Als je geschiedenis en politieke agitatie naast elkaar legt kom je tot pijnlijke conclusies over de moderne deugmens en hun racisme-obsessie.

Er is veel waar de moderne Deugmens zich niet van bewust is en eigenlijk ook niet wil zijn, omdat het in gaat tegen het eigen wereldbeeld. Zoals dat racisme alleen slecht is als het een gevolg is van vooral mannelijk, maar in ieder geval wit denken. Dat dat racisme bij uitnemendheid (racisme is juist immers de selectiviteit van onderscheid) is? Hè bah, nee! Als je het daarover hebben wilt beschouwt de deugbrigade je al als racistisch. Ze kunnen ook moeilijk anders, want de gegevens zijn te pijnlijk om gewoon te negeren.

Dat het daarmee eenvoudig een politiek stukje gereedschap is om anderen tot zwijgen te brengen, valt nog moeilijk te ontkennen, maar dergelijke gesofisticeerde redenaties zijn niets voor de kleurgevoelige Deugmens. Herinnert u zich nog dat de Nederlandse Dafne Schippers een rijzende ster werd op het koninginnennummer van de atletiek, de 100 meter sprint? De achterdocht van de (Zwarte) Amerikaanse sprinters was bijna voelbaar, en zelfs de Nederlandse sportpers had er enig besmuikt plezier om. In een breder kader werd het natuurlijk niet geplaatst – het moet de opiniemakers in Hilversum niet tè veel pijn gaan doen.

Eenzelfde soort probleem zie je terug in pornofilms etc. Internet staat vol met pornofilms, en daarin enige ordening brengen is voor de liefhebbers een zowel logische als natuurlijke stap. Dat de Deugfeministen onder de Nederlandse opiniemaaksters nooit porno kijken wil ik best van ze aannemen. Hoe anders te verklaren dat je nooit hoort protesteren tegen het verschijnsel BBC (Nee, niet de Britse omroep, beste braverds)? De ironie is dat dit een categorie is die ‘witte’ mannen niet vermag te beroeren – tenzij ze homoseksueel zijn. De BBC is de Big Black Cock, dat mythische orgaan dat alle zwarte mannen wordt toegeschreven, en dat naar onderzoek heeft uitgewezen in die groep inderdaad vaker dan gemiddeld voorkomt. Desondanks: ook al heeft het voor de belangstellenden een positieve connotatie, is dit geen onderscheid met een racistisch tintje? Past het niet te goed in de fantasiewereld van vrouwen met een masochistische inslag, te worden overweldigd door een grote zwarte hunk? De aantrekkingskracht tussen de seksen van verschillende rassen (oeps, fout woord!!) is ook al zoiets waarover niets gezegd mag worden.

Vooral niet als daar een politiek geladen punt mee kan worden gemaakt. Zo is het overgrote deel van het discours van de Deugmens op dit vlak (tarief)waardenvrij geïmporteerd uit de USA. Anders gezegd: men kakelt gewoon Amerikaanse progressieven na. En die progressieven zijn altijd Democraten, per definitie. Dus die schermen Democratische pijnpunten af. Laten we er daar eens wat van onder de loep nemen. Te beginnen met de Klu Klux Klan.

Het is pijnlijk, en de Democraten ontkennen het uit alle macht, maar de Klan was van oorsprong een Democratisch gezelschap. Dat had ook een logische geschiedenis. De Amerikaanse Burgeroorlog was ook een oorlog waarbij de politieke partijen deels over het slavernijvraagstuk scheurden. De Republikeinen – onder Abraham Lincoln(!) – waren in meerderheid voor afschaffing van de slavernij, de Democraten in meerderheid tegen. Want de machtsbasis van de Democraten waren de Zuidelijke Staten. Na afloop van de Burgeroorlog bleef die partijpolitieke scheiding nog lang door etteren, tot ver in de 20e eeuw zelfs. Pas de doorbraak van Ronald Reagan in de Zuidelijke Staten in 1980 beëindigde dit mechanisme. Hierover zul je de Democraten nooit horen – de partij heeft het tegenwoordig al zo moeilijk in het zuiden van de USA.

Maar het kan natuurlijk altijd erger.

De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (hèt beroemdste Amerikaanse document) werd in hoofdzaak geschreven door één man: Thomas Jefferson (1743-1826) uit Virginia. Hij werd ook de 2e president van de USA en is nog steeds een Democratisch icoon van ongewone statuur – de historische Kennedy zeg maar. Zijn reputatie is onaantastbaar. Dat was maar goed ook, toen men recent allerlei standbeelden begon om te halen van zuidelijke generaals uit de Burgeroorlog (1861-1865). Want niet alleen was Jefferson slavenhouder op zijn eigen plantage, DNA-onderzoek heeft uitgewezen dat een aantal van zijn slaven door hemzelf bij zijn slavinnen was verwekt. Kijk eens aan: zowel seksueel geweld, als (historisch regressief ontdekt) racisme (zwarte kinderen, toch slaaf) èn slavenhoudend. Maar de positie van Thomas Jefferson als Democratisch icoon is er nooit serieus door aangetast. Waarom niet? Dat zou politiek niet handig voor de Democratische partij zijn. Jefferson is het publicitaire partijpolitieke tegenwicht van Abraham Lincoln!!

Het gaat mij er niet om mensen alsnog in veroordelingen te betrekken. De geschiedenis zit vol mensen die onsmakelijke dingen deden, en dat u er in merendeel van afstamt is een onloochenbaar feit. Daarvoor hoef ik uw voorgeslacht niet te kennen.. Maar weet waarover u praat, en beperk u tot de feiten uit het heden.

En leer er mee leven dat iedereen een geschiedenis heeft die niet en nooit deugen zal.