorium van het voormalige tsarenrijk her en der succesvol ingang zouden vinden zou zo’n tendens de positie van Poetin en zijn clan in gevaar kunnen brengen. Vandaar de ingreep in Georgië, vandaar de ingreep (in fases) in Oekraïne.
Het is best aannemelijk, dat deze overweging een serieuze rol speelt in het brute optreden van Rusland in Oekraïne. We kunnen niet in zijn hoofd kijken. Maar alles wat Poetin in zijn rede van 21 februari zei – waar of niet waar, dat doet er niet toe – lijkt allemaal op zijn minst in zekere mate een rol te spelen. En dan zou hij niet zozeer bang zijn voor westerse invloed, maar daar wel met afschuw afstand van nemen.
Poetin past in dat opzicht in een eeuwenlange tendens van Russische voorlieden die dan weer naar het Westen tenderen – en er soms elementen van overnemen – om zich er vervolgens weer tegen te verzetten en zich beroepen op superieure Russische nationalistische, conservatieve, religieuze en autoritaire waarden.
Laten de Russen hem vallen?
Poetin heeft natuurlijk wel reden om zich zorgen te maken over zijn machtspositie in eigen land. Hij acht het nodig om met verkiezingsfraude, censuur en rechtspraak die kromspraak is aan de macht te blijven. Maar tegelijkertijd zijn ook heel wat Russen hem nog steeds dankbaar dat hij ze uit de armoede, de chaos en de vernedering van de dagen van Gorbatsjov en Jeltsin heeft geleid.
Uit wat ik van ooggetuigen hoor is er onder Russen wel degelijk droefenis over de ingezette oorlog tegen Oekraïne, maar was er nauwelijks iemand te vinden die de argumenten in Poetins redevoering van 21 februari in twijfel trok. Als de bodybags massaal terugkomen naar Rusland kan het anders worden, maar Poetin kan terugvallen op de ervaring dat zijn populariteit als een raket omhoog schoot toen hij in 2014 de Krim van Oekraïne afpakte.
Terug naar Detroit, naar die gedenkwaardige 22 oktober 1996, toen Bill Clinton in verkiezingstijd een redevoering hield, waarin hij beloofde dat Polen, Tsjechië en Hongarije binnen drie jaar lid van de NAVO zouden zijn. Clinton gaf daarmee vaart aan een proces waardoor niet alleen ook andere landen lid van de NAVO werden, maar stimuleerde ook de oostwaartse uitbreiding van de Europese Unie.
Laten we niet vergeten dat de eerste militaire ingreep van Poetin in Oekraïne in de jaren 2013-2014 tot stand kwam nadat de zittende president werd weggejaagd omdat die op het laatste moment was geweken voor Russische druk om geen associatieverdrag met de EU te sluiten. Voor alle duidelijkheid: dat verdrag van Oekraïne en EU kwam er toch. De vraag is of het nog lang zal bestaan.
‘Een vreedzaam, ongedeeld en democratisch continent’
Bill Clinton greep in 1996 naar allerlei nobele argumenten om haast te maken met het inlijven van Oost-Europese landen in de NAVO. Europa zou bloeien, als een ‘vreedzaam, ongedeeld en democratisch continent’ aldus Clinton. En Rusland moest dat vastgeroeste idee van de Koude Oorlog maar eens loslaten, vond de president.
Clinton: ‘Met het verminderen van rivaliteit en angst, door het versterken van vrede en samenwerking, gaat de NAVO grotere stabiliteit in Europa brengen en Rusland zal een van de landen zijn die daarvan de voordelen meekrijgt.’ Aan de voormalige KGB-agent Wladimir Poetin in Sint-Petersburg was dat perspectief van grazige weiden toen al niet besteed.
Wat Clinton er destijds niet bij vertelde, was dat hij doelbewust naar Detroit was gereisd om enkele weken voor de presidentsverkiezingen in districten waar veel Polen woonden een belofte te doen waarmee hij hen over de streep kon trekken.
Twee jaar eerder had president Clinton de tussentijdse Congresverkiezingen verloren. Bob Dole, de kandidaat van de Republikeinen, verweet Clinton een slappe houding en een afwachtende houding bij de uitbreiding van de NAVO in de richting van Moskou.
Clinton hoopte nu ‘de Poolse stem’ binnen te halen waardoor een aantal cruciale ‘swingstates’ hem toe zouden kunnen vallen; door niet alleen het Poolse NAVO-lidmaatschap te beloven, maar er ook een jaartal bij te geven. En, als gezegd, hij hield woord.
‘Een dwaze beslissing, een glibberige helling’
Een half jaar na de speech in het Fisher Theater, Clinton was inmiddels herkozen, schreef columnist Thomas Friedman in The New York Times dat het besluit om de NAVO uit te breiden ‘een cynische poging [was] om stemmen te trekken van Poolse, Tsjechische en Hongaarse Amerikanen door hun moederland het NAVO-lidmaatschap te beloven. Die dwaze beslissing zet de NAVO op een glibberige helling naar wie weet waar…’
De rede in Detroit illustreert dat Poetin niet de enige leider is die andere redenen kan hebben om iets te doen dan de redenen die hij opgeeft. Hadden Oost-Europese landen dan geen lid moeten worden van de NAVO, om Russische gevoeligheden te ontzien?
