Erfeniskwesties – zeker als er wordt geërfd van jonge mensen – zijn altijd naar. Moet de rechtspraak dan liever bemiddelen? Doe niet zo mal!

Van recht weet ik niet meer dan dat alle bananen binnen mijn blikveld van mij zijn. Rechtspraak daarover doe ik zelf: wie ze hebben wil kan een dreun krijgen, er hééééél lief om vragen (hè dames?) of met zijn vuisten bewijzen dat ze eigenlijk van hem zijn. Verder doe ik geen concessies: mijn weten zijn duidelijk, en wie het anders wil spreek ik dan wel weer.

Die mentaliteit zouden rechters wat meer moeten hebben (niet over mijn bananen, natuurlijk!). Dan was over deze kwestie nooit een hoger beroep ingesteld:

De nabestaanden van de man die op huwelijksreis kort na zijn vrouw stierf krijgen de volledige erfenis. De familie van de overleden bruid krijgt niets. Dat heeft het gerechtshof in Den Haag in hoger beroep besloten.

Hè, gatver, Bokito! Wat heb je nu weer uitgezocht? “Een wijze les” mompelde ik somber:

De 31-jarige man en 28-jarige vrouw uit Voorburg overleden vier jaar geleden op dezelfde dag tijdens hun huwelijksreis in de Dominicaanse Republiek. Ze kwamen door een voedselvergiftiging om het leven. Het pasgetrouwde stel had geen kinderen en geen testament.

Dit is een simpel verhaal, zo veel dacht ik er ook nog wel an te weten. De langstlevende erft alles, mits met zekerheid kan worden vastgesteld dat dat verschil in tijd voldoende significant was. Daarmee bedoel ik dat als je samen van een klip springt, het niet de bedoeling is dat iemand onderaan die klip met een stopwatch gaat meten wie het eerst beneden was, en wie als laatste crepeerde. Maar het verhaal suggereert dat er veel geld verbonden was met deze zaak, en dat de rechtbank dat had meegewogen bij haar eerdere beslissing waartegen vandaag het beroep werd gewezen.

Vorig jaar oordeelde de rechtbank in Den Haag dat de erfenis verdeeld zou worden over beide families, omdat het ging om een “een zeer uitzonderlijke situatie”. Er werd dus een uitzondering gemaakt in de regels van het erfrecht. De moeder van de bruidegom ging echter in hoger beroep.

En het hof kwam met een uitspraak die de hele Nederlandse juridische wereld zich maar beter in de oren kan knopen:

Het gerechtshof heeft de uitspraak van de rechtbank ongedaan gemaakt. “De rechter moet terughoudend zijn bij het niet toepassen van het erfrecht zoals beschreven in het Burgerlijk Wetboek.”

Het stukje gaat bij de NOS nog verder, maar laat ik dat kort samenvatten: regels zijn regels.

En dat is iets waaraan onze moderne rechtspraak zich tegenwoordig veel te weinig houdt. Vandaar dat orenknopen waar ik toe adviseerde. Heel bevredigend dit; ik nam nog een banaan.

Dat brengt mij tevens tot de moraal van dit verhaal: ga niet – nooit – op huwelijksreis. Zeker niet naar Ivoorkust.

---

Meer over de kronkelingen van de rechtspraak vindt u op Veren of Lood hier.