Misschien niet, misschien waren er andere wegen denkbaar geweest. Zou dat Poetin hebben afgehouden van het binnenvallen van Oekraïne? Wellicht niet, want hij had immers een heel arsenaal aan al dan niet verzonnen voorwendsels om Oekraïne in zijn macht te brengen.
En nu?
Wordt Poetin daarmee de winnaar van de Oekraïne-oorlog? Waarschijnlijk wel, zeker op de korte termijn. Of hij daarmee ook slaagt in zijn grote doel – het herstel van het tsarenrijk – is een andere zaak.
Het kostte Poetin de afgelopen twintig jaar van tijd tot tijd al genoeg moeite om de macht in het eigen, kleinere Rusland van na 1991 vast te houden. Zou hem dat dan wel lukken in het grotere Rusland, dat de tsaren in eeuwen bij elkaar veroverden?
Misschien dat Poetin die constructie overleeft. Voor het overige maakt zo’n gigantische veelvolkerenstaat met minder dan de helft aan etnische Russen op den duur weinig kans, al helemaal als die het vrijwel uitsluitend van bodemschatten moet hebben. Het is tekenend dat zowel het rijk van de tsaren als dat van de bolsjewieken aan zichzelf ten onder ging.
Het lont naar het kruitvat
En het Westen dan, de Verenigde Staten, West-Europa? Een van de lessen van de geschiedenis was al, dat je een verslagen tegenstander niet nodeloos moet vernederen, omdat je die tegenstander dan de munitie verschaft voor een poging tot revanche. Die les is na de voor de Sovjet-Unie roemloze afloop van de Koude Oorlog onvoldoende ter harte genomen.
Had dan aan voormalige leden van het Warschau Pact – en zelfs voormalige republieken van de Sovjet-Unie – het lidmaatschap of het vooruitzicht op het lidmaatschap van de NAVO en de Europese Unie onthouden moeten worden? In een aantal gevallen misschien wel. Niet omdat hen het recht op gehoopte vooruitgang en democratie ontzegd moet worden, maar wel als je daarmee het lont naar het kruitvat brengt.
Is het Westen daarmee schuldig aan de Oekraïne-oorlog en in het algemeen aan de Grote Revanche van de cynische, nationalistische machtspoliticus Wladimir Poetin en zijn clan? Natuurlijk niet. Dat is alleen de dader zelf. Dat neemt niet weg dat het Westen, al was het met de beste bedoelingen, Poetin wel een deel van zijn wraakzuchtige voorwendsels verschafte.
Wat te doen?
Kan het Westen nu dan helemaal niets, behalve sancties waar Poetin c.s. niet erg van onder de indruk zijn, tenzij ze van zodanig gewicht zijn dat de schade voor West-Europa minstens zo groot is? Daar komt het waarschijnlijk op neer.
Het Rusland van Poetin, ook het grote Rusland dat hij terug wil, is van buitenaf minder maakbaar dan het in de tijden van de westerse hoogmoed na de Koude Oorlog leek. Behalve aanhoudende druk is nu vooral ook geduld, tact en kennis van land en volk nodig voor wie het goed voor heeft met de Oekraïners. Of met de Wit-Russen. Of met de Russen.
Syp Wynia schreef het boek ‘Tegen de onzin – kroniek van de Ruttejaren’. Dit boek is verkrijgbaar als paperback, als e-book en als luisterboek. Kijk HIER.
Meer over Oekraïne en de gebeurtenissen in dat land leest u hier.
Meer over Rusland en haar politiek vindt u hier.
Dit artikel over Rusland en Oekraïne verscheen eerder vandaag ook op Wynia’s week. De onafhankelijke journalistiek van Wynia’s Week wordt mogelijk gemaakt door de donateurs, hopelijk zorgt Wynia’s Week ook in 2022 weer voor scherpe analyses.WYNIA’s WEEK is helemaal gratis. Het zijn de donateurs die deze onafhankelijke journalistiek mogelijk maken. Wilt u dit journalistieke onderzoek steunen? Uw financiële bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. Doneren kan op verschillende manieren. Kijk HIER. Hartelijk dank!
Wynia’s Week zorgt ook in het nieuwe jaar voor ongefilterde, ongebonden journalistiek. Steunt u Wynia’s Week ook in 2022? Doneren kan HIER Hartelijk dank!
Maar naar wat voor rijk wil de EU dan. Het vierde rijk?
Oekraïne is historisch gezien een deel van het Russische hartland. Oekraïne gaat helemaal terug tot de Russische oerstaat Kievan Rus in de 10e eeuw, gesticht door de Rurikidische dynastie die zijn oorsprong vond bij de Zweedse Vikingen, en is altijd een deel geweest van, of nauw verbonden geweest met, de ononderbroken politieke entiteit die wij nu “Rusland” noemen, schrijft Johan Eddebo.
Zeker, er waren perioden waarin staatjes op het huidige Oekraïense grondgebied onafhankelijk waren van de formele Russische controle, bijvoorbeeld het Grootvorstendom Kiev stond een eeuw lang onder Litouwen, was een tijdlang een suzerein van de Gouden Horde, en er waren verschillende stammen die het huidige grondgebied bezetten in wat een nogal ingewikkelde geschiedenis is.
Wat nu Oekraïne is, was sinds de jaren 1000 echter nooit buiten de “Russische” hegemonie en cultuur en maakte sinds de 18e eeuw formeel deel uit van het Russische rijk.
Dit wil niet zeggen dat Rusland op het eerste gezicht “recht” heeft op het grondgebied in juridische of morele zin, mijn punt hier is alleen dat zij in veel opzichten nauw met elkaar verbonden zijn, en tot voor kort eigenlijk deel uitmaakten van dezelfde politieke entiteit.
HET BELANG VAN OEKRAÏNE VOOR DE RUSSISCHE VEILIGHEID
Oekraïne werd ongeveer 30 jaar geleden formeel onafhankelijk, in verband met de ontmanteling van de USSR. Strategisch gezien is Oekraïne onmisbaar voor de Russische veiligheid.
Eén aspect daarvan is het Zwarte-Zeegebied en de Krim, waarvan het belang de hoofdreden was voor de Krimoorlog van Florence Nightingale in de jaren 1800.
Sebastopol is sinds 1783 Ruslands voornaamste warmwaterhaven (wat betekent dat zij het hele jaar door bruikbaar is) en is de enige weg voor machtsprojectie via de Middellandse Zee, die de enige werkelijk levensvatbare toegang tot het Midden-Oosten biedt, alsmede tot de Zuid-Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan.
De Krim verschaft Rusland ook operationele capaciteit in de onmiddellijke omgeving, bijvoorbeeld voor regionaal troepentransport en bescherming van zijn belangrijke handelsroutes door de Zwarte Zee, en is van vitaal belang voor Ruslands strategische verdedigingscapaciteiten van de hele zuidflank.
Lees hier meer.
Hoewel niet geheel weerloos, zou Rusland zeer kwetsbaar zijn als het alleen al de Krim zou verliezen.
Bovendien is Oekraïne als zodanig ook om een aantal andere redenen geostrategisch van vitaal belang. Het was de op één na belangrijkste Socialistische Sovjetrepubliek, niet alleen vanwege zijn hulpbronnen, bevolking en productiecapaciteiten, maar ook omdat het in feite op een steenworp afstand ligt van het hart van Rusland. Neem Oekraïne in en houd het in handen, dan kunt u zo Moskou binnenmarcheren. Of het uithongeren.
Zoek ter vergelijking de Franse, Zweedse en Duitse invasies van Rusland maar eens op. Zweden werd bij Poltava verpletterd, Napoleon slaagde erin Moskou tot de grond toe af te branden, maar moest zich terugtrekken. Hitler echter nam Oekraïne in bij het begin van Operatie Barbarossa en richtte er nogal wat schade aan. De Oekraïense SSR was die gele bol aan de linkerkant:
Klik om te vergroten
Vandaag de dag is een belangrijk aspect van de situatie het feit dat het meeste gas dat Rusland uitvoert, via het Oekraïense netwerk gaat. Dit vormt een belangrijk deel van het Russische handelsoverschot, en het feit dat Europa op zijn beurt aantoonbaar afhankelijk is van deze grondstofstroom is ook een belangrijke achtergrondfactor.
Toch doemt zoals altijd de aardolie op de achtergrond op.
Rusland exporteert bijna evenveel als Saoedi-Arabië en is de tweede grootste producent ter wereld. Bovendien zijn zijn reserves meer onontgonnen dan die van bijna alle andere belangrijke producenten, en verschaft het toegang tot aardolie tegen een hogere EROI dan waar ook ter wereld.
Oekraïense president Zelenski beveelt algemene mobilisatie, verbiedt mannen van 18 tot 60 jaar het land te verlaten
Ik heb elders over de situatie van de hulpbronnen geschreven, maar om het samen te vatten, het Westen heeft onbelemmerde toegang tot deze aardolie nodig, althans op middellange termijn, anders is het een sitting duck, niet in staat om onmiddellijk verval af te wenden.
VANDAAG DE DAG
In principe is Oekraïne al een doelwit van het Westen voor “regime change” sinds tenminste de “Oranje Revolutie” van 2004, die een creatie was van de NGO’s en de Westerse inlichtingendienst, en waarbij de pro-Russische Victor Janoekovitsj werd afgezet.
De daaropvolgende regering Timosjenko privatiseerde de staatsbezittingen en steunde luidkeels het NAVO-lidmaatschap om “Oekraïne te beschermen tegen Russische agressie”.
Het ging een tijdje heen en weer met Janoekovitsj als oppositieleider, waarna hij in 2010 tot president werd verkozen en een hoofdrol speelde in de vorming van de twee volgende regeringen.
Dan komen we natuurlijk uit bij de door de VS gesteunde staatsgreep in 2014, de “Revolutie van Waardigheid”, volgens Wikipedia. Het doel van deze staatsgreep was Oekraïne in de EU op te nemen, waardoor het indirect een aanwinst van de NAVO zou worden, en natuurlijk zijn nut als Russische markt te verminderen.
Toen Janoekovitsj, eind 2013 of begin 2014, de deur naar deze integratie leek te sluiten door middel van een overeenkomst met Rusland, werd Oekraïne “gecoupeerd”, zijn regering omvergeworpen, en een gewapende opstand werd door het Westen aangezwengeld en gesteund.
Gezien de achtergrondfactoren had het Westen natuurlijk weinig andere opties. Vooral in verband met de pogingen van Rusland om een Euraziatische Unie tot stand te brengen, waarvan Oekraïne van fundamenteel belang zou zijn, om de hegemonie van het Westen uit te dagen, om gemeenschappelijke energiemarkten tot stand te brengen, die de petrodollar gemakkelijk de das om zouden kunnen doen.
Na de staatsgreep reageerde Rusland door zijn bezittingen op de Krim veilig te stellen door de afscheiding te steunen, en tot op zekere hoogte ook die van Luhansk en Donetsk, die tot voor enkele dagen geleden nog niet formeel door Rusland erkend waren. Dit luidde de achtjarige oorlog in Donbas in tussen de Oekraïense regering en de afscheidingsbewegingen.
In een vroeg stadium werden de Minsk akkoorden geïmplementeerd, met het doel een staakt-het-vuren in te stellen en Luhansk & Donetsk weer in Oekraïne op te nemen, en hen een zekere mate van autonomie te geven.
Deze werden ondertekend, maar nooit volledig uitgevoerd, en volgens de Russische regering steeds meer geschonden door een langzaam ineenstortende Oekraïense staat, die gereduceerd is tot een kolonie met een marionettenregime, waarbij ook een toename van aanvallen op de burgerbevolking van de semi-onafhankelijke regio’s gemeld wordt.
Hier volgt de kern van het perspectief van het Kremlin op de huidige situatie:
In maart 2021 werd in Oekraïne een nieuwe militaire strategie goedgekeurd. Dit document is bijna geheel gewijd aan een confrontatie met Rusland en stelt zich ten doel buitenlandse staten te betrekken bij een conflict met ons land. De strategie bepaalt de organisatie van wat kan worden omschreven als een terroristische ondergrondse beweging op de Russische Krim en in Donbass.
Zij geeft ook de contouren aan van een mogelijke oorlog, die volgens de Kievse strategen zou moeten eindigen “met de hulp van de internationale gemeenschap op gunstige voorwaarden voor Oekraïne,” en ook – luistert u goed – “met buitenlandse militaire steun in de geopolitieke confrontatie met de Russische Federatie.” In feite is dit niets anders dan de voorbereiding van vijandelijkheden tegen ons land, Rusland.
Zoals bekend is vandaag al verklaard dat Oekraïne van plan is zijn eigen kernwapens te maken, en dat is niet alleen maar opschepperij. Oekraïne beschikt over de in de Sovjettijd gecreëerde nucleaire technologieën en over overbrengingsmiddelen voor dergelijke wapens, waaronder vliegtuigen, en ook over de door de Sovjet-Unie ontworpen Tochka-U tactische precisieraketten met een bereik van meer dan 100 kilometer. Maar zij kunnen meer; het is slechts een kwestie van tijd. De grondslagen daarvoor hebben zij al sinds de Sovjettijd.
Met andere woorden, het zal voor Oekraïne veel gemakkelijker zijn om tactische kernwapens te verwerven dan voor sommige andere staten, die ik hier niet zal noemen, die dergelijk onderzoek doen, vooral als Kiev buitenlandse technologische steun krijgt. Ook dit kunnen wij niet uitsluiten.
Als Oekraïne massavernietigingswapens in handen krijgt, zal de situatie in de wereld en in Europa drastisch veranderen, vooral voor ons, voor Rusland. Wij kunnen niet anders dan op dit reële gevaar reageren, temeer daar, nogmaals, de westerse beschermheren van Oekraïne het land kunnen helpen om deze wapens te verwerven en zo een nieuwe bedreiging voor ons land te creëren. Wij zien hoe hardnekkig het regime in Kiev met wapens wordt volgepompt.
Sinds 2014 hebben de Verenigde Staten alleen al miljarden dollars voor dit doel uitgegeven, onder meer voor de levering van wapens en uitrusting en de opleiding van specialisten. De laatste maanden is er een voortdurende stroom van westerse wapens naar Oekraïne, ostentatief, terwijl de hele wereld toekijkt. Buitenlandse adviseurs houden toezicht op de activiteiten van de Oekraïense strijdkrachten en speciale diensten en wij zijn ons daar terdege van bewust.
De afgelopen jaren zijn militaire contingenten van de NAVO-landen bijna voortdurend op Oekraïens grondgebied aanwezig geweest, onder het voorwendsel van oefeningen. Het Oekraïense troepencontrolesysteem is reeds in de NAVO geïntegreerd. Dit betekent dat het NAVO-hoofdkwartier directe bevelen kan geven aan de Oekraïense strijdkrachten, zelfs aan hun afzonderlijke eenheden en eskaders.
De Verenigde Staten en de NAVO zijn begonnen met een onvoorzichtige ontwikkeling van het Oekraïense grondgebied als een theater van mogelijke militaire operaties. Hun regelmatige gezamenlijke oefeningen zijn duidelijk anti-Russisch. Alleen al vorig jaar waren er meer dan 23.000 manschappen en meer dan duizend eenheden hardware bij betrokken.
Er is reeds een wet aangenomen die het mogelijk maakt dat buitenlandse troepen in 2022 naar Oekraïne komen om deel te nemen aan multinationale oefeningen. Begrijpelijkerwijs gaat het hier in de eerste plaats om NAVO-troepen. Dit jaar zijn er minstens tien van deze gezamenlijke oefeningen gepland.
Het is duidelijk dat dergelijke ondernemingen bedoeld zijn als dekmantel voor een snelle opbouw van de militaire groep van de NAVO op Oekraïens grondgebied. Dit geldt des te meer omdat het met hulp van de VS opgewaardeerde netwerk van vliegvelden in Borispol, Ivano-Frankovsk, Chuguyev en Odessa, om er maar een paar te noemen, in staat is om in zeer korte tijd legereenheden over te brengen. Het luchtruim van Oekraïne staat open voor vluchten van Amerikaanse strategische en verkenningsvliegtuigen en drones die boven Russisch grondgebied surveilleren.
Dit alles heeft uiteindelijk geleid tot een Russisch ultimatum, gesteld in december 2021, met betrekking tot de in het citaat hierboven genoemde veiligheidskwesties, en tot de instemming van de NAVO om af te zien van formele expansie, in het gelinkte Guardian-artikel aangeduid als “agressieve voorstellen”.
Nord Stream terwijl Poetin Donbass een reddingslijn toewerpt
Op 30 november 2021 verklaarde president Poetin dat een uitbreiding van de aanwezigheid van de NAVO in Oekraïne, met name de plaatsing van lange-afstandsraketten die Moskou kunnen treffen of raketafweersystemen die vergelijkbaar zijn met die in Roemenië en Polen, voor het Kremlin een “rode lijn”-kwestie zou zijn.
Hij zei dat deze raketafweersystemen kunnen worden omgebouwd tot lanceerinstallaties van offensieve Tomahawk lange-afstandskruisraketten.
Volgens Poetin “zal, indien op het grondgebied van Oekraïne een of ander aanvalssysteem verschijnt, de vluchttijd naar Moskou zeven tot tien minuten bedragen, en vijf minuten in het geval dat een hypersonisch wapen wordt ingezet.”
Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, verklaarde: “Het zijn alleen Oekraïne en 30 NAVO-bondgenoten die beslissen wanneer Oekraïne klaar is om lid te worden van de NAVO. Rusland heeft geen veto, Rusland heeft geen inspraak, en Rusland heeft niet het recht om een invloedssfeer op te richten om te proberen hun buren te controleren.” (Wikipedia)
The Saker geeft een ander perspectief:
Rusland heeft de NAVO beleefd verzocht om zich vanaf 1997 te beperken tot de plaats waar het gevestigd is, en zich buiten het voormalige gebied van het Warschaupact te houden. Dit om zich te houden aan de beloften die de Verenigde Staten aan de Sovjet-Unie gedaan hadden toen de Sovjets ermee instemden het Warschaupact op te heffen. Zowel de Verenigde Staten als de NAVO reageerden afwijzend op het initiatief, maar stemden ermee in om in de week van 11-14 januari 2022 onderhandelingen met Rusland te voeren. – The Saker, The Not Ultimatum 14/1/2022
Dit ultimatum werd uiteindelijk (voorspelbaar) afgewezen:
CNN: Enorme Explosie boven Kiev was Russen die Oekraïense Luchtmacht Su-27 neerschoten (Video)
Wat gevolgd werd door een escalatie van Oekraïense/NAVO-zijde in de Donbas-oorlog, waarna Rusland de afgescheiden republieken formeel erkende en met beide verdragen ondertekende voor samenwerking.
Nadat deze formele erkenning door de Doema was bekrachtigd, stelde de Russische regering een ultimatum aan Kiev om de agressie tegen de pas erkende republieken te staken, het NAVO-lidmaatschap af te zweren, en te demilitariseren. De functionarissen van de DNR en de LNR eisten eveneens de evacuatie van de Oekraïense troepen uit hun respectieve gebieden.
Toen Kiev onvermijdelijk weigerde, begon Rusland de huidige militaire operatie tegen Oekraïne.
WAT IS HET VOLGENDE?
De Oekraïense defensiecapaciteiten schijnen na anderhalve dag oorlog min of meer geneutraliseerd te zijn. De luchtmacht en de marine zijn in principe uitgeschakeld, evenals de luchtverdediging, waardoor wat er nog over is van de grondtroepen zonder steun is, en waarschijnlijk zeer weinig samenhang vertoont.
Kiev is omsingeld en staat op het punt te vallen, evenals vele grote steden en bevolkingscentra. De Oekraïense verdediging zal waarschijnlijk in dagen omsingeld zijn, wat hopelijk enige mogelijkheid van een kort conflict inhoudt.
Maar in werkelijkheid zullen we waarschijnlijk iets zien dat doet denken aan de nasleep van de oorlog in Irak. Rusland zal waarschijnlijk korte metten maken met de geregelde strijdkrachten en een regimewisseling teweegbrengen, zeker, maar het lijkt bijna onvermijdelijk dat wat er dan van Oekraïne overblijft, te maken zal krijgen met een langdurig conflict tegen een achtergebleven opstand die door de NAVO gesteund wordt.
Inderdaad, zoals Pål Steigan over het overkoepelende conflict zegt, en waar ik het in het licht van de situatie van de hulpbronnen en de algemene toestand van de wereldeconomie mee eens moet zijn:
“Deze oorlog zal pas ophouden als Rusland veroverd en verdeeld is, of een einde heeft gemaakt aan het offensief van de VS.”
In dit eerste hete conflict van de Great Reset zien wij de eerste openlijke uitdaging aan de westerse hegemonie in generaties. Maar het belangrijkste aspect van het conflict zal zich waarschijnlijk op economisch gebied afspelen. Hoe lang bijvoorbeeld zal een energie-arm Europa steun blijven geven aan de prioriteiten van het buitenlands beleid van de VS?
Kijken in het hoofd van Poetin; een blijkbaar hartstikke leuke hobby waarbij je niet kunt verliezen. Want als je er telkens naast zit komt dat door de onberekenbaarheid van de man, die tegelijkertijd in staat is op meerdere borden tegelijk schaak kan spelen.
In 2015 waarschuwde John J. Mearsheimer, the R. Wendell Harrison Distinguished Service Professor in Political Science al voor de rampzalige gevolgen van het westerse beleid t.a.v. Oekraïne. Voor wie wat wil leren over het land , de omstandigheden en de opeenstapeling van domme keuzes is zijn lezing zeer de moeite.
https://youtu.be/JrMiSQAGOS4
De nato heeft in zijn hoedanigheid als nb defensief bondgenootschap zich jarenlang alleen op provoceren van Rusland toegelegd ….en putin geen andere keuze gelaten.
@willie.Goed verhaal ,dank.
Het probleem is dat dit een leuk artikel is, echter vol met de grootst mogelijke kolder.
Poetin wil het tsarenrijk helemaal niet herstellen. In zoals Rusland nu is, heeft hij zijn handen al vol om alle fracties in de hand en tevreden te houden.
Poetin is n dictator, met wel 1 bij de gratie van die fracties. Als het moet is hij morgen weg.
En dit gedeelte willen jullie maar niet begrijpen.
Wat poetin nu doet word gesteund door de grote meerderheid in Rusland zelf. Poetin vreest ook geen democratie. Wat jullie maar niet willen begrijpen is dat Rusland geen democratie aan kan. Omdat je binnen n paar maand in dezelfde situatie zit als in tijd voor putin, maar dan het land in tientallen stukken uiteen gaat vallen met tientallen erhnische oorlogen. Terwijl het westen het land zelf gaat leegroven.
Wat hij vreest is de navo en het geld van George soros en de eu, die al bezig waren in Rusland te investeren en een revolutie te organiseren. Poetin kon daar nog net op tijd ingrijpen. Ook daar werden nazi’s als navalny gefinancierd
Wat jullie weigeren te begrijpen is dat er al jarenlang , van de zwarte zee tot de baltische zee , langs de hele Russische grens 3x dagelijks de Amerikaanse drones en spionage vliegtuigen vliegen. Deze kijken 400 kilometer ver Rusland in. Tot moskou dus, plus Dat de eu en navo in Georgië, wit Rusland, kazachstan , Rusland een mislukte revolutie hebben proberen op te zetten, en in de Oekraïne een geslaagde.
Het is in dit licht dat je het moet bekijken. De navo had bijna de krim in handen gekregen, Ruslands enige warm waterhaven en met n stad nog gebouwd door Catherina de grote
En jullie komen iedere keer met dit domme getetter van hierboven. Poetin zegt wat hij doet, en doet wat hij zegt. Geloof de man zijn woorden nu maar.
Het probleem was echt het regime in kyiv aangestuurd door het westen, En alles wat poetin daarover zei. Iedereen weet wat poetin zegt klopt, ook over de nazi’s , de eu heeft er namelijk zelf rapporten over geschreven.
En poetin heeft 8 jaar lang met kyiv een diplomatieke oplossing proberen te zoeken om de Minsk verdragen actief te laten worden.
Onder leiding van het westen heeft de Oekraïne geweigerd om ook maar 1 artikel uit de Minsk verdragen uit te voeren. Dat lees je juist. Niet 1 artikel uit de Minsk verdragen.
Rusland heeft hiermee 8 jaar lang geduld gehad, terwijl het zag hoe get oekrainse leger werd opgeleid door de navo, en gruwelijkheden beging in de donbass regio. Terwijl het westen wegkeek. Het zag dat het oekraibse leger steeds moderner werd, en de druk op de afvallige gebieden steeds verder opvoerde, en steeds dreigender taal uitslieg. Hierin was een oekraunse luchtaanval met een navo drone de bekende druppel die de emmer deed overlopen
poetin reageerde dus.
En nu heeft hij eerst een leger rondom de Oekraïne samen getrokken. Toen is hij weer met de oekraine, Duitsland en Frankrijk gaan praten over de Minsk akkoorden, dat na 9 uur lange gesprekken weer mislukte.
Tegelijkertijd heeft poetin bij het westen n aantal eisen op tafel gelegd , ook dat werd in het westen weg gelachen en niet serieus genomen.
Toen de eu ook nog eens het lef had om te reageren namens alle landen, terwijl poetin 37 landen individueel had aangeschreven omdat hij de eu erbijten wilde houden
Barste in het Kremlin de bom
En het gaat niet stoppen met de oekraine. Als ze daar klaar zijn volgen de baltische staten en volgen de raket basissen in Polen, Bulgarije en Roemenië.
En je kunt het nu weer weg lachen, maar dan zit he binnenkort wel met wereld oorlog 3.
Op dit moment word Rusland gesteund door de grootste landen ter wereld. Niet in alles, niet per se de oorlog, maar wel in zijn visie op het westen en de navo.
Ik waarschuw jullie, kom van dat podium af, houd op met het onzinnige getetter over tsaren , want voor je het weet ben je alles kwijt, en staat Europa in brand.
Het noodlot sloeg bijna toe in Kiev, toen een groot voertuig op tanksporen over een kleine burgerauto reed met daarin een oudere Oekraïense man. Wonder boven wonder overleefde de bestuurder het, ondanks dat zijn hele auto werd verpletterd en vernield.
Hoewel veel reguliere mediabronnen dit snel meldden als een gewelddadige Russische soldaat die vreedzame burgers probeerde te vermoorden, waren veel goed geïnformeerde internetgebruikers er snel bij om erop te wijzen dat het voertuig eigenlijk een Oekraïens leger 9K35 Strela-10 Surface-to-Air Missile-systeem was.
Snap goed dat de voormalige zgn. communistische Oostbloklanden niet zitten te wachten op weer Russische inmenging / overheersing. Ze hebben niet voor niets zelf gekozen voor ‘Het Westen’ na een periode van onderdrukking, op elke straathoek een verklikker, strafkampen etc. Tuurlijk het min / meer democratische Westen is ook niet het paradijs op aarde. Maar het heeft / HAD wel een klimaat van vrijheid waar nog altijd miljoenen van dromen, naar verlangen. ‘It has been said that democracy is the worst form of government, exept all the others that have been tried’!! (Churchill)
Naar nu blijkt heeft de VS talrijke Biolabs in Oekraïne, mede daardoor heeft Poetin besloten die te elimineren.
Ook Wynia slaat de plank gigantisch mis en kletst uit zijn nek zoals van de vaderlandse journalistiek te verwachten is.
https://www.ninefornews.nl/het-pentagon-wil-niet-dat-je-deze-documenten-over-biolabs-in-oekraine-ziet/
Te midden van een intens conflict dat voortduurt, zijn de regering van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky en de regering van de Russische president Vladimir Poetin in onderhandeling voor een ontmoeting. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken wil echter niet dat Zelensky en Poetin onderhandelen over een einde aan de vijandelijkheden…
Hij is niet meer de baas over zijn eigen land maar Amerika.
Helaas voor Zelensky zou een einde aan de gevechten tegen de belangen van de regering-Biden zijn. Om het punt te benadrukken, wil het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken niet dat Zelensky en Poetin elkaar ontmoeten. De regering-Biden brengt een zeer veelzeggende boodschap over, vanuit hun perspectief, door te zeggen dat alleen de Verenigde Staten namens Oekraïne met Rusland mogen onderhandelen. Zelensky moet erbuiten blijven…
… De arrogantie en controlerende houding van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken vertelt ons alles wat we echt moeten weten.
De regering-Biden heeft deze crisis tussen Rusland en Oekraïne voor een handig doel gecreëerd, en het Witte Huis is niet van plan om Zelensky het te laten verpesten en vrede te creëren.
De VS willen dat president Zelensky Oekraïne verlaat, zodat het ministerie van Buitenlandse Zaken de volledige controle over het verhaal kan nemen. Zelensky weigert te vertrekken.
@willie
Totdat de nucleare wapens vliegen. En dat duurt niet lang meer.
Alle economisch, diplomatieke betrekkingen met Rusland zijn voorbij. En ik verwacht dat Rusland in de komende dagen eerst de oorlogs economie zal gaan activeren.
Poetin maakt eerst de Oekraïne af. Daarna worden verdediging linies op de donbass opgericht , en hetzelfde in wit Rusland. , daarna word het leger opnieuw ingedeeld, aangevuld. De Russische mobilisatie van 3 miljoen man is al begonnen.
En dat zullen er meer worden.
De great reset is nu echt begonnen mensen.
Rusland gaatvals eerste gas en olie naar Europa en Amerika afsluiten. Benzine gas en voedselprijzen zullen verdriedubbelen. Grote delen van onze economie gaan stil komen te liggen.
Geniet van de laatste paar vredige weken op deze aarde, want al snel zullen we slechts overleven in de hel op aarde.
Het eind station is bereikt.
En wat mij persoonlijk betreft. Deze veteraan overweegt naar donetsk te gaan en zich daar bij een para militaire eenheid aan te sluiten.
Liever dat dan me te laten mobiliseren en te vechten tegen Rusland voor dat corrupte Schijtland de Oekraïne, voor de vuile nazi’ s daar.
Mij niet gezien. Ik sterf liever met n wapen in de hand vechtend tegen de neo liberale waanzin van klachten schabb
Geestig! Reaguurders die altijd de mond vol hebben over vrijheid hebben nu een mond vol heerlijke stoere mannenpap van een dictator. En ze slikken het door.
En ik wens meneertje vos een fijne vakantie. Ik hoop wel dat hij liefhebbende familieleden heeft die hem een beetje in de gaten houden.
Dat idee van het tsjarenrijk is oubollig en eigenlijk is de konstructie EU dat ook.
Dit soort nieuwsmensen lopen achter door hun tunnelvisie.
Syp heeft daar wel vaker last van.
Heb het vermoeden dat zijn klok de klepel mist.
Trouwens heb genoten van jullie commentaren met name van Willie en Bas.
Dit zien we niet in de media.
https://odysee.com/@devrijeomroep:6/oorlogsverslag-uit-donetsk:0
Ezel 27 februari 2022 om 07:01
Ja het westen heeft al heel wat dictators de laatste jaren met kanonvuur opgeruimd. Het is nu een en al rust en welvaart in die landen.
Maar goed ze drinken daar nog wel uit plastic rietjes..
Ezel misschien hier na kijken.
https://www.kla.tv/4495
Wat objectieve tijd kan geen kwaad.
Je kan natuurlijk ook alleen de Nederlandse media kijken. Maar dan ben je een ezel.
Kan geen kwaad om eens iets van wat meer kanten te bekijken.
Ik ben voor niemand maar wel om eens iets van twee kanten te bekijken.
Dir artikel van Syp Wynia herhaalt alleen eenzijdige platitudes uit de “Westerse” koker.
Alle argumenten, oficiele diplomatieke toezeggingen, en belangrijke documenten van conferenties, laat hij weg.
Kortom : o.a. :
– Oekraïne als bakermat van Rusland
– Toezeggingen V.S. : BuZa James baker, DU : B.k. Kohl en BiZa Genscher,
om de naaste niet oostwaarts uit te breiden
– Afspraken Budapest, 1994
– Afspraken Minsk 1 en 2 , 2014/15.
VoL-typo’s :
“naaste” = Nato
BuZa James Baker
BuZa Genscher
Helemaal eens met Willy. Met de actie van Poetin en de (zeer voorzichtige instemming van China), is de ontmanteling van de Westerse (= Amerikaanse) wereldhegemonie begonnen.
Het geleuter van de politici in het Westen inzake Rusland is nauwelijks meer te verdragen. Dat komt door de democratie (volgens Plato en Aristoteles een ontaardingsverschijnsel). Want door dat inferieure beslissysteem kunnen allerlei lichtgewichten aan de top van het bestuur komen die zich opeens niet meer de agressie van de NAVO/VS herinneren tegen Kosovo, Irak en Libie. En sinds enkele decennia ook tegen Rusland met het opschuiven van de NAVO en het plaatsen van antiballistische raketschilden in Polen en Roemenie.
Msm Ezel hoopt altijd nog op een promotie tot msm trekpaard .
Ik ga onmiddellijk het russische nieuws volgen… aha, ze brengen democratie en verdrijven de eu nazis!
Zoals al voorgangers hebben duidelijk gemaakt, rammelt het artikel van Wynia omdat op basis van stereotypen en onbewezen aannames conclusies worden getrokken over de beweegreden van Poetin. Het is hem niet aan te rekenen dat hij Russen niet begrijpt ook Churchill Churchill had er moeite mee ‘ze’ te begrijpen (vgl ‘a riddle, wrapped in a mystery, inside an enigma’). Maar eigenlijk gaat het om perspectief nemen, hoeft overigens niet per se met empathie gepaard te gaan. Hoe zou je je voelen als een machtig militair bondgenootschap zich steeds meer in de buurt van jouw landsgrens (i.e. ‘comfort zone’) komt? Nucleair geladen raketten op een paar minuten afstand van Moskou – een schrikbeeld voor iedere Rus. Soevereine staten mogen best vragen om lidmaatschap van de NAVO, wat nog geen verplichting tot honorering van zo’n verzoek inhoudt. Neutraliteit is al jaren werkbaar zoals Oostenrijk en Finland laten zien.
Door nu Poetin in westerse kringen te diagnosticeren als psychisch onberekenbaar persoon, hoeft het Westen de Russische veiligheidsverzoeken niet serieus te nemen zoals uit het antwoord van de NAVO blijkt.
“Is het Westen daarmee schuldig aan de Oekraïne-oorlog en in het algemeen aan de Grote Revanche van de cynische, nationalistische machtspoliticus Wladimir Poetin en zijn clan? Natuurlijk niet. ”
Syp Wynia klinkt meer Amerikaans dan Nederlands. Op Amerikaanse wijze verdeelt hij de wereld in links en rechts. Net als de marxisten die belangrijke gebeurtenissen vanuit een smal marxistisch prisma observeren, is zijn analyse uitsluitend gebaseerd op zijn rechtse wereldbeeld. Dat maakt zijn analyse zwak en onnodig bevooroordeeld.
EU landen leveren gevechtsvliegtuigen aan Oekraine.
Waar zijn die 2 van ons laatst gebruikt tegen Syrie?
Staat niet bij welke landen die vliegtuigen leveren.
Borrell: EU-landen bereid Oekraïne gevechtsvliegtuigen te leveren
ANP 8 uur geleden
Syp heeft misschien deels gelijk dat Putin/Rusland niet zit te wachten op een expansie van de westerse waarden.
Maar ik ook niet. Woke, LGBT etc, vernietiging van het normale gezin, racial equity, ‘toxic masculinity’ , kinderen al laten ombouwen tot een ander geslacht, doen alsof rasvermenging goed is, vernietiging van eigen denken, genocide tegen blanken om maar eens wat voorbeelden te noemen zijn geen waardes waar een zinnig mens op zit te wachten.
Wat betreft dictators; dan kunnen we het ook hebben over Biden, Trudeau, Macron of wat dat betreft Rutte. Allemaal bereid om te knielen voor brullende negers die plunderen en dan weg te kijken en bereid zijn met grof geweld hun eigen bevolking te onderdrukken als die vreedzaam protesteren voor hun vrijheden. Of Schwab die helemaal niks opheeft met vrijheden